افشاگری علیه مافیای فوتبال وظیفه ملی است

گفت وگو با افشین پیروانی

سرمنشا اصلی تمام این مسائل پول زیاد و بی‌حساب و کتاب و ولخرجی مدیران فوتبال ایران است.همیشه دو عامل باعث ناپاکی می‌شود؛ یکی ولخرجی و دیگری محدودیت. در فوتبال ایران برای بازیکن ولخرجی می‌کنند اما برای داور محدودیت قائلند

بحث فساد در فوتبال ایران همچنان سوژه اصلی رسانه‌هاست و به نظر می‌رسد فاسدان فوتبال خوراک قابل‌توجهی را سر سفره محافل رسانه‌ای گذاشته‌اند. در فضای نگران‌کننده فعلی، بسیاری از اهالی فوتبال هم از پوسته محافظه‌کاری خارج شدند و کسانی که تا دیروز در برابر مافیای فساد سکوت کرده بودند اکنون قد علم کرده‌اند و ابعاد تازه‌ای از عمق تباهی را رسانه‌ای می‌کنند. افشین پیروانی، کاپیتان سابق تیم‌ملی و پرسپولیس که چند صباحی به عنوان سرمربی سنگ‌آهن بافق در لیگ دسته اول حضور داشته و تاریکی‌های تبعیدگاه فوتبال ایران را از نزدیک مشاهده کرده در دایره همین افرادی قرار دارد که می‌گویند هم‌‌اکنون باید عزم و اراده‌ای جدی برای برخورد با ناپاکی‌های فوتبال ایران شکل بگیرد. کاپیتان سابق پرسپولیس و تیم‌ملی بدون پرده پوشی، وجود فساد در فوتبال ایران را تایید می‌کند و برای رسیدگی به ناپاکی‌ها راهکار هم ارائه می‌دهد.

به عنوان کسی که بیش از ۲۰ سال در لیگ فوتبال ایران حضور داشته‌اید، وجود فساد در این عرصه را تایید می‌کنید؟

فساد در همه جای دنیا هست و مختص فوتبال ایران نیست.مثلا زد و بند در فوتبال ایتالیا را نمی‌توان انکار کرد یا بنگاه‌های شرط‌بندی نقاط مختلف جهان که بعضا در رقم خوردن نتایج مسابقات لیگ برتر نقش دارند. به نظرم ضعف یا شدت مجازات‌هایی که برای متخلفان صادر می‌شود تعیین‌کننده است. در کشورهای صاحب فوتبال، وزیر یا نماینده مجلس برای تخفیف مجازات‌ها پادرمیانی نمی‌کنند و این مسائل معمولا با کدخدامنشی حل نمی‌شود و قانون برای همه یکسان است. همین چند وقت پیش کاپیتان لاتزیو ۶ ماه محروم شد و به این حکم اعتراض کرد اما مسئولان قضایی فوتبال ایتالیا محرومیت او را به ۹ ماه افزایش دادند. متاسفانه در فوتبال ما هر کسی اعتراض کند محرومیتش نصف می‌شود و این موضوع به خاطیان جسارت می‌دهد.

مربیان در شکل‌گیری چنین فضای نگران‌کننده‌ای چقدر نقش دارند؟

نمی توانیم صرفا مربیان را سرمنشا ناپاکی‌ها قلمداد کنیم. کما اینکه همین الان بسیاری از مربیان پاک ما در لیگ برتر مربیگری می‌کنند.وقتی نتایج به جای مستطیل سبز در تاریکخانه‌ها و با رشوه دادن، دوپینگ کردن و خریدن بازیکن رقم می‌خورد، نوعی حق‌الناس صورت گرفته است. در چنین بستری عده‌ای از بازیکنان یا مربیانی که به این ماجراها تن نمی‌دهند خانه نشین می‌شوند اما عده‌ای دیگر که به قول معروف این کاره هستند روز به روز موفق‌تر می‌شوند. باید این واقعیت را بپذیریم که فساد بین مدیران، مربیان و بازیکنان فوتبال ما رواج دارد و مختص یک قشر خاص نیست.

شما چند صباحی که به عنوان سرمربی سنگ‌آهن بافق فعالیت کردید. اوضاع در لیگ دسته اول به چه صورت است؟

خیلی اسفناک. سال قبل که مربی سنگ‌آهن بافق بودم، با صدای بلند گفتم در لیگ یک دوپینگ می‌شود اما آقایان گفتند برای صحبت‌هایت مدرک بیاور. مگر من می‌توانم بروم در رختکن تیم حریف دنبال قرص و آمپول بگردم؟! یک بار هم گفتم اینجا زد و بند بیداد می‌کند باز هم گفتند مدرک بیاور. شما مطمئن باشید که فاسدان فوتبال ایران زرنگ‌تر از آن هستند که از خودشان رد پایی به جا بگذارند.آنها معمولا با رد و بدل کردن چک و سفته و شماره حساب کارهای شان را پیش می‌برند. الان دیگر در لیگ یک مربیگری نمی‌کنم اما مطمئنم که فساد در این دسته هنوز هم بیداد می‌کند چرا که فدراسیون فوتبال به تنهایی نمی‌تواند با فساد و تبانی مبارزه کند و مقامات امنیتی و قضایی باید به کمک فوتبال بیاند.

