کار خوب کنید تا دعایتان مستجاب شود

همیشه ما از علمای دینی شنیده ایم که اگر انسان دعا کند خداوند جواب او را می دهد, اما باید دانست کسی که از یک سو دعا می کند و از سوی دیگر اعمال ناشایست هم انجام می دهد این اعمال مانع استجابت دعاهای او می شود و راه رسیدن خیر را به او سد می کند

همیشه ما از علمای دینی شنیده ایم که اگر انسان دعا کند خداوند جواب او را می‌دهد، اما باید دانست کسی که از یک سو دعا می‌کند و از سوی دیگر اعمال ناشایست هم انجام می‌دهد این اعمال مانع استجابت دعاهای او می‌شود و راه رسیدن خیر را به او سد می‌کند. دعا یکی از بهترین راه‌های ارتباط بنده با خداست، اما خیلی از افراد ممکن است در ذهن خود این شائبه را داشته باشند که خیلی از دعاهایشان اجابت نمی‌شود. در پاسخ به این شائبه می‌توان به موضوعات زیادی اشاره کرد، اما بدون شک یک پاسخ این است که اعمال ناشایست خود ما علت عدم استجابت خیلی از دعاهای ماست.

چرا که اعمال ناشایست موجب دلبستگی به غیرخدا و چه بسا موجب دلبستگی به چیزی شود که مبغوض خداوند است و در این صورت چگونه ممکن است انسان به پیشگاه خداوند بار یابد؟ کسانی توجه خالص و کامل به خداوند پیدا می‌کنند که اعمالشان صالح و شایسته و به دور از آلودگی باشداز این روست که پیامبر(ص) می‌فرمایند؛ با اعمال شایسته و نیک همان قدر دعا کافی است که برای غذا نمک کافی و لازم است.همان طور که برای غذا مقدار معینی نمک لازم و کافی است و به بیش از آن نیاز نیست، همین طور کسی که اعمال شایسته دارد، به همان میزان که نمک برای غذا کافی است، دعا ضرورت دارد و به واقع دعا به منزله نمک برای زندگی انسان سعادت پیشه است. پس لازم نیست که پیوسته دعا و درخواست کند و به مجرد دعا و درخواست از خداوند، پروردگار به درخواستش پاسخ می‌گوید، اما آنان که اعمالشان شایسته نیست و به دیگران خدمت نمی‌کنند، اگر فراوان هم دعا کنند معلوم نیست به حالشان سود بخشد. پیامبر(ص) می‌فرمایند: مثل کسی که بدون عمل شایسته دعا می‌کند، مثل کسی است که بدون کمان تیر می‌افکند.

در روایات و سخنان بزرگان دین آمده که خداوند کریم تر از آن است که کسی را که به در خانه‌اش آمده، از خود براند و به او پاسخ ندهد، اما کسی که دعا می‌کند و در سایر امور به وظیفه خود عمل نمی‌کند و آثار بندگی در رفتار او ظهور نمی‌یابند، توجه کامل به خالق ندارد و وضعش بسیار متفاوت است از کسی که در همه کارها و رفتارش آثار و جلوه‌های بندگی خداوند هویدا است.انسان باید زندگی‌اش سراسر بندگی و عبادت خداوند متعال باشد، چه در شئون فردی و شخصی و چه در ارتباط با خانواده و همسایگان همچنین نسبت به جامعه و خلق خدا، باید آثار بندگی از رفتار و اعمال انسان ظاهر گردد، در ضمن دعا نیز بکند چرا که همین دعا اثر بندگی خداست که از زبان ظاهر می‌گردد و مسلما آن درخواست و توجه باید از صمیم دل باشد.البته انسان با اعمال نیک و شایسته خیلی زود به اهدافش می‌رسد و وقتی دعا می‌کند به کسی می‌ماند که با کمان تیر می‌افکند و خیلی سریع تیرش به هدف اصابت می‌کند.

او مثل کسی است که غذایش آماده است و فقط مقداری نمک باید به آن اضافه کند تا برای خوردن آماده شود.پس اعمال نیک و شایسته انسان را به خواسته‌هایش نایل می‌سازد.البته خواسته‌های افراد مختلف است؛ کسانی که به مراتب عالی بندگی خداوند رسیده اند، خواسته‌هایشان خیلی عالی است، خواسته‌های آنها از قبیل قرب خداوند، بی‌نیازی از خلق و راهیابی به سعادت دنیا و آخرت و نیز دوام نعمت‌هایی است که خداوند به آنها عنایت فرموده است. آنها معتقدند که فقط خداوند متعال، خواسته‌های آنها را تامین می‌کند، نه کس دیگری. اما کسانی که در مراتب پایین بندگی و معرفت خداوند قرار دارند در فکر شکم، مسکن و لباس هستند و خواسته‌هایشان در ارتباط با آنهاست و البته خداوند نیازهایشان را برطرف می‌سازد.بنابراین انسان اگر به اصلاح نفس خود و انجام وظایف همت گمارد زودتر به اهدافش می‌رسد و خداوند دعایش را اجابت می‌کند، فرق هم نمی‌کند دعای او در ارتباط با خودش باشد یا دیگران، خواسته‌های او دنیوی باشد یا معنوی و اخروی. آثار واقعی و پاداش‌های شایسته و حقیقی اعمال خیر در آخرت ظاهر می‌گردد، چراکه این دنیا تنها محل کار کردن است و پاداش واقعی در آخرت داده می‌شود.

منابع: نهج‌البلاغه، خ ۴۲. بحار الانوار، ج ۴۰ و ۷۰. آیه ۹۶ سوره مبارکه اعراف.