اختلال نعوظ

● چه مواردی را باید لحاظ کرد
آیا مشکلی دایمی است؟ متخصصان مراقبت سلامت، به خاطر عدم آگاهی یا ضیق وقت غالبا بحث در مورد اختلال احتمالی نعوظ را آغاز نمی‌کنند. برای بیمار در میان …

چه مواردی را باید لحاظ کرد

آیا مشکلی دایمی است؟ متخصصان مراقبت سلامت، به خاطر عدم آگاهی یا ضیق وقت غالبا بحث در مورد اختلال احتمالی نعوظ را آغاز نمی‌کنند. برای بیمار در میان گذاشتن این موضوع با پزشک از این هم دشوارتر است هرچند اختلال نعوظ می‌تواند تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی خود و همسرش بگذارد و فشار قابل ملاحظه‌ای بر رابطه آنها وارد کند. اختلال نعوظ می‌تواند شاخص مهمی برای مشکلات طبی زمینه‌ای نیز باشد.

علل. علل را می‌توان تا حدودی به دو دسته روانزاد (مثل شریک جنسی جدید، وجود مشکلاتی در رابطه طرفین و افسردگی) و عضوی (مانند دیابت، بیماری قلبی – عروقی و درمانزاد [یاتروژنیک]) تقسیم کرد. سیگارکشیدن و الکل از عوامل خطرزا یا علل مهم اختلال نعوظ به شمار می‌روند. در صورتی که از بیماران خواسته شود، غالبا می‌توانند محرک‌هایی روان‌شناختی را برای مشکل خود پیدا کنند و غالبا پس از یک واقعه استرس‌زای خاص سریعا دچار اختلال شده‌اند. در بیماران دچار اختلال روانزاد غالبا علایم متغیرند و ممکن است بیماران ذکر کنند که نعوظ صبحگاهی طبیعی دارند. بیماران دچار اختلال عضوی نوعا سابقه شروع تدریجی‌تری را می‌دهند. اختلال نعوظ غالبا با مصرف داروهای خاصی مثل داروهای کاهنده فشارخون و داروهای ضد افسردگی مرتبط است.

آیا لیبیدوی بیمار طبیعی است؟

ارزیابی این امر به پزشک کمک خواهد کرد که متوجه شود غلظت تستوسترون وی پایین است یا خیر. اگر لیبیدوی بیمار طبیعی باشد و در معاینه نشانه‌ای از نارسایی تستوسترون یافت نگردد، اندازه‌گیری غلظت تستوسترون سرم لازم نیست.

چه باید کرد

. به یاد داشته باشید که هرچه شما به عنوان یک متخصص سلامت خجالتی‌تر باشید، این مشکل برای بیمار خجالت‌آور‌تر خواهد بود. مثبت‌ و خوش‌‌بین باشید. به بیمار بگویید بسیاری از مردان مبتلا به اختلال نعوظ به ویژه وقتی که علت روان‌زادی وجود داشته باشد، درمی‌یابند که مشکل آنها پس از درمان طبی رفع خواهد شد.

. آگاه باشید که اختلال نعوظ ممکن است یک نشانگر بالقوه آرتریواسکلروز فراگیر باشد. مطالعات نشان داده‌اند که ایجاد اختلال نعوظ، پیش‌بینی‌کننده بیماری کرونری در بیماران پرخطر است. ارزیابی خطر

قلبی – عروقی ۱۰ ساله را در نظر داشته باشید.

. آلت تناسلی بیمار را، به ویژه از نظر اختلالات آناتومیک (مانند هیپوسپادیاس یا بیماری پیرونی) و وجود موهای زهار معاینه کنید و اندازه بیضه را تخمین بزنید (برای رد آتروفی بیضه). فشارخون را اندازه بگیرید و اگر بیمار در معرض خطر بالای قلبی – عروقی باشد، معاینه کامل قلبی – عروقی انجام دهید.

. تمام مردان دچار اختلال نعوظ باید از نظر دیابت شیرینِ تشخیص داده نشده مورد آزمون قرار گیرند. در بیماران مناسب باید بررسی‌های بیشتری چون غلظت لیپیدها، تستوسترون، آنتی‌ژن‌ اختصاصی پروستات، پرولاکتین، کراتینین و آزمون‌های کارکرد تیرویید به عمل آید.

. در صورت امکان سعی کنید علت را درمان نمایید: برای اختلال روانزاد مشاوره روانی – جنسی را درنظر بگیرید؛ بیمار را تشویق به ترک سیگار کنید و پرفشاری خون را کنترل نمایید. تغییر داروهای مصرفی را مدنظر قرار دهید.

. به بیمار درمان دارویی را پیشنهاد کنید. برای این کار از یکی از ۳ مهارکننده فسفودی‌استراز موجود استفاده می‌شود: سیلدنافیل (Viagra)، واردِنافیل و تادالافیل (جدول ۱). این داروها در مردان مصرف‌کننده نیترات‌ها یا مبتلا به بیماری قلبی شدید، کنترااندیکاسیون مطلق دارند. در مورد عوارض جانبی این درمان‌ها بحث کنید؛ شایع‌ترین عوارض عبارتند از سردرد، سوءهاضمه، گرگرفتگی صورت و احتقان بینی. با کمترین دوز موجود شروع کنید و در صورت لزوم، براساس اثربخشی و عوارض جانبی (که غالبا مرتبط با دوز هستند)، آن را افزایش دهید. اگر دارو جواب نداده یا عوارض جانبی ایجاد کرده باشد، ارزش آن را دارد که داروی دیگری را امتحان کنید چرا که پاسخ هر فرد به انواع مختلف، ایدیوسنکراتیک است.

بیشتر بیماران مبتلا به اختلال نعوظ را می‌توان در مراقبت‌های اولیه به گونه‌ای بی‌خطر و موثر درمان نمود. پزشکان عمومی به خصوص از جایگاه ویژه‌ای برای انجام یک رویکرد جامع برخوردارند و بیمارانی را باید ارجاع کرد که به درمان‌های دارویی خط اول جواب نمی‌دهند یا مبتلا به اختلالات آناتومیک هستند.