سرمنشا فساد در فوتبال ایران کجاست؟

به نظرم سرمنشا اصلی تمام این مسائل پول زیاد و بی‌حساب و کتاب و ولخرجی مدیران فوتبال ایران است.همیشه دو عامل باعث ناپاکی می‌شود؛ یکی ولخرجی و دیگری محدودیت. در فوتبال ایران برای بازیکن ولخرجی می‌کنند اما برای داور محدودیت قائلند. تا همین سه سال قبل قیمت بازیکن ۳۰۰ میلیون تومان بود اما حالا به ۳ میلیارد تومان رسیده است. از طرف دیگر مدیران باشگاه‌ها برای بقای خودشان هم که شده سرکیسه را برای خرید ستاره‌ها شل می‌کنند و طبیعی است که در چنین شرایطی سنگ روی سنگ بند نمی‌شود.

طی دوران نسبتا کوتاهی که مربیگری کردید به شما پیشنهاد رشوه یا زد و بند نشد؟

بارها و بارها شاهد تبانی و زد وبند بوده‌ام.همین سال قبل، شاهد بودم که یک مربی لیگ یکی علنا به بازیکن من زنگ ز د و به او پیشنهاد رشوه داد. بارها شاهد دوپینگ بازیکنان در لیگ دسته اول بودم. من دکترای تربیت بدنی دارم و فیزیولوژی خواندم و خوب می‌دانم که یک بازیکن برای تقویت قلب و عروقش به یک بازه زمانی ۴ هفته‌ای نیاز دارد. بارها پیش آمده که بازیکنی یک هفته قبل نای دویدن نداشت اما در برابر تیم ما ۹۰ دقیقه می‌دوید و پرس می‌کرد! جالب اینکه وقتی سرمربی سنگ‌آهن بافق بودم در یکی از بازی‌ها تماشاگران تابلویی را با خودشان به ورزشگاه آورده بودند که روی آن نوشته شده بود: کاش لیگ یک هم یک فردوسی‌پور داشت! این موضوع نشان می‌دهد که مردم به وجود فساد و تبانی در فوتبال پی برده‌اند.

یک بار هم وقتی سرمربی استیل‌آذین بودم دلال‌ها از طریق پزشک تیم پیشنهاد دادند اما من بلافاصله صادق درودگر که سرپرست تیم بود را در جریان گذاشتم و ایشان هم موضوع را با رئیس وقت کمیته انضباطی در میان گذاشت. اما متاسفانه کمیته انضباطی هیچ واکنشی از خودش نشان نداد و روز مسابقه، آقای داور معروف در دقیقه ۳ یک پنالتی علیه ما اعلام کرد.

برای پاک شدن فضای فعلی و به حداقل رسیدن فساد چه باید کرد؟

واقعیت این است که یک امتیاز در لیگ برتر می‌تواند منجر به سقوط یا بقا و حتی راهیابی یک تیم به لیگ قهرمانان شود و به همین دلیل رقم‌هایی که بین متخلفان رد و بدل می‌شود درشت‌تر از حد تصور عموم است. من از نزدیک شاهد عمق فساد در لیگ یک بوده‌ام اما مطمئنا به همین دلایلی که گفتم زد وبندها در لیگ برتر حرفه‌ای‌تر است و به وسیله افراد بانفوذ انجام می‌شود. در چنین شرایطی باید اشد مجازات برای متخلفان در نظر گرفته شود تا خلاف کردن دیگر برای متخلفان مقرون به صرفه نباشد. به نظرم محرومیت‌های ۲ یا ۳ ساله دردی را دوا نمی‌کند اما محرومیت‌های ۱۵ ساله یا مادام العمر متخلفان را می‌ترساند.

علاوه بر این باید کمیته‌ای تشکیل شود که کارش رصد کردن عملکرد داوران، بازیکنان و مربیان باشد و اعضای این کمیته حواس شان به اتفاقات غیرعادی و شک برانگیز باشد. حالا شاید در این بین لازم باشد که عملکرد داوران بیشتر زیر ذره بین قرار بگیرد. همین الان مربی‌ای سراغ دارم که ادعا می‌کند به بازیکنش پول دادند تا در جام حذفی گل به خودی بزند.

امیدی به تطهیر شدن فضای فعلی فوتبال ایران هست یا نه؟

در شرایط فعلی اگر کسی چیزی می‌داند باید خدا را در نظر بگیرد و شهادت بدهد. افشاگری علیه مافیای فاسد فوتبال ایران به یک وظیفه ملی و دینی تبدیل شده و باید ترس را کنار گذاشت. خود من حاضرم تا حدی که از دستم بر می‌آید به پاک شدن فضای فعلی کمک کنم.اگر دست روی دست بگذاریم و بگوییم امیدی نیست مطمئن باشید که اوضاع بدتر می‌شود. اگر متخلفان شناسایی شوند و محرومیت‌های سنگین برای آنها در نظر گرفته شود ممکن است از این کارها دست بردارند. البته اگر عزم و اراده‌ای برای مبارزه با ناپاکی‌ها شکل گرفته باشد.

حمیدرضا رسولی