ما رییس خود را زندانی کرده ایم!

ما مثل طایفه و گروهی هستیم که رییس خود را حبس نموده است و در بلایا، خود تصمیم جنگ و یا صلح را اتّخاذ می کند! خودمان کرده ایم و اجازه نمی دهیم بیاید قضایا را حلّ کند، با این که می دانیم …

ما مثل طایفه و گروهی هستیم که رییس خود را حبس نموده است و در بلایا، خود تصمیم جنگ و یا صلح را اتّخاذ می کند! خودمان کرده ایم و اجازه نمی دهیم بیاید قضایا را حلّ کند، با این که می دانیم اگر بیاید می تواند مشکلات را حلّ کند، ولی باز او را محبوس کرده ایم!

بنابراین، اگر میلیون ها نفر هم با او موافق باشند، او مثل شخص وحید و تنها است که هیچ ناصر و مُعین و یار و یاوری ندارد! زیرا ما در بیداری درست به وظیفه ی خود عمل نمی کنیم، با این حال منتظر هستیم که بیدار شویم و تهجّد به جا آوریم. اگر توفیق شامل حال انسان گردد، از خواب بیدار می شود و مشغول تهجّد می گردد؛ ولی اگر توفیق نباشد، چنان چه بیدار هم بشود، از آن ها بهره نمی برد.

آقایی که زیاد به مسجد جمکران می رود، می گفت: آقا(عج) را در مسجد جمکران دیدم، به من فرمود: به دل سوختگان ما بگو برای ما دعا کنند، و یک مرتبه از نظرم غائب شد، نه این که راه برود و کم کم از نظرم غائب شود!

همین آقا هفته ی قبل از آن هم، حضرت را در خواب دیده بود. ولی افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می روند، و نمی دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آن ها دارد که برای تعجیل فَرَج او دعا کنند! چنان که به آن آقا* فرموده بود: این ها که به این جا آمده اند، دوستان خوب ما هستند، و هر کدام حاجتی دارند: خانه، زن، فرزند، مال، ادای دین؛ ولی هیچ کس در فکر من نیست!

آری، او هزار سال است که زندانی است، لذا هر کس که برای حاجتی به مکان مقدّسی مانند مسجد جمکران می رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطه ی فیض، یعنی فَرَج خود آن حضرت را از خدا بخواهد.

خدا می داند در دفتر امام زمان ـ عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف ـ جزو چه کسانی هستیم؟! کسی که اعمال بندگان در هر هفته دو روز (روز دوشنبه و پنجشنبه) به او عرضه می شود. همین قدر می دانیم آن طوری که باید باشیم، نیستیم.

آیت الله محمدتقی بهجت(ره)

شیخ ابراهیم حایری ـ رحمه اللّه ـ در حال اعتکاف در مسجد کوفه