نوبت دیكتاتوری

این روزها برخی از محافل نزدیك به كاخ سفید از ضرورت بازگشت دیكتاتوری به عراق سخن می گویند و این گزینه را تنها راه پیش روی برای پیشگیری از حاكمیت اسلامگرایان در عراق می دانند

۱) این روزها برخی از محافل نزدیك به كاخ سفید از ضرورت بازگشت دیكتاتوری به عراق سخن می گویند و این گزینه را تنها راه پیش روی برای پیشگیری از حاكمیت اسلامگرایان در عراق می دانند!... این زمزمه كه از چند روز پیش آغاز شده و مركز امور بین المللی دانشگاه نیویورك آن را كلید زده است، اگر چه عجیب است ولی تعجب آور نیست، چرا كه به قول رهبر معظم انقلاب در دیدار دیروز كارگزاران نظام با ایشان؛ «امروز فاسدترین انسان ها پرچم اصلاح جهان را در دست گرفته اند».

مركز امور بین الملل دانشگاه نیویورك پنهان نمی كند كه گزینه «بازگشت دیكتاتوری به عراق» هر چند با اهداف اعلام شده بوش قبل از حمله نظامی به این كشور یعنی گسترش دموكراسی منافات دارد ولی اگر یك حكومت دیكتاتور زمام امور عراق را در دست نگیرد، غرب باید تشكیل نظام اسلامگرای دیگری در خاورمیانه را شاهد باشد كه به قول پروفسور «مایكل برایمر»- رئیس مركز امور بین الملل دانشگاه نیویورك- غیر قابل تحمل خواهد بود!

۲) روز ۱۵ مارس ۲۰۰۳- ۵ روز قبل از حمله نظامی آمریكا به عراق، روزنامه انگلیسی گاردین به نقل از چند كارشناس امور خاورمیانه در وزارت خارجه آمریكا كه نخواسته بودند نامشان فاش شود به جرج بوش هشدار داده بود «پی آمد قطعی حمله به عراق روی كار آمدن یك دولت اسلامگرا و نزدیك به ایران خواهد بود». گاردین در توضیح این نظریه نوشته بود، خاورمیانه تحت تأثیر انقلاب اسلامی در ایران و تأكید جمهوری اسلامی بر آرزوهای مردم مسلمان منطقه نظیر حاكمیت قوانین اسلامی، براندازی رژیم اسرائیل، ایستادگی در مقابل آمریكا، مخالفت با حكومت های غیر دموكراتیك در كشورهای عربی و... حالتی برانگیخته دارد و از این روی اگر در این كشورها به آراء مردم مراجعه شود، آنها به خمینی های دیگری رأی خواهند داد.

بعد از سقوط حكومت دیكتاتوری صدام كه پیش از آن و در جریان جنگ تحمیلی، مورد حمایت همه جانبه آمریكا و متحدانش بود، قدرت های اشغالگر تلاش گسترده ای را برای روی كارآوردن یك دولت دست نشانده در عراق آغاز كردند و نسبت به موفقیت خود چنان امیدوار بودند كه از یكسو شركت های بزرگ آمریكایی و صهیونیستی برای سرمایه گذاری در عراق نوین! -واژه ای كه دیك چنی برای اولین بار درباره آینده عراق به كار گرفت- به این كشور اشغال شده سرازیر شدند و از سوی دیگر، جرج بوش از ایران اسلامی به عنوان كشوری كه باید تغییر ماهیت دهد و یا آماده برخورد نظامی آمریكا باشد سخن می گفت! اما، به رغم همه تلاش ها، مردم مسلمان عراق در انتخابات مجلس این كشور به لیست پیشنهادی اسلامگرایان كه مورد تأیید آیت الله سیستانی بود رأی دادند و نهایتاً برخلاف میل و خواسته آمریكا، اسرائیل و انگلیس، دولتی مردمی و اسلامگرا زمام امور عراق را در دست گرفت. دولتی كه از آغاز شكل گیری تاكنون با خشم پنهان و نیمه آشكار آمریكایی ها روبرو بوده است.

۳) بعد از پیروزی لیست اسلامگرایان در انتخابات مجلس عراق كه مقدمه غیرقابل تردیدی از تشكیل یك دولت اسلامی در این كشور بود، دیك چنی معاون بوش به طور غیرمنتظره و با عجله وارد بغداد شد و به عنوان اولین گام برای نشان دادن خشم آمریكا از نتیجه انتخابات، ۲۵ تن از سران حزب بعث را كه به جرم جنایت جنگی و كشتار مردم بی دفاع عراق بازداشت شده بودند، از زندان آزاد كرد و سه روز بعد، سناتور «براون بك» كه به كینه توزی علیه ایران اسلامی شهرت دارد، طی مصاحبه ای به كنایه گفت؛ این احتمال وجود دارد كه آقای بوش در حمله به عراق فریب ایران را خورده باشد، چرا كه تحولات عراق به نفع ایران پیش می رود. البته، براون بك چند ساعت بعد در تماس با «یو.اس.ای.تودی»، این بخش از اظهارات خود را «یك شوخی نه چندان دلچسب» توصیف كرد، ولی آنچه اتفاق افتاده بود حكایت از آن داشت كه «شوخی» سناتور آمریكایی، «جدی» بوده است!

۴) دیدار روز پنج شنبه- ۸۶.۵.۱۸- نوری مالكی نخست وزیر عراق با رهبر معظم انقلاب كه آقای مالكی از آن با عنوان «دیدار تاریخی» یاد كرد، بازتاب گسترده ای در محافل سیاسی غرب داشت و مخصوصاً خشم جرج بوش و برخی دیگر از مقامات آمریكایی را برانگیخت. نوری مالكی در این دیدار از مواضع و حمایت های دولت و ملت ایران قدردانی كرد و رهبر معظم انقلاب بر شكست قطعی آمریكا درعراق تأكید ورزیده و حمایت از دولت مردمی عراق را وظیفه همه گروهها و جریانات سیاسی فعال در این كشور دانسته بودند.

