جناب رئیس جمهور, لطفا کمی نگران باشید

هنگامی که رئیس جمهورمان دکتر محمود احمدی نژاد در تقدیم لایحه بودجه سال آتی در مجلس شورای اسلامی به مبحث تکنولوزی هسته ای کشورمان رسیدند, مثل بسیاری از کارشناسان کشور, منتظر بودیم تا ایشان به بخشی از ابهامات موجود در خصوص سیاست هسته ای ایران پاسخ گویند و مبنایی تئوریک, دقیق و فنی برای حدود دو سال سیاست هسته ای ایران که همان دوران ریاست ایشان است, ارائه دهند

هنگامی که رئیس جمهورمان دکتر محمود احمدی‌نژاد در تقدیم لایحه بودجه سال آتی در مجلس شورای اسلامی به مبحث تکنولوزی هسته‌ای کشورمان رسیدند، مثل بسیاری از کارشناسان کشور، منتظر بودیم تا ایشان به بخشی از ابهامات موجود در خصوص سیاست هسته‌ای ایران پاسخ گویند و مبنایی تئوریک، دقیق و فنی برای حدود دو سال سیاست هسته‌ای ایران که همان دوران ریاست ایشان است، ارائه دهند؛ اما با کمال تعجب آقای احمدی‌نژاد بسیار گذرا و سریع و با این جمله که یکی از دوستان نزدیک ایشان مدعی شده است که بابت پرونده هسته‌ای هزینه‌های گزافی را می‌پردازیم، از مسئله گذشتند و از حجم بالای انتقادات در این خصوص، در قالب یک گفت و شنود دوستانه که خیلی سریع هم قانع شده‌اند، عبور کردند و مدعی شدند که ایران هیچگونه هزینه‌ای پرداخت نکرده و هیچ تعهدی را نیز حتی در مذاکرات با غربی‌ها متقبل نشده‌اند. شبیه همین مواضع نیز در مصاحبه شب گذشته رییس‌جمهور با سیما تكرار شد.

پیش از آنکه به این مقوله بپردازم، لازم می‌دانم به چند اصل مهم اشاره کنم تا معلوم شود خط فاصل ما با آقای احمدی‌نژاد و مرز ما با ایشان که خود را یک اصولگرا می‌دانند فقط در مرز کارشناسی امور است و نه چیز دیگر.

۱) در بحث‌های تصمیم‌گیری مربوط به نظام اسلامی کشورمان و از جمله امنیت ملی و حفظ اساس کشور، دو سطح وجود دارد:

الف) تصمیم‌گیری مولوی: و این زمانی است که مقام ولایت در کشور حکم وجوب اتخاذ امری را صادر فرمایند که اطاعت آن بر همه لازم است و جز با اطاعت از آن، هیچ راهی برای بری‌الذمه شدن و خروج از معاقبه شرعی وجود ندارد. موضوعی که در قالب مطالعات و تصمیمات خبرگان قانون اساسی ایران که پس از پیروزی انقلاب اسلامی تحت عنوان قانون اساسی شکل گرفت نیز تجلی یافته است. البته نا گفته پیداست که این امور در چهارچوب موضوعات عرفی فقهی است که ولی فقیه پیش از صدور رای نهایی از نظر کارشناسان امر سود می‌برند و در درون حکم خود از یک بدنه کارشناسی محکمی برخوردار می‌باشد.

ب) تصمیم‌گیری ارشادی: و این زمانی است که اهل حل و عقد در خصوص موضوعی گرد هم می‌آیند تا بهترین،‌ ایمن‌ترین و کارشناسانه ترین راه را برای حل معضلی در جامعه و از جمله در زمینه موضوعات امنیت ملی ایران و حفظ نظام اسلامی پیدا کنند. این سقف مرز نمی‌شناسد و می‌تواند تا مرز بازخواست از مسئولان اجرایی کشور برای حفظ تمامیت ارضی کشور پیش رود و طبیعی است که هدف و انگیزه حاکم در آن، درد دینداری و وطن دوستی است تا معنی و مفهوم زندگی در یک کشور با مفاهیم ملی و ‌ایدئولوژیک شکل گیرد. در این سقف باید به همه شهروندان شجاع، عاقل و فهیم نظام اسلامی که در پی حفظ و حراست از کشورشان هستند، میدان عرض‌اندام داد.

