تازه چهارمین است یا انشاءالله, آخرین

ای کاش بعضی اعضا و حامیان دولت نهم, کار خود را با بدگویی از گذشتگان آغاز نمی کردند و ای کاش حداقل در میانه راه, به بازنگری در برخی روش های تبلیغی و ضدتبلیغی خود می پرداختند و نهایتا ای کاش بعضی از حامیان دولت نهم, به گونه ای سخن نمی گفتند که گویی اغلب مدیران سابق, افرادی کم کار, سوءاستفاده گر و کم دانش بوده اند و اکنون نخبه ترین مدیران با دستی کاملا پاک مشغول جبران کم کاری های گذشته هستند

ای کاش بعضی اعضا و حامیان دولت نهم، کار خود را با بدگویی از گذشتگان آغاز نمی‌کردند و ای‌کاش حداقل در میانه راه، به بازنگری در برخی روش‌های تبلیغی و ضدتبلیغی خود می‌پرداختند و نهایتا ای کاش بعضی از حامیان دولت نهم، به گونه‌ای سخن نمی‌گفتند که گویی اغلب مدیران سابق، افرادی کم‌کار، سوءاستفاده‌گر و کم‌دانش بوده‌اند و اکنون <نخبه‌ترین مدیران> با <دستی کاملا پاک> مشغول <جبران کم‌کاری‌های گذشته> هستند. اگر برخی اظهارات و اقدامات سه سال اخیر نبود، امروز مسئولان دولتی می‌توانستند در برابر افشای ضعف‌های این دولت بایستند و با صراحت بگویند <ما هم انسان‌های جایزالخطایی هستیم که تلاش می‌کنیم با حداقل خطا، حداکثر سود را برای مردم داشته باشیم.> اما به هر حال این طور نشده است و لذا باید اعتراف کرد که افراد و گروه‌های بیشتری انگیزه دارند تا ضعف‌های دولت نهم را علنی کنند و بر روی آن تبلیغ نمایند.

به طوری که اکنون در ماه‌های پایانی مسئولیت دولت نهم و رئیس آن، گستره منتقدان پرانگیزه، به قوی‌ترین لایه‌های حامیان اولیه دولت نیز نفوذ کرده است.البته در این دولت کسانی یافت می‌شوند که حتی در آرام‌ترین فضای سیاسی، عملکرد آنها با برخی حواشی مواجه است. یکی از این افراد، معاون پارلمانی رئیس‌جمهور است که در دو سه سال اخیر نام او بارها شنیده شده است. نخستین بار، دو سال و چند ماه قبل، نام محمدرضا رحیمی مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. در آن زمان، محمود احمدی‌نژاد به دیوان محاسبات رفته بود تا در جمع مدیران این نهاد مهم نظارتی سخن بگوید. رحیمی که در آن زمان ریاست دیوان محاسبات را به عهده داشت طی سخنانی به تمجید از احمدی‌نژاد پرداخت و گفت: <در سوریه یک مسلمان – به من– گفت اگر بنا بود بعد از پیامبر اسلام (ص) پیامبر دیگری بیاید می‌گفتم آن پیامبر، احمدی‌نژاد است.>(۱)

بار دوم، یک دستور احمدی‌نژاد موجب شد که نام رحیمی مورد توجه قرار گیرد. در تاریخ نوزدهم اردیبهشت ماه ۸۶، برخی رسانه‌های حامی احمدی‌نژاد خبری را منتشر کردند که نشان می‌داد <با دستور رئیس‌جمهور، کلیه اعضای هیئت مدیره بیمه ایران از کار برکنار شده‌اند.> خبرهای منتشره حاکی از آن بود که دستور رئیس جمهور پس از آن صادر شده است که رئیس دیوان محاسبات – محمدرضا رحیمی – گزارشی به احمدی‌نژاد تقدیم کرده و در آن به تخلفات متعدد اعضای هیئت مدیره بیمه ایران اشاره نموده است. احمدی‌نژاد پس از مشاهده گزارش رئیس دیوان محاسبات، در ذیل آن، دستور برکناری کلیه اعضای هیئت مدیره بیمه ایران را صادر کرد و برای توجیه دستور خود، خطاب به وزیر دارایی نوشت: <مشاهده گزارش دیوان محاسبات کشور پیرامون عملکرد بیمه ایران، دایر بر تخلفات گسترده مالی و سهل‌انگاری در حفظ حقوق مردم و بیت‌المال، دل هر فرد ‌آگاهی را می‌سوزاند و صبر و تحمل هر مسئول متعهدی را می‌رباید .>(۲)دستور برکناری مدیر عامل و همگی اعضای هیئت مدیره بیمه ایران، به تیتر نخست روزنامه رسمی دولت تبدیل شد. این روزنامه ضمن انعکاس دستور رئیس جمهور، با رئیس وقت دیوان محاسبات – محمدرضا رحیمی – نیز مصاحبه‌ای ترتیب داد که نشان می‌داد از دید رئیس دیوان محاسبات، تخلف‌های انجام شده در شرکت بیمه ایران <هولناک>)۳( بوده است. البته سه روز بعد، روزنامه‌های اصولگرا و اصلاح‌طلب خبر دادند که دو تن از اعضای معزول، به کار بازگردانده شده‌اند؛ بدون آنکه در مورد تخلفات هولناک مورد ادعای رحیمی، سخنی به میان بیاید!