چند ساعت بعد از این دیدار، جرج بوش طی مصاحبه ای به طور تلویحی نخست وزیر عراق را ملامت كرده و گفت: «فكر می كنم آقای نوری مالكی می داند كه ایران در منطقه یك عامل بی ثباتی است»! و شون مك كورمك سخنگوی وزارت خارجه آمریكا بدون اشاره به این دیدار، اظهارات نوری مالكی درباره تلاش جمهوری اسلامی ایران برای تأمین امنیت عراق را زیر سؤال برده و گفت «دو دور گفت وگو میان رایان كروكر سفیر آمریكا در عراق و همتای ایرانی او آقای كاظمی قمی در بغداد و نیز، گفت وگوهای امنیتی سطح پایین تر نتیجه مثبت نداشته است و ایران كماكان به ناامنی در عراق دامن می زند»!

مك كورمك برای اثبات ادعای خود به اظهارات اخیر فرمانده آمریكایی درعراق استناد كرده! و گفت؛ «حملات جاده ای علیه سربازان آمریكایی كه در آن از بمب های ضد زرهی استفاده می شود افزایش یافته است و «ریموند اودیرنو» فرمانده دوم آمریكا در عراق اعلام كرده است كه این تسلیحات ضدزرهی از سوی ایران در اختیار نیروی شورش قرار گرفته است»!

این ادعای آمریكایی ها در حالی است كه تمامی شواهد و قرائن و اسناد موجود از دخالت مستقیم و غیر مستقیم نظامیان اشغالگر در عملیات تروریستی عراق حكایت می كند، چرا كه آمریكا و متحدانش، چند سال بعد از اشغال عراق و صرف هزینه های كلان و تحمل تلفات فراوان نه فقط در تشكیل یك دولت دست نشانده، كه هدف اولیه آنان بود ناكام مانده اند، بلكه شاهد شكل گیری دولتی مردمی در این كشور اشغال شده نیز هستند.

و این، به گفته خانم «نانسی پلوسی» رئیس مجلس نمایندگان آمریكا- از حزب دموكرات- به یك «كابوس» شبیه است. كابوسی كه جرج بوش و دارو دسته نئومحافظه كارش برای ملت آمریكا به ارمغان آورده اند و اكنون با ایجاد ناامنی در عراق می كوشند ادامه حضور نظامی خود در این كشور را توجیه كنند و به قول رهبر معظم انقلاب در دیدار روز پنج شنبه نوری مالكی با ایشان «آمریكایی ها از طریق سفارت خود در بغداد و همچنین سرویس های جاسوسی خود و صهیونیست ها، در عراق دخالت نظامی، سیاسی و امنیتی می كنند... اشغالگران به گونه ای تبلیغ می كنند كه اگر آنها از عراق خارج شوند، عراق نابود خواهد شد در حالی كه خروج اشغالگران باعث خواهد شد، مسئولان عراقی با همه وجود وارد میدان شوند و در جهت حل مشكلات گام بردارند».

۵) امروز آمریكا در عراق با یك «بحران مشروعیت دوسویه» روبروست، اول مشروعیت دولت نوری مالكی كه برخاسته از رأی مردم و غیر قابل انكار است، مشروعیت دولت نوری مالكی از آن روی برای آمریكا ناگوار است كه با مشروعیت حضور نظامی آمریكا در عراق و ادامه اشغال این كشور در تناقض است و این دومین بحران مشروعیتی است كه آمریكا در عراق با آن روبروست. افكار عمومی جهانیان و از جمله مردم آمریكا كه هزینه كلان مالی و تلفات جانی اشغال عراق روی دوش آنان سنگینی می كند دولت جرج بوش را در مقابل این پرسش بی پاسخ قرار داده اند كه اگر هدف از حمله نظامی به عراق، ایجاد یك دولت دموكراتیك بود، این مقصود حاصل شده است و ادامه اشغال، آنهم به بهای هزینه های سنگین مالی و تلفات كم نظیر جانی قابل توجیه نیست، مردم آمریكا براین باورند كه دست یازیدن به عملیات تروریستی و ایجاد ناامنی در عراق پاسخی است كه بوش برای سؤال یاد شده - بخوانید برای فرار از پاسخ به این سؤال- تدارك دیده است.

۶- دیروز «منصور فرهنگ» استاد علوم سیاسی و روابط بین المللی در آمریكا و ضد انقلاب فراری، طی مصاحبه ای با رادیو «دویچه وله» آلمان در پاسخ به این سؤال كه آمریكا برای خروج از بن بست عراق چه راه حلی پیش روی دارد، گفت «آرا مردم عراق به نفع دولت مالكی و در جهت همراهی با ایران است و حاكمیت یك اقلیت كه آمریكا خواهان آن است فقط در صورتی امكان پذیر است كه یك ارتش قدرتمند و مجهز تحت فرماندهی شخصی مانند صدام و با برخورداری از یك دستگاه سركوب قوی حاكمیت عراق را در دست بگیرد و كوچكترین اعتراض ها را به شدت قلع و قمع كند، یعنی همان كه در دوره ۲۵-۳۰ ساله حاكمیت حزب بعث جریان داشت ولی این راه حل با شعار دموكراسی خواهی آمریكا در تناقض است و این همان بن بست و باتلاقی است كه گریبان آمریكا را در عراق گرفته است».

حسین شریعتمداری