۲ ) مبنای تصمیم گیری‌های استراتژیک در زمینه‌های امنیتی و نظامی کشور باید منوط به اطلاعات دقیق و بسیار تفصیلی باشد. هرگونه خللی در این امر موجب تحمیل خسارات سنگینی به امنیت ملی کشورمان خواهد شد. به نظر می‌رسد موضوع پرونده هسته‌ای کشورمان اکنون به شدت دارای ابعاد امنیتی است و تصمیم‌گیری در باره آن باید بر اساس اطلاع دقیق از گام‌های آتی دشمنان برای برخورد با ایران، استوار باشد. از رو همین وزارت اطلاعات و امنیت، دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی کشورمان باید نقشی انکارناپذیر در آن ایفا کنند و هر تصمیم گیری‌ای بر اساس تحلیل‌های ضعیف و ناپخته که اخبار دقیق اطلاعاتی در آن وجود نداشته باشد، منجر به تحمیل خسارات جبران ناپذیری بر کشور خواهد شد.

۳ ) شکی وجود ندارد که به نام تکنولوژی هسته‌ای وبه نام هر موضوعی دیگر، آمریکا و دشمنان انقلاب اسلامی درصدد ضربه وارد کردن به ایران هستند و بر همین اساس اصل حفظ آمادگی نیروهای نظامی و امنیتی کشور در هر شرایطی باید نصب العین استراتژی دفاعی و امنیتی کشورمان باشد.

۴ ـ برنامه هسته‌ای کشور اکنون نه تنها یک موضوع ملی است که حمایت همه اقشار کشور را دارد. این برنامه اکنون به مهمترین موضوع امنیت ملی کشور، که پیامدهای بسیاری را برای ایران به همراه دارد، تبدیل شده است.

جناب آقای احمدی‌نژاد

سیاست‌های دولت پیشین و دولت شما در زمینه برنامه هسته‌ای کشور منتقدانی دارد که از نظر کارشناسی به مراتب از آن دوست نزدیک شما که به شما انتقاد کرده‌اند، قویترند و برای خود نظراتی دارند و چه بسا این نظرات نه در دوران شما و نه در دوران آقای سید محمد خاتمی، جایی در تصمیمات اجرایی تیم هسته‌ای دو دولت نداشته‌اند.

برخی از این نظرات از این قرارند:

۱) تفویض مذاکرات هسته‌ای از آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای به سه کشور اروپایی یک اشتباه فاحش بوده است.

۲) اعطای امتیازات غیر حقوقی در زمینه تعلیق برخی فعالیت‌های هسته‌ای به طرف‌های اروپایی کاملا اشتباه بوده است.

۳) نگاه به اروپا با این تصور که آنها از آمریکا جدایند و مرزی روشن بین اروپا و آمریکا در مذاکرات هسته‌ای ایران با سه کشور اروپایی وجود دارد، یک نگاه غیر دقیق بوده است.

۴) نگاه به شرق در قالب روی آوری به کشورهای غیر متعهد در چهارچوب حل و فصل مناقشات هسته‌ای ایران با اروپایی ها و شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، موفق نبوده است. این اقدام به مثابه سیاستی نوین در قالب رویکرد از اروپا به سوی شرق شکل گرفت.

