پرهزینه ترین سیستم درمانی جهان در هاله ابهام

سیستم بیمه درمانی آمریكا از جنگ جهانی دوم به بعد به ارث رسیده است و آن زمانی بود كه شركتها با كنترل دستمزد, كارگران را فلج كرده و بیمه درمانی را برای فریب كارگران به كار می گرفتند این بدان معنی است كه كارفرمایان حق بیمه یارانه ای حدود ۱۷۵میلیون نفر از مردم آمریكا را به طور مستقیم شامل بیمه شوندگان, همسران, فرزندان و یا والدین را پوشش می دهند

بازسازی نظامنامه مالیاتی، رفاه اجتماعی و تنظیم حقوق بازنشستگی از جمله شعارهای مبارزاتی انتخاباتی دومین دوره ریاست جمهوری جورج بوش بودند. اكنون با گذشت بیش از یك سال از به قدرت رسیدن دوباره بوش و تلاشهای مداوم تیم مشاورین اقتصادی او برای اجرایی كردن آن شعارها، نه تنها حتی گامهای ابتدایی برای رسیدن به رفاه اجتماعی، حقوق بازنشستگی و بازنویسی نظامنامه مالیاتی برداشته نشده است بلكه دولت بوش در گردابی به نام بیمه درمانی فرسوده و ناكارآمد كه حدود ۱۶درصد از درآمد ناخالص ملی معادل ۲۰۰۰میلیارد دلار( نزدیك به كل درآمد ناخالص آلمان و یا بیش از درآمد ناخالص انگلیس و فرانسه) را می بلعد، گرفتار شده است. اگرچه دولتمردان سعی دارند وانمود كنند شعارهای انتخاباتی جورج بوش هنوز زنده است. اما رئیس جمهور آمریكا در سخنرانی های اخیر خود بیشتر سعی دارد روی بیمه درمانی تأكید نماید تا سایر مسائل. علاوه برآن مشكل بیمه درمانی پس از جنگ عراق دومین معضل حل نشده دولت آمریكا است.

آمریكایی ها در مجموع یك ششم هزینه درمان را از جیب می پردازند. به طور كلی پزشكها به تناسب خدماتی كه به فرد می دهند پول دریافت می كنند لذا تحریك به خدمات گوناگون می شوند. با توجه به مالیات سوبسیددار نجومی برای خرید بیمه درمانی كارفرمایان، این نیز موجب ترغیب به هزینه بیشتر بیمه درمانی می شود. اقتصاددانان استدلال می كنند كه از نظر حقوقی، رفرم بیمه و مالیات رویهم رفته، هزینه درمان در آمریكا را تا ۶۰میلیارد دلار و شمار بیمه نشدگان را بین ۶تا ۲۰میلیون كاهش می دهد.

یكی از پیشنهادهایی كه مشاورین بیمه درمانی ارائه داده اند بحث بیمه با فرانشیز بالا برای مردم آمریكا است و این در حالی است كه قسمت اعظم هزینه درمانی برای بیمارانی كه به امراض مزمن از جمله دیابت گرفتارند و توان پرداخت هزینه درمانی را ندارند و صرفاً با كمك دولتهای فدرال و ایالتی به حیات خود ادامه می دهند، اعمال می شود. آیا كسانی كه توان هزینه درمان روزمره خود را ندارند، می توانند فراشیز بالای ۲۰۰۰دلار را بپردازند؟ برخی از كارشناسان استدلال می كنند كه اجرای چنین سیاستی به منزله تغییر فرهنگ یك جامعه است و برای اجرایی شدن آن چندین دهه زمان لازم است. یكی دیگر از پیشنهادها برای حل مسأله بیمه درمانی كاهش مالیات است. كه برخی از كارشناسان، براساس آمار و ارقام و اقدامات دولتهای گذشته در همین زمینه، معتقدند كه تنها ثروتمندان هستند كه از كاهش مالیات سود خواهند برد و در صورت اجرایی شدن چنین سیاستی شكاف نابرابری در آمریكا گسترده تر خواهد شد.