یک‌ سال و چند ماه بعد، بار دیگر نام رحیمی خبرساز شد که البته این بار، او در مقام معاون رئیس جمهور انجام وظیفه می‌کرد.‌ محمدرضا رحیمی در تاریخ ششم شهریور ماه ۸۷ در گفتگو با خبرنگار ایرنا – خبرگزاری رسمی دولت – ادعا کرد: <بعد از اعلام شبهه در خصوص اصالت مدرک دکترای آقای کردان، نماینده‌ای از طرف وی به دانشگاه آکسفورد اعزام شد که چگونگی موضوع را بررسی کند. با مراجعه این فرد به لندن مشخص شد مطالب مربوط به مدرک وزیر کشور از روی سایت اینترنتی کاملاً حذف شده و اطلاعاتی در این خصوص وجود ندارد که وی اقدام به استخدام وکیل کرد. وکیل انگلیسی از طریق مقامات قانونی، به سایت اصلی دانشگاه آکسفورد مراجعه و همه اطلاعات مربوط به دکترای کردان را که در جلسه اخذ را‌‌ی اعتماد توزیع شده بود از آن سایت استخراج کرد. وکیل انگلیسی بعد از مراجعه به مقامات قضایی انگلیس، صحت مدارک را تایید کرد و از طریق سفارت ایران برای آقای کردان فرستاد که این مدرک شنبه گذشته – دوم شهریور – به دست وی رسید و من شخصاً مدرک را ملاحظه کردم .>)۴(

یک ‌ماه و چند روز بعد، روزنامه رسمی دولت –ایران – نامه کردان به رئیس جمهور را منتشر کرد. برخلاف تأکید رحیمی در خصوص تایید مدرک کردان توسط مقامات انگلیسی و ارسال آن از طریق سفارت ایران در لندن، در نامه وزیر کشور خطاب به احمدی نژاد آمده بود: ...< نماینده‌ای را به دانشگاه مذکور اعزام کردم تا نسبت به اخذ تاییدیه اقدام نماید. با مراجعه نماینده، اینجانب به یکباره و با ناباوری کامل با عدم تایید دانشگاه مواجه شدم .>)۵(

سی و دو روز بعد از انعکاس این اظهارات در روزنامه ایران و در حالی که هنوز هیچ‌کس توضیحات بعدی رحیمی در خصوص <ادعای رویت مدرک کردان و تأکید او بر تایید مدارک توسط مقامات قضایی انگلیس> را نشنیده است، یک‌بار دیگر اظهارات همراه با طلب کاری این یار رئیس جمهور در رسانه‌ها منتشر شد. آخرین واکنش رحیمی، در واقع پاسخ به اظهارات دو تن از نمایندگان اصولگرای مجلس بود که ادعا می‌کردند یکی از مدیران حوزه مسئولیت رحیمی، قصد فریب نمایندگان برای باز پس گیری امضای استیضاح کردان را داشته است. رحیمی در نامه‌ای شدیداللحن، با تکذیب تمامی ماجرا، آن را ساخته و پرداخته دشمنان دولت و مجلس دانست که به <آتش تهیه برای یاوه‌سرایی رسانه‌های صهیونیستی و آمریکایی علیه دولت مظلوم و خدمتگزار> تبدیل شده است. رحیمی، به صراحت مدعی شد که نماینده معترض، شخصاً و داوطلبانه نامه انصراف از استیضاح را امضا کرده اما بعداً پشیمان گشته و مجری یک < سناریوی مشمئز کننده علیه روابط دولت و مجلس> شده است! این ادعاهای رحیمی در حالی مطرح می‌شد که یکی از نزدیک‌ترین نمایندگان مجلس به دولت –که حمایت‌های او از دولت احمدی‌نژاد کم‌نظیر است– سخن نماینده مجلس را تایید می‌کرد و اقدام مدیر کل دفتر دولت – مدیر منصوب از طرف رحیمی – را یک شیوه غیر اخلاقی برای اخذ امضای انصراف از استیضاح کردان می‌دانست.

چهار نمونه فوق که همه آنها در کمتر از سی ماه اخیر اتفاق افتاده است، مواردی می‌باشد که به رسانه‌ها کشیده شده و ممکن است موارد دیگری نیز وجود داشته باشد که رسانه‌ها از آن بی‌اطلاع مانده‌اند. اما همین چهار نمونه ثابت می‌کند که رئیس جمهور معاونی برای خود برگزیده است که حداقل ضعف او، خوش باوری و اعتماد غیر متعارف به اطرافیان و حتی یک مسلمان ساده‌لوح سوری است. آیا آقای احمدی نژاد مطمئن است چهارمین نمونه، آخرین سوژه‌ای است که میزان دقت معاون پارلمانی رئیس‌جمهور را به نمایش می‌گذارد؟ آیا از کسی که گزارش او، مبنای تصمیم ناگهانی رئیس‌جمهور قرار می‌گیرد – عزل همه اعضای هیئت مدیره بیمه ایران – و سخن او در مورد سناریوسازی نمایندگان مجلس، می‌تواند خوراک رسانه‌های دوست و دشمن باشد، افتادن در چنین دام‌هایی پذیرفتنی است ؟ آیا رئیس‌جمهور مایل است ضمن حفظ چنین همکارانی، کماکان دولت خود را دقیق‌ترین و علمی‌ترین دولت تاریخ ایران بنامد؟

(‌۱‌‌)روزنامه شرق ۱۸ خرداد ماه ۱۳۸۵ ‌ ‌ )۲(و)۳(روزنامه ایران ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۳۸۶‌‌

(۴‌)خبرگزاری ایرنا ۶ شهریور ماه ۱۳۸۷‌‌ )۵( روزنامه ایران ۹‌ مهرماه ۱۳ ۸۷