۵) دستگاه دیپلماسی دولت شما، از شوک قوی‌ای که پس از پیروزی شما در انتخابات ریاست جمهوری نهم بر غرب وارد شده بود، آنچنان نتوانست استفاده کند و در دو ـ سه ماهه اولیه آغاز به کار دولت شما، به راحتی از این توان عبور کرد و چندان در لابی‌ها بین‌المللی نتوانست از آن سود جوید و نیز نتوانست به شما راهکارهای راهبردی و استراتژیک برای استفاده از این شوک بین المللی، ارائه کند و این یکی از نقاط ضعف تیم سیاست خارجی شما بود. این در حالی است که از این توان بالقوه، تیم هسته‌ای شما نیز در مذاکرات نتوانست بهره گیرد و قدر زمان و مکان گفت‌وگوها را نتوانستند تشخیص دهند.

۶) از نطق شما در مجلس شورای اسلامی در خلال ارائه بودجه سال آینده، چنین برآمد که مراحل تصویب قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل را این چنین تقسیم بندی کرده‌اید:

ـ اول آنکه تلاش کردید تا اساسا این قطعنامه تصویب نشود

ـ سپس تلاش کردید تا بین آنان اختلاف بیندازید

ـ تلاش کردید تا زمان آن به تاخیر افتد

ـ آنگاه تلاش کردید تا از شدت و قوت بیفتد

ـ و آنگاه انگار که به صدور آن رضایت داده و قانع شدید که بالاخره قطعنامه صادر شده است و در امر واقعی قرار گرفته‌اید، از یک سو آن را فاقد اهمیت می‌دانید و از سویی دیگر آنقدر آن را مهم می‌دانید که چند مرحله برای بی اثر شدنش برنامه ریزی می‌کنید!

اما جناب آقای احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور محترم

۷) سیاست گرایش تیم هسته‌ای کشورمان به چین و روسیه، آثارش را در کجا ظاهر نمود؟ چرا روسیه و چین که به راحتی، قطعنامه غیر استراتژیک حقوق بشری میانمار را وتو می‌کنند، از وتوی قطعنامه ۱۷۳۷ شورای امنیت علیه برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران سرباز زدند؟ مگر روسیه که یکی از طرف‌های اصلی صاحب منافع در برنامه‌های هسته‌ای کشورمان و حتی به قول غربی‌ها طرف اصلی تامین سلاح‌های ارتش ایران است، نمی‌توانست به راحتی این قطعنامه را وتو و ختم قائله کند؟ چرا روسیه از این اقدام سرباز زد و چه تفسیری بر آن می‌توان نمود؟ آیا این نتیجه، در پایان قصه صدور قطعنامه را باید به پای طمعکاری و سوداگری روسیه بگذاریم یا ضعف سیاستمداران سیاست خارجی کشورمان؟

۸) شما تاکید دارید که صدور این قطعنامه تاثیری بر اراده ملتمان ندارد و به درستی هم می‌گویید اما جناب آقای رئیس‌جمهور، چرا از امکان تاثیر صدور این قطعنامه بر روند اقتصادی و امنیتی کشورمان می‌کاهید؟ آیا نمی‌دانید که در پایان مهلت شورای امنیت، قطعنامه شدیداللحن‌تری علیه ایران صادر خواهد شد؟ آیا صدور قطعنامه دو شب گذشته اتحادیه اروپا و منع سفر دست‌اندرکاران برنامه هسته‌ای کشورمان به اروپا و مسدود ساختن حسابهای بانکی مربوطه و منع تحصیل دانشجویان ایرانی در رشته‌های حساس در اروپا، بازتابی ساده از قطعنامه ۱۷۳۷ نیست؟

البته شکی نیست که این قطعنامه‌ها به خودی خود و فی نفسه فاقد اثر بر ملت ایران است؛ اما باز جای تردید نیست که صدور این قطعنامه‌ها در حقیقت به منزله شکل‌گیری جبهه‌ای متحد در سطح قدرت مداران جامعه بین الملل است که آمریکا براحتی از آن برای اقدامات شدید و تهدیدهای نظامی علیه ایران سود، خواهند برد.

بهروز جاودانی

---