بیمه درمانی سوسیالیستی آمریكا به اندازه ای پیچیده است كه كارشناسان تغییرات رادیكال در آن را غیرممكن و یا مساوی با ازهم پاشیده شدن این سیستم درمانی آمریكا می دانند. زیرا دولتهای فدرال و ایالتی از یك سو با ۸۰میلیون سالمند، معلول، فقیر و كم درآمد مواجه هستند و از سوی دیگر با كارفرمایان و پزشكان نیرومندی كه از كمكهای مالی دولتی كه تحت عنوان بیمه مالیاتی دریافت می كنند و یا مردمی كه تا كنون عادت به گرفتن خدمات گوناگون پزشكی كرده اند، روبرومی باشند.

▪بزرگترین و پرهزینه ترین سیستم درمانی جهان در حال از هم پاشیدگی است. آیا بوش توان نجات آن را دارد؟

جورج بوش در دوره دوم ریاست جمهوری وی قول تأمین رفاه اجتماعی ، تنظیم سیستم حقوق بازنشستگی و بازسازی نظامنامه مالیاتی داد. اما در نهایت این رفرم رفاه اجتماعی به گل نشست. دست كاری كردن نظامنامه مالیاتی نیز ثابت كرد كه به قدری از نظر سیاسی خدعه آمیز است كه كاخ سفید ترجیح داد كه فشار زیادی برای اصلاح آن نیاورد. سه سال مانده به پایان دوره ریاست جمهوری، به نظر می رسد كه بوش كمتراز یك اردك فلج كوشا، اصلاح گر تندرو است. مقامات كاخ سفید سعی دارند نشان دهند مسائل داخلی هنوز در دستور كار پرزیدنت بوش است، در حالی كه آنها هم اكنون عملاً قولهای انتخاباتی را به سلامت و درمان تقلیل داده اند. زمزمه این مسأله زمانی در واشینگتن دی سی به اوج خود رسید كه قرار بود جورج بوش در سخنرانی سالیانه خود در ۳۱ژانویه به طور مفصل به سیستم بیمه درمانی بپردازد. ال هوبارد، مشاور ارشد سیاست داخلی بوش، عنوان كرد كه در رابطه با درمان عمدتاً حول كنترل هزینه ، تقویت دسترسی مردم به بیمه و بالا بردن كیفیت بهداشت و درمان متمركز خواهد شد.

مراقبت درمانی؟ این ایده بیشترمضحك به نظر می رسد تا یك اقدام جدی. زیرا دولتی كه به شدت از اصلاح نظامنامه مالیاتی هراس دارد، چگونه می تواند یكی از پیچیده ترین چالشها مقابل اقتصاد آمریكا را حل كند؟ طرفه آنكه زمان نیز برای عملیاتی كردن چنین كاری بسیار وحشتناك است. تیم كاری بوش به دلیل سمبل كردن طرح به روز رساندن بزرگترین سیستم درمانی جهان به نفع سالمندان و معلولین تحت فشار هست. به بركت به هم پیچیده شدن بوروكرات در رابطه با رفرمهای فرضی درمان، هزاران نفر از سالمندان و معلولین از گرفتن دارو كه پیش از این به صورت رایگان دریافت می كردند محروم شدند و بیش از ۲۰دولت ایالتی ناچار شدند تا هزینه داروهای اینگونه افراد را بپردازند. اكنون قانون گذاران جمهوریخواه بیم آن دارند كه این سهل انگاری دولت منجر به شكست آنها درانتخابات میان دوره ای نوامبر آینده شود.

با این وجود، هنوز بوش قادر به تغییرات بیشتر در مراقبت درمانی آمریكا است. براساس نظرسنجی اخیر وال استریت ژورنال و ان بی سی، هم سیاستمداران و هم مردم به این نكته اذعان دارند كه هزینه حلزونی درمان دومین مشكل دولت بعد از جنگ عراق است. زیرا این هزینه ها دلیل خوبی برای كند شدن رشد دستمزد كارگران می باشد. از سوی دیگر طیف گسترده ای از مردم بر این باورند كه طبقه متوسط زیر بار این هزینه ها له شده اند و اخیراً نیز جمع زیادی از كاركنان كارخانه فورد بیكار شده اند.

سیستم درمانی آمریكا پر هزینه ترین سیستم جهانی و یك هیولای تمام عیارست. آمریكا در سال ۲۰۰۴مبلغ ۱۹۰۰میلیارد دلار معادل ۱۶درصد درآمد ناخالص داخلی برای سلامت هزینه كرد. مبلغ یادشده تقریباً دو برابر میانگین هزینه كشورهای عضو OECD است. سیستم درمانی آمریكا اصلاً به آنچه كه مردم تصور می كنند كه این سیستم ریشه در بخش خصوصی دارد نزدیك نیست زیرا بیش از نیمی از فاكتورهای پزشكی از سوی دولت پرداخت می شود. اما تنها در كشورهای ثروتمند هست كه با مالیات یارانه ای به كارفرما، بیمه درمانی برای بخش زیادی از مردم اجرا می شود.

سیستم بیمه درمانی آمریكا از جنگ جهانی دوم به بعد به ارث رسیده است و آن زمانی بود كه شركتها با كنترل دستمزد، كارگران را فلج كرده و بیمه درمانی را برای فریب كارگران به كار می گرفتند. این بدان معنی است كه كارفرمایان حق بیمه یارانه ای حدود ۱۷۵میلیون نفر از مردم آمریكا را به طور مستقیم شامل بیمه شوندگان، همسران، فرزندان و یا والدین را پوشش می دهند. ۲۷میلیون نفرجمعیت دیگرآمریكا بدون استفاده از یارانه مالیاتی، حق بیمه شان را پرداخت می كنند. دولت آمریكا نیز از طریق مراقبتهای پزشكی درمان ۴۶میلیون سالمند و معلول را به عهده دارد و ۳۸میلیون فقیر آمریكا نیز تحت پوشش درمانی دولتهای ایالتی قرار دارند. ۴۶میلیون نفر دیگر كه شامل دانشجویان و برخی از كارگرانی می شود كه به خواست خودشان بیمه نیستند، در عمل این افراد در بخش اضطراری بیمارستانها تحت مداوا قرار می گیرند كه هزینه آنها بیش از سایر افراد جامعه آمریكا است.

تفاوت پنهانی در سیستم درمان برای سالمندان و معلولین درآمریكا زیاد است. جان ونبرگ، جاناتان اسكینر و الیوت فیشر از دانشكده دارتموت اعلام كرده اند كه هزینه درمانی مردم در میامی دو برابر هزینه درمانی در ایالت میناپلیس است. اما در جایی كه هزینه كمتر است نتایج بهتر است. ضمن اینكه ۳۰درصد هزینه درمانی به هدر می رود. درمان نامرغوب امری است شایع: یك گزارش مطالعاتی مؤسسه پزشكی نشان می دهد كه مرگ بیماران ناشی از اشتباهات پزشكی هشتمین علت مرگ و میر بیماران در آمریكا است.

برای چندین دهه، رشد بیمه درمانی با ۲‎/۵درصد از رشد درآمد پیشی گرفته است و این روند یك چرخه روشنی در داخل سیستم بیمه درمانی داشته است: مثلاً تمامی كاركنان در طرح مدیریت شده درمان بویژهHealth Maintenance Organization ، كه برای تخفیف با پزشكان گفت وگو كرده و بیماران را محدود به خدمات موجود كرد، موجب كاهش تورم بیمه درمانی در دهه ۹۰شد. علی رغم آن رأی دهندگان نسبت به سازمان یادشده تنفر پیدا كردند و این امر موجب واكنش شدید سیاسی و بالا رفتن دوباره تورم بیمه درمانی در اواخر دهه ۹۰گردید. اگرچه هزینه درمان اخیرا( ۷‎/۹درصد در سال ۲۰۰۴) تا حدودی كاهش یافت اما این هزینه از سال ۲۰۰۰ حدود ۴۰درصد افزایش یافته بود. از سوی دیگر نوعی از بیمه درمانی بیش از ۶۰درصد در آمریكا افزایش یافت.

---