شرافت و وفاداری می‌تواند انسان را از حضیض خاک تا افلاک بکشاند

در مورد عباس بن‌علی‌(ع) کتب و مقالات متعددی توسط مورخان مسلمان و شرق‌شناسان به رشته تحریر درآمده و هرکدام بابی از ابواب وجودی فرزند ام‌البنین را عرضه کرده‌اند. قابلیت و اندازه …

در مورد عباس بن‌علی‌(ع) کتب و مقالات متعددی توسط مورخان مسلمان و شرق‌شناسان به رشته تحریر درآمده و هرکدام بابی از ابواب وجودی فرزند ام‌البنین را عرضه کرده‌اند. قابلیت و اندازه بشر از کجا تا کجاست تا حضرت حق سبحانه به فرشتگان جهت سجده به آدمی امر می‌فرماید؟ این نیست مگر به امثال قمر منیر بنی‌هاشم تا وعده حق‌تعالی به جهت اجزای وجودی و معنوی انسان عینیت یابد و شیطان رجیم انگشت حیرت به دهان ماند به جهت چنین آزادگانی.

عباس بن‌علی‌(ع) پایمردی و مراقبه معنوی و حق‌طلبی و وفاداری را تا کجا رساند که یاور و معاضد و ندیم سیدالشهدا‌(ع) شد؟ همت و غیرت ابوالفضل‌(ع) در قبال تطمیع ابلیس‌وار شمر را چگونه توان در خلوت خویش تفسیر و تشریح کرد؟ معرفت عرفانی و ادب انسانی نسبت به همنوع و بزرگ برادر خویش را در شداید مهیب و تشنه در خون و خاک چطور می‌توان به آن صلابت در لحظه لحظه به قدم صدق بجای آورد و تلاش مردانه هیبتی راد همچون عباس که لرزه بر تن یزیدیان می‌افکند و در عین حال همبازی‌شدن با کودکان و سنگ صبور اعوان و انصار و اصحاب ذکور و اناث برادر چگونه قابل درک است؟

چه روح عظیمی در ذی‌وجود این نام نهفته است که جسمی را عباس نماید و روحی همپایه معصوم سازد؟ اما او معصوم و امام نیست، به همت مردانه و تلاش و نبرد با ابلیس نفس به قرب مقام برادر معصوم می‌رسد؛ پرده رخسار به عزم ایمان یک‌سویه شده و هنگامی که کف بر فرات می‌کشد تا مشت آب را بردارد، اما به یاد تشنگی برادر و اصحاب و یاران می‌افتد و آن را به وفا و حریت بازگردانده و مشک پر می‌کند پرده کاملا از دیدگان زدوده و می‌بیند آنچه نادیدنی است، لذا در این فکر است تا به همت مردانه مشک را به خیمه‌گاه رسانده و پَر بگشاید و به دیدار ازلی بشتابد؛ اما چه کند دست قطع و اندام مجروح و خون و عرق بر جبین پاکش جاری و مشک توسط جراران سوراخ شده. چه بر عباس دلاور در این لحظات (که شاید نتواند تشنگان و خردسالان را سیراب کند) گذشته فقط خدا داند. آیا به زعم خویش این شرمندگی را تنها با نثار جان در لشکر حق و حقیقت و رکاب سالار شهیدان که تنها دارایی اوست عرضه کند تا ضجه‌های خواهرش زینب(س) و حسین‌(ع) را نشنود که می‌فرمود کمرم شکست عباس.

یا ابوالفضل، غیرت و شرافت انسانی تا چه حد است که تو آن را به اعلی درجه رسانده و تا پایان کره ارض سمبل آزادگان و وفاداران بین ابناء بشرهستی که تواند خود را از حضیض خاک تا افلاک کشاند و این میسر نمی‌شود تا این که همتی و غیرتی مردانه همچون حضرت عباس‌(ع) داشته باشد.