شهاب

شهاب یا تیر شهاب خطی از نور است که هنگام سوختن شهابواره در جو زمین ایجاد می شود. در یک شب صاف و بدون مهتاب، حدود ۱۰ شهاب در ساعت قابل رویت هستند. تعداد شهابهای قابل مشاهده در حدود …

شهاب یا تیر شهاب خطی از نور است که هنگام سوختن شهابواره در جو زمین ایجاد می شود. در یک شب صاف و بدون مهتاب، حدود ۱۰ شهاب در ساعت قابل رویت هستند. تعداد شهابهای قابل مشاهده در حدود ساعت ۴ بامداد به حداکثر می رسد، زیرا بیننده در قسمتی از زمین قرار می گیرد که مستقیماً درجهت غبارهای فضایی است.

بهترین زمان مشاهده شهابها هنگام رگبار شهابهاست که هنگام عبور زمین از یک جریان غباری بر جای مانده از یک ستاره دنباله دار صورت می گیرد.

رگبار شهابها

بعضی از گروههای شهابها، به خلاف سقوط غیر قابل پیش بینی شهابسنگها، در فاصله های زمانی کم و بیش منظمی در آسمان ظاهر می شود این نمایشها را رگبارهای شهابی می نامند. شمار شهابهای یک رگبار در دوره نهایی فعالیت رگباری، کاملاً متغیر است و ممکن است حداقل آن عرض یک ساعت، ۵ و یا حتی کمتر باشد و حداکثر آن به حدود ۷۵ سر بزند با این حال گاهی تواتر ظهور یا شمار شهابها بسیار بیشتر است در عرض یک ساعت ممکن است هزاران شهاب مشاهده شوند مثلاً برآورد شده است که حدود ۳۵۰۰۰ شهاب در عرض یک ساعت در جریان رگبار شهابی اسدی نوامبر ۱۸۳۳ به زمین افتادند این نمایش تماشایی که یک باران شهابی تند واقعی بود تقریباً همه بینندگان را وحشت زده کرد.

از دیگر رگبارهای شهابی تماشایی باید رگبارهای شهابی چیاکو پینید یا نواژدهایی اکتبر ۱۹۳۳ و ۱۹۴۶ و رگبار اسدی سپیده دم ۱۷ نوامبر ۱۹۶۶ را نام برد. در بعضی موارد، رگبارهای شهابی را از روی ستارگان دنباله دار نامگذاری می کنند مثلاً نام جیاکو پینید ها از نام ستاره دنباله دار جیاکو پینید و نیز نام بیلایها از ستاره دنباله دار بیلا گرفته شده است با این حال به طور کلی صورتی که در آن مدار روشن با مرئی یک رگبار شهابی واقع شده است، در نامگذاری رگبار شهابی نقش تعیین کننده ای دارد. اغلب مشاهده شده است که در مدار رگبار شهابی با مدار ستارگان دنباله دار تطابق دارد و در نتیجه دانشمندان به طور کلی به این نتیجه می رسند که رگبارهای شهابی خرده ریزه هایی از ستارگان دنباله دار موجودند.