دوشنبه, ۲۴ دی, ۱۴۰۳ / 13 January, 2025
سرمایه های ملی درترافیک تهران دود می شود
شواهد نشان می‌دهد که شهر تهران در حال حاضر دیگر جای زیستن و زندگی کردن نیست. شاید در گذشته سکونت در شهر تهران با آن همه عظمت و جذابیت‌ها تنها آرزوی هر ایرانی بود و هرکس به نوعی علاقه داشت به تهران بیاید و بعد از مدتی با اشتغال و کسب درآمد به محل خودش برگردد و به تهران آمدن تنها آرزوی هر شهرستانی بود، اما در حال حاضر ترافیک شهر تهران نه تنها حرف و حدیث هر ایرانی شده بلکه دولتیان را نیز به چالش کشانده است. شهری که در گذشته فقط یک درشکه دودی در آن رفت و آمد داشت و ساکنان آن چه آرامش و آسایشی داشتند. هرگز از دود و امراض ناشی از آن خبری نبود.
تهران با بقیه شهرهای کشور تفاوتی نداشت، اما در فاصله مدت زمانی، شهر تهران به بزرگترین شهر ایران شاید به بزرگترین شهر در بین شهرهای جهان تبدیل شده است که در نوع خود از نظر آلودگی حرف اول را می‌زند و سال به سال به آلودگی آن اضافه و از نظر محیط زیستی خطرناکتر می‌شود بدون اتخاذ تدابیر لازم و تصمیم‌های کارساز. وجود چندین شرکت خودروساز در شهر تهران از یک طرف و سرریز جمعیت از شهرهای اقماری از طرف دیگر باعث شده تا ترافیک شهر به حد اوج خود برسد. ترافیکی که هرگز با چنین اقدامات بی‌نتیجه به نتیجه نخواهد رسید.
مشاهده می‌شود که در بعضی از خیابان‌ها با کندن پیاده‌روها با هزینه بالایی به عرض خیابان‌ها اضافه می‌کنند که این‌گونه اقدامات هرگز به صرفه و صلاح نبوده و فقط در حد چند روزی دارای اعتبار می‌باشد و این در صورتی است که از عرض پیاده‌روها کم کرده و به خیابان اضافه می‌کنند. لازم است به مسئولین شهرداری آفرین گفت که با چنین تدابیری می‌خواهند ترافیک شهر را از بین ببرند. ترافیکی که لازم است درباره آن تدابیر فنی و کارشناسی شده اتخاذ شود و موضوع ترافیک باید در کمیته‌های فنی و با حضور کارشناسان مورد بحث و تصمیم گیری قرار گیرد. ناگفته نماند چون در کشور ما هیچ مدیر ارشدی امید به ثبات کاری ندارد بالطبع خود را برای انجام چنین کار حیاتی یا مشابه آن در جامعه مسئول نمی‌بینند و این امر سال‌های سال بدون چاره‌اندیشی و تصمیم‌گیری باقی خواهد ماند.
هرچند که زحمات مسئولین شهرداری و دیگر سازمان‌ها در جای خود دارای ارزش و اعتبار می‌باشد و هرکدام به سهم خود در رفع ترافیک شهر تهران موثر هستند و گاه در بعضی از خیابان‌ها ترافیک را کاهش داده ولی این تصمیم‌ها مقطعی بوده و در جای خود برای نسل‌های آینده باید تصمیم اساسی و کارشناسی شده اتخاذ شود. مثلاً اتوبان شهید همت که بیشترین تردد را در اوایل صبح و اواخر عصر دارد ساعاتی از وقت شهروندان را بیهوده به هدر می‌دهد چه بسا که سوخت خودروها در ترافیک خود باعث هدر رفتن سرمایه ملی و آلودگی هوای شهر می‌شود.
شاید اجرای پل هوایی یا تونل زیرزمینی از روی اتوبان باعث کندی ترافیک شود که در نوع خود برای آیندگان و نسل‌های بعد دارای ارزش و اعتبار می‌باشد و در صورت اجرا سال‌های سال ماندگار خواهد ماند یا پیشنهادی از این قبیل. وقتی رییس جمهور ساعاتی در ترافیک می‌ماند چه کسی باید تاوان وقت هدر رفته را بدهد و آیا غیر از این است که حقوق مسئولین ما از بیت‌المال پرداخت می‌شود و ضرر و زیان آن را ملت شریف ایران باید بپردازند. برای این کار باید تصمیم اساسی اتخاذ شود والا مشکل ترافیک بالاتر از این حرف‌ها است. امید است در سایه عزت و عظمت اسلام، دولتمردان و مقامات مسئول دست‌اندرکار با اتخاذ تدابیر کارشناسی نسبت به رفع این معضل اساسی که بر پایتخت حاکم است اقدام و این ملت بزرگوار را از دست ترافیک نجات دهند و به قول شاعر:
زندگی پیوسته با آینده است
هرکه را آینده باشد زنده است
نجف محمودی
دانشجوی دوره دکترا
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست