حسینی ‌شدن، ظلم نکردن و نپذیرفتن ظلم

مجالس عزا به امر حضرت صادق (علیه السلام) و به سفارش ائمه هدی (علیه السلام) برپا شده است. ما که این مجالس عزا را به پا می‌کنیم، داریم همان مسئله را می‌گوییم؛ (ایستادگی در ) مقابل ظلم. …

مجالس عزا به امر حضرت صادق (علیه السلام) و به سفارش ائمه هدی (علیه السلام) برپا شده است. ما که این مجالس عزا را به پا می‌کنیم، داریم همان مسئله را می‌گوییم؛ (ایستادگی در ) مقابل ظلم. ما قضیه کربلا را زنده نگه داشتنی، خطبای ما قضیه کربلا را زنده نگه‌داشتند، زنده نگه‌داشتن قضیه مقابله یک دسته کوچک، اما با ایمان بزرگ را در مقابل یک رژیم طاغوتی بزرگ.

این‌که سفارش فراوان به اشک ریختن و عزاداری کردن نموده‌اند، برای آن است که اشک بر شهید، اشتیاق به شهادت را به همراه دارد، خوی حماسه را در انسان، زنده و طعم شهادت را در جان او گوارا می‌گرداند، چون اشک، رنگ کسی را می‌گیرد که برای او ریخته می‌شود و همین‌ رنگ را به صاحب اشک نیز می‌دهد. از این‌رو انسان حسینی‌منش، نه ستم می‌کند و نه ستم می‌پذیرد. این‌که عده‌ای به فکر ظلم کردن یا ظلم‌پذیری هستند، برای آن است که خوی حسینی در آنها نیست وگرنه شیعه خاص حسین بن علی (علیه السلام)، نه ظلم می‌کند و نه ظلم می‌پذیرد. آن کسی که ظلم‌پذیر است، اموی مسلک است، چنان‌که ظالم هم اموی صفت است، هر چند که زمزمه «یا حسین علیه السلام» بر لب داشته باشد. (۱)

۱- حماسه و عرفان، آیت‌اللـه جوادی آملی صص ۳۱۲-۳۱۱