خلاء اندیشه جامع الاطراف

در چند مدت اخیر رسانه ملی مباحث پیرامون و مرتبط با عرفان و حاشیه های آن را در دستور کار قرار داده است که در آن فرقه های نوظهور مورد چالش و بحث کارشناسان قرار گرفته است.
گویا این …

در چند مدت اخیر رسانه ملی مباحث پیرامون و مرتبط با عرفان و حاشیه های آن را در دستور کار قرار داده است که در آن فرقه های نوظهور مورد چالش و بحث کارشناسان قرار گرفته است.

گویا این بار نیز مماشات و خلاء اندیشه ی جامع الاطراف کارد را به استخوان رسانیده که شاهد این قبیل روشنگری ها!از تلویزیون هستیم.

آدمی همواره در اعصار مختلف و در طول حیات در این کره خاکی در پی جستن معنا برای زندگی خویش بوده است وهماره درصدد رمز گشایی از جهان ورا و ماوراء وبه دنبال چگونگی ارتباط ، جایگاه ونقش آفرینی خود درهستی برآمده است؛ که در این راه نیاز به الگو، مدل و مشرب فکری ضروری و کتمان ناشدنی ست که بتوان از طریق آن به شناخت و معرفت ماهوی به احوال(عرفان)و قدرت تمیز میان حق و باطل،معنا و لهو و سره از ناسره نایل شد که اصولاً چرایی پیدایش مکاتب،ایدئولوژی ها و نحله های فکری متکثر منبعث از همین نیاز بشر بوده است.

لکن در این مقال سعی بر آن نیست که از مشرب فکری خاصی دفاع و ازنقصان و کاستی های دیگر قالب وجریان های فکری سخن به میان آید ؛ بحث بر آن است که به عنوان مثال آیا نگاه سلبی صرف در نقد فرقه ها نوظهور که توسط دوستان در رسانه ملی ارائه و ابراز میشود چقدر راه گشاست؟ و اینکه اذهان عمومی با دیدن تصاویر شطرنجی و محو و صداهای زیر وبم و سایر ترفند های رسانه ای در برابر این جریان های ضاله چقدر واکسینه و ایمن میشوند سوالی ست که ذهن را به خود مشغول می دارد.

نکته دیگر رنگ و لعاب امنیتی بخشیدن و طرح توطئه خواندن چنین جریان هایی است که در غالب امور و با تحقیق از سرکردگان این فِرَق صحت آن مسجل می شود لکن آیا اصرار بر این دلیل از اهمیت توجه به بستر فراهم موجود در جامعه و غفلت از آن که منجر به پذیرش و نفوذ اینچنین جریان هایی می شود را خواهد کاست؛ بستری که میتواند با زایش اندیشه های نو و متعهد و بدور از افراط و تفریط وبا استفاده ازغنای عرفان اسلامی ناب و روشنگری اهل آن از تهدید به فرصت مغتنمی مبدل شود که النهایه منتج به شکوفایی و خردورزی اصیل و فاخر دینی در جامعه شود.

متاسفانه این نوع نگاه در بسیاری از شعوب اندیشه ومهندسی فرهنگی کشور نیز جریان دارد و عملاً در برخورد با مسائل مرتبط با حوزه اندیشه و فرهنگ که در جامعه پدید می آید یا صورت مسئله پاک میشود وبا نگاه سلبی وطرح توطئه به آن نگریسته می شود و یا علاج واقعه بعد از وقوع در پیش گرفته میشود که قطعاً هزینه هایی را در پی خواهد داشت

محمّد پوراسمعیلی