نویسنده زمین خورشید

«کنزا بورو اوئه» نویسنده بزرگ ژاپنی در ۳۱ ژانویه ۱۹۳۵ در جزیره «شیکوکو» به دنیا آمد. در ۱۵ اوت ۱۹۴۵ هنگامی که وی نوجوان بود، «هیروهیتو» امپراتور کشورش تسلیم شدن بی‌قید و شرط ژاپن …

«کنزا بورو اوئه» نویسنده بزرگ ژاپنی در ۳۱ ژانویه ۱۹۳۵ در جزیره «شیکوکو» به دنیا آمد. در ۱۵ اوت ۱۹۴۵ هنگامی که وی نوجوان بود، «هیروهیتو» امپراتور کشورش تسلیم شدن بی‌قید و شرط ژاپن را در برابر نیروهای امریکایی اعلام کرد و نیروهای اشغالگر امریکا به جزیره شیکوکو محل تولد او وارد شدند. تسلیم شدن ژاپن در برابر امریکا یکی از اتفاقاتی بود که در ذهن وی اثری ماندگار به جا گذاشت. در سال ۱۹۵۴ به دانشگاه توکیو رفت و برای اولین بار جزیره محل تولد خود را ترک کرد. در دانشگاه رشته ادبیات فرانسه را برای تحصیل انتخاب کرد. کنزا بورو اوئه بشدت شیفته پاسکال، کامو و سارتر شد و تحقیق پیرامون کتاب‌های آنها را موضوع پایان‌نامه خود قرار داد. با اینکه دانشجوی بااستعداد و سختکوشی بود اما با انزواطلبی و گوشه‌گیری روزگار می‌گذراند و چون از لهجه‌اش خجالت می‌کشید با لکنت زبان حرف می‌زد. لهجه‌ای که متعلق به روستای محل تولدش «اوچیکو» بود. محل زندگی اوئه اتاقی بود نزدیک به دانشکده و در آنجا شب‌ها به نوشتن داستان‌هایش می‌پرداخت. او ظرف شش ماه به نماینده یک نسل از جوانان ژاپن تبدیل شد. مجله ادبی دانشگاه برای نخستین بار در سال ۱۹۵۷ داستانی از او با عنوان «یک شغل مزخرف» چاپ کرد. موضوع داستان درباره دانشجویی است که برای گذران زندگی و کسب درآمد به شغل کشتار سگ‌ها برای استفاده در آزمایشگاه روی می‌آورد. اوئه خشم خود را از دوران اشغال کشورش توسط امریکایی‌ها و واقعه انفجار اتمی هیروشیما در داستان‌هایش به رشته تحریر درآورد.

سال ۱۹۶۴ برای او یک سال فراموش نشدنی بود. در این سال وقتی که ۲۹ سال داشت، نخستین فرزندش با آسیب شدید مغزی به دنیا آمد. «پوه» نامی بود که او برای فرزندش انتخاب کرد. کودکی که تولدش تأثیری شگرف بر زندگی اوئه به جا گذاشت. وی در داستان «بگویید چگونه با این جنون زندگی کنیم» به بهترین شکل به فرزندش و روابط بین خودشان می‌پردازد. هرچه پوه بزرگتر می‌شد، پیوند میان آنها شدیدتر می‌گشت. تا جایی که کنزا بورو اوئه دو سنگ قبر سفارش داد و آنها را بر روی دو قبر که در کنار هم قرار داشتند نصب کرد. او بارها گفته بود که اگر پوه بمیرد او نیز خواهد مرد.

در همان سال تولد فرزندش، دو کتاب آماده انتشارکرد. «موضوع خصوصی» که اولین کتاب از یک سلسله رمان است و کتاب دومش با نام «یادداشت‌های هیروشیما» مجموعه مقالاتی درباره بازماندگان انفجار اتمی بود.داستان دیگر او به نام «گریه خاموش» در سال ۱۹۶۷ برنده جایزه «تانیزاکی» شد و آکادمی سوئد از این داستان به عنوان یکی از مهمترین آثار او یاد کرد. کنزا بورو اوئه در سال ۱۹۹۴ به سبب روایت کردن هنرمندانه سرشکستگی ناشی از شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم و همچنین به تصویر کشیدن سیاهی ناامیدی که پس از شکست در جنگ جهانی و اتفاقات هیروشیما و ناکازاکی بر جان و روان ملت ژاپن چیره شد، جایزه ادبی نوبل را دریافت کرد.

با آنکه او سال‌هاست در ادبیات جهان قلم می‌زند و چهره‌ای شناخته شده در جهان ادبیات دارد اما متأسفانه آثار کمی از او ترجمه شده است.