قلم‌های خفته

این تیغ‌های خفته به دردی نمی‌خورند
یعنی به درد هیچ نبردی نمی‌خورند
صد بار هم اگر که بیافتند در مَصاف
یک‌بار هم به گردن مردی نمی‌خورند
سر در غلاف خویش فرو برده، جز عذاب
نانی …

این تیغ‌های خفته به دردی نمی‌خورند

یعنی به درد هیچ نبردی نمی‌خورند

صد بار هم اگر که بیافتند در مَصاف

یک‌بار هم به گردن مردی نمی‌خورند

سر در غلاف خویش فرو برده، جز عذاب

نانی از این عبادت فردی نمی‌خورند

اینان که هرزه‌گرد بیابان کاغذند

باری به درد صخره نوردی نمی‌خورند

بر دفتر جنون خط سرخی نمی‌کشند

از نخل عقل جز تب زردی نمی‌خورند

شأن نزول نون و قلم‌ نیستند، نه...

این تیغ‌های کهنه به دردی نمی‌خورند

عباس احمدی