بـا هـم غـذا بـخوریــم

یکی از مشکلاتی که امروزه در خانواده‌ها با آن مواجه‌ایم، عدم برقراری ارتباط عاطفی و عمیق بین اعضای خانواده است.
این مشکل عمدتا به دلیل دور هم نبودن هنگام غذا خوردن است و اینکه …

یکی از مشکلاتی که امروزه در خانواده‌ها با آن مواجه‌ایم، عدم برقراری ارتباط عاطفی و عمیق بین اعضای خانواده است.

این مشکل عمدتا به دلیل دور هم نبودن هنگام غذا خوردن است و اینکه افراد خانواده زمان خاصی را برای دور هم جمع شدن اختصاص نمی‌دهند. در گذشته بزرگ‌ترهای خانواده معتقد بودند که جمعه‌ها متعلق به افراد خانواده است و اعضای خانواده باید دور هم جمع شوند. بنابراین باید وقتشان را تنظیم کنند تا ناهار و شام هر ساعتی که هست سر موقع حضور داشته باشند و با هم غذا بخورند. اگر امکان‌پذیر نیست که افراد خانواده هنگام ناهار کنار هم باشند می‌توان زمان شام خوردن را به این موضوع اختصاص داد. این کار از نظر روانی، اثرات خوبی را روی تقویت عواطف افراد و نزدیک شدن به هم و صمیمیت اعضای خانواده ایجاد می‌کند.

با توجه به اینکه امروزه بیشتر افراد شاغل هستند و استرس‌های زیادی به آنها وارد می‌شود و هرکس مشکلات خاص خودش را دارد، زمان‌بندی کردن کارها مشکل است. اما آیا تا به حال این سوال را از خودتان پرسیده‌اید که چقدر زمان برای همسر،‌ فرزند و والدین‌تان می‌گذارید؟ همان‌طور که همه می‌دانند این زمان بسیار محدود است. بنابراین حداقل زمانی که می‌توانید در اختیار داشته باشید زمان غذا خوردن است. یعنی زمانی که می‌توانید با سایر اعضای خانواده ارتباط چشمی برقرار کنید، احوال هم را بپرسید و از حال و هوای هم خبردار شوید. متاسفانه امروزه مد شده که بچه‌ها به محض ورود به خانه به اتاقشان می‌روند، پدر خانواده پای لپ‌‌تاپش می‌نشیند و همان‌جا غذایش را می‌خورد. مادر مشغول کارهای مربوط به خودش است و هرازگاهی چیزی می‌خورد. با همه این احوال شکایت می‌کنیم چرا نوجوانان و جوانان‌مان به خانواده اهمیت نمی‌دهند. چرا از پدر و مادر فراری‌اند؟ در حالی که خود ما این رفتارها را در کودکان‌مان ایجاد کرده‌ایم. پس دور هم بودن از نظر روانی روی روابط عاطفی و حتی روی روحیه خود افراد تاثیر بسیار خوبی دارد.

زیرا افراد در چنین شرایطی می‌دانند که خانواده‌ای دارند که در کنارشان احساس امنیت و آرامش می‌کنند. اگر کسی صدها مشکل هم داشته باشد، می‌داند که در کنار خانواده‌اش می‌تواند آنها را حل کند یا لااقل درباره آنها صحبت کند و نگاه ملاطفت‌آمیز پدر و مادر می‌تواند برای فرزند امیدوارکننده باشد. ما به دلیل محرومیت‌های عاطفی‌ای که داریم مشکلات روانی پیدا می‌کنیم. یعنی در کنار هم قرار نگرفتن و تقویت نکردن یکدیگر باعث این‌گونه مشکلات خواهد شد. نکته‌ای که باید مدنظر قرار دهید این است که فقط هم کنار یکدیگر قرار گرفتن اصل نیست. ما باید بدانیم چه جایگاهی داریم. یعنی حالا که هنگام غذا خوردن است من باید عصبانی شوم یا خیر؟ باید از فرزندم ایراد بگیرم که چرا نمره کمی در درس‌هایت گرفته‌ای یا نه و... طرز صحیح برخورد تک‌تک اعضای خانواده می‌تواند در این زمینه نقش مهمی داشته باشد.

دکتر پروین ناظمی

روان‌شناس