بدترین وعده ‌دهنده به انسان کیست؟

پروردگار هستی نسبت به مکر و حیله شیطان و پوچ بودن وعده‌های وی به بشر سفارش و تاکید بسیاری کرده است، ولی برخی در دام وعده شیطان می‌افتند، وعده‌ای که جز فریب چیزی نیست.

پروردگار هستی نسبت به مکر و حیله شیطان و پوچ بودن وعده‌های وی به بشر سفارش و تاکید بسیاری کرده است، ولی برخی در دام وعده شیطان می‌افتند، وعده‌ای که جز فریب چیزی نیست. آیه ۱۲۰ از سوره «نساء» پیرامون حقیقت وعده‌های شیطان رانده شده سخن می‌گوید: (شیطان) به آنان وعده می‌دهد و ایشان را در آرزو می‌افکند و شیطان جز فریب، وعده‌ای به آنان نمی‌دهد.

وقتی آیات ۱۳۶و ۱۳۵ سوره «آل عمران» و آنان که اگر کار ناشایسته کنند یا ظلمی به نفس خویش نمایند خدا را به یاد آرند و از گناه خود (به درگاه خدا) توبه کنند و کیست جز خدا که گناه خلق را بیامرزد؟ و آنها که اصرار در کار زشت نکنند چون به زشتی معصیت آگاهند. (۱۳۵) آنهایی هستند که پاداش عملشان آمرزش پروردگار است و باغ‌هایی که زیر درختان آنها نهرها جاری است، جاویدان در آن بهشت‌ها متنعم هستند، چه نیکو است پاداش نیکوکاران (۱۳۶) در مورد بخشایش گناهان از سوی خداوند نازل شد، ابلیس با فریادی یارانش را جمع کرد و گفت: با توبه‌ انسان، همه‌ زحمات ما ناکام می‌شود. هر یک سخنی گفتند.

یکی از شیاطین گفت: هرگاه کسی تصمیم به توبه گرفت، او را گرفتار آرزوها و وعده‌ها می‌کنم تا توبه را به تاخیر اندازد. پس ابلیس راضی شد. هم خدا و هم شیطان وعده داده‌اند، ولی وعده‌ الهی راست «وَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ» و وعده‌های شیطان جز دروغ و فریب چیز دیگری نیست.