کاری کنید که یادتان نرود

شاید باورش سخت باشد، روزی برسد که دیگر قادر نباشیم عزیزترین کسانمان؛ یعنی همسر و فرزندانمان را به خاطر بیاوریم یا دیگر نتوانیم به یاد بیاوریم که محل زندگی‌مان، پس از سال‌ها …

شاید باورش سخت باشد، روزی برسد که دیگر قادر نباشیم عزیزترین کسانمان؛ یعنی همسر و فرزندانمان را به خاطر بیاوریم یا دیگر نتوانیم به یاد بیاوریم که محل زندگی‌مان، پس از سال‌ها سکونت کجاست؟ واقعیت آن است، برخی از ما که شاید تعدادمان نیز کم نباشد، به عنوان سالخوردگان فردای جامعه، بسیاری از خاطرات امروز را کاملا از خاطر خواهیم برد.

فراموشی و در مراحل حادتر آن آلزایمر، بیماری تلخ و ناتوان‌کننده‌ای است که نامگذاری یک روز جهانی به نام آن (۳۱ شهریور مصادف است با روز جهانی آلزایمر)، گرچه اهمیت زیادی در پیشگیری از عوامل مستعد‌کننده ابتلا به این بیماری دارد، ولی در مقایسه با رخدادی که زندگی یک سالمند را کاملا فلج می‌کند، کافی به نظر نمی‌رسد.

زمانی دانستن از بیماری فراموشی برای پیشگیری و کنترل آن کفایت می‌کند که همه افراد بدانند با افزایش سن، بخشی از توانایی‌های ذهنی و جسمی افراد کاهش می‌یابد و مغز نیز مانند سایر اعضای بدن دچار فرسودگی و کم‌توانی می‌شود، اما آگاهی از عوامل موثر در بروز آلزایمر و نشانه‌های اولیه کاهش توانایی‌های مغزی و انجام سریع اقدامات مراقبتی می‌تواند باعث شود که بسیاری از سالخوردگان، آلزایمر را تجربه نکنند.

گرچه آلزایمر درمان قطعی ندارد، اما از راه‌های زیادی قابل کنترل است، یعنی جدا از عامل وراثت که تا حدی در بروز این بیماری موثر است، داشتن تغذیه سالم سرشار از آنتی‌اکسیدان، ماهی و غذاهای کم‌چرب، انجام فعالیت‌های ذهنی، دوری جستن از انزوا و داشتن نوعی فعالیت اجتماعی در سنین میانسالی، کاهش استرس و فشارهای روحی ـ روانی، جلوگیری از وارد شدن ضربه به سر و نیز مواجه نشدن با آلاینده‌ها می‌تواند در پیشگیری از آلزایمر موثر باشد. پس یادمان باشد هر سالخورده‌ای لزوما به آلزایمر مبتلا نمی‌شود و زوال عقل، اتفاقی نیست تا فردی را که مسیر جوانی، میانسالی و پیری‌اش بر مبنای الگوهای زندگی سالم شکل گرفته باشد، گرفتار کند.

پونه شیرازی