آقا و خانم رزمی کار به سبک خودت وفادار باش

برای یافتن یک مدرسه هنرهای رزمی کامل اغلب لازم است به صورت آزمایشی مدنی را در مدارس مختلف بگذرانیم همانطور که عشق و شیدائی ممکن است باعث شود افراد جوان درک نادرستی از مفهوم سازگاری با محیط داشته باشند

تاریخ کونگ فو مملو از داستان‌های صداقت و وفاداری است، مریدان برای نشان دادن وفاداری خود به یک استاد یا باشگاه خاص کارهای شگفت‌انگیزی انجام می‌دادند و گاهی اوقات در این راه تا حد مرگ پیش می‌رفتند. از آن سو بعضی اساتید هم وفاداری‌های شخصی باورنکردنی به شاگردان خوب خود نشان می‌دادند.

در ایام باستان هنگامی که فردی در یک باشگاه با سبک خاصی شرکت می‌کرد، می‌بایست وفاداری پایدار و ابدی خود به باشگاه و استاد بزرگ را متعهد می‌شد و دیگر فرصتی برای سر زدن به باشگاه‌های دیگر وجود نداشت، صرف فرصت حضور داشتن در این باشگاه‌ها به‌عنوان یک مزیت و امتیاز ویژه در نظر گرفته می‌شد. شاگردان برای حفظ جایگاه خود در باشگاه توجه زیادی به منش و اعمال و رفتار خود داشتند.

عضویت در یک باشگاه و سبک افتخاری معادل عضویت در یک خانواده نخبه و اشرافی محسوب می‌شد. متأسفانه ما امروز در دنیای متفاوتی زندگی می‌کنیم. به جای اینکه به هنرهای رزمی با دیدگاهی تجاری و مصالح مالی نگاه می‌شود. در گذشته کسانی که باشگاهی را برای آموزش دیدن در یک باشگاه دیگر ترک می‌کردند، به شاگردان شکست‌خورده معروف می‌شدند که دلالت بر این داشت که مردود شده‌اند یا اینکه شاگردان کاملی نیستند.

ممکن است فکر کنید من می‌خواهم فضایل و ارزش‌های نسبت‌ها را ناچیز جلوه دهم اما این‌طور نیست.

به هر شکل برای یافتن یک مدرسه هنرهای رزمی کامل اغلب لازم است به صورت آزمایشی مدنی را در مدارس مختلف بگذرانیم. همانطور که عشق و شیدائی ممکن است باعث شود افراد جوان درک نادرستی از مفهوم سازگاری با محیط داشته باشند.

یک شاگرد زیرک هنرهای رزمی نیز در معرض همین خطر قرار دارد. امکانات کم، فرم‌های کسل کننده و تأکید بیش از حد بر آموزش‌های تئوریک ممکن است مکرراً منجر به آسیب‌دیدگی، اختلاف‌نظر و برخورد شخصیتی با مربی شود. اگر نسبت به باشگاه خود وسواس کمتری دارید مهمترین مسئله ارزیابی احساسات خود و اقدام کردن در راستای آن احساسات می‌باشد. درست همانگونه که یک رابطه عاشقانه در صورت به بن‌بست رسیدن می‌تواند پایان یابد، اگر رضایت خاطر ندارید باید بدانید چه موقع باشگاه و سبک خود را ترک نمائید.

▪ در زیر چهار معیار اصلی که به تصمیم‌گیری شما کمک می‌کند ذکر می‌گردد:

۱) باشگاه سبکی ار آموزش می‌دهد که مناسب بدن شما نیست. اگر شرایط بدنی و پزشکی داشته باشید که مانع حضورتان در بیشتر طول دوره یادگیری شود و مربی هم نتواند یا نخواهد آموزش‌ها را متناسب با توانائی شما اصلاح نماید. درست مانند این است که قدم در راهی بگذارید که در توان شما نیست. مثلاً ممکن است دوره یادگیری شائولین شمالی در باشگاه شما لگدهای بلند فراوانی داشته باشد. در حالی‌که بدن شما انعطاف‌پذیری زیادی ندارد. در این حالت دلیلی برای ترک کردن باشگاه وجود ندارد. جدیت بیشتر یه خرج دهید و سخت‌تر تمرین کنید.

۲) باشگاه و سبک هنری آموزش می‌دهد که شما را ارضاء نمی‌کند. هر کسی توقعاتی دارد درست همانطور که شما ممکن است چای سرد را به قهوه ترجیح دهید. بعضی شاگردان وینگ چون را به ووشو ترجیح می‌دهند. برای این افراد روش‌های پرانرژی ووشوی مدرن ممکن است بیش از حد شلوغ و پیچیده باشد. در حالی که صراحت وینگ چون آنها را شیفته و مجذوب می‌نماید. هر کسی سلیقه و ذائقه خاص خودش را دارد و با توجه به سبک‌های متنوعی که امروزه در دسترس هستند، دیگر دلیلی برایخانه‌نشینی وجود ندارد.

۳) مدرسین سبک‌ها اهدافی متفاوت با اهداف شما دارند. این موقعیت را در نظر بگیرید. شما به باشگاه می‌روید. چون عاشق تمرین هستید، از آموختن تکنیک‌ها لذت می‌برد و می‌خواهید مهارت‌های دفاع شخصی خود را افزایش دهید. در این میان پرسی به شما فشار می‌آورد که یک ماه در میان نماینده باشگاه در مسابقات باشید. دیر یا زود از خودتان خواهید پرسید، آیا این کار درست است؟ بعضی‌ها می‌توانند مبارزان بزرگی شوند، حتی هنگامی که خودشان هم فکر نمی‌کنند این تانائی را داشته باشند اما برای سایرین رقابت جذابیت چندانی ندارد و تمایلی به آن ندارند و نباید آنها را به انجام آن وادار کرد.

۴) با مربی خود اختلاف شخصیتی یا اخلاقی دارید. این موقعیت اغلب به‌دلیل روش‌های متفاوت آموزشی ایجاد می‌شود. غربی‌ها اغلب ترجیح می‌دهند که در محیطی آموزش ببینند که شامل تقویت کننده‌های مثبت است. در حالی که چینی‌ها به‌صورت سنتی از این روش استفاده نمی‌کردند. اگر از اینکه مربی شما بسیار سخت‌گیر است ناراحت هستید، باید از خودتان بپرسید، آیا این به خاطر آن است که او یک فرد دیکتاتور می‌باشد یا اینکه این شما هستید که به سلسله مراتب پایبندی ندارید؟ وقتی به این سؤال پاسخ دادید باید به خط آخر نگاهی بیندازید. اگر از تکرار کردن تمرینات معلمتان احساس راحتی نمی‌کنید و یا او را به‌عنوان یک انسان تصدیق نمی‌کنید، احتمالاً راه را اشتباهی آمده‌اید.