می پذیریم هرگونه انتقاد را!

وقتی ژست روشنفکری مان گل می کند، خودمان را آدم انتقادپذیری می دانیم؛ اما خدا نکند که یک آدم دلسوزی پیدا شود و بخواهد که از ما انتقاد کند آن وقت است که دلمان می خواهد سر به تنش نباشد! …

وقتی ژست روشنفکری مان گل می کند، خودمان را آدم انتقادپذیری می دانیم؛ اما خدا نکند که یک آدم دلسوزی پیدا شود و بخواهد که از ما انتقاد کند آن وقت است که دلمان می خواهد سر به تنش نباشد! البته باز هم برای این که جلوی دیگران کم نیاوریم خودمان را انتقادپذیر نشان می دهیم. معتقدیم که انتقاد سازنده اش خوب است و انتقاد سازنده همان «تعریف و تمجید خالص» است. اما بعضی ها هم هستند که انتقاد را با بددهنی اشتباهی می گیرند و چشمانشان را می بندند و (بلانسبت) دهانشان را باز می کنند و بعد آن وقت اسم خودشان را می گذارند مشفق دلسوز! و همان طور که بر همگان واضح و مبرهن است ما هرچه قدر هم خودمان را آدم انتقادپذیری نشان دهیم باز هم یک جاهایی کم می آوریم و وقتی کسی از ما انتقاد می کند احساس می کنیم که دودستی دارد بر فرق نازنینمان می کوبد. راستی تا حالا فکر کردید که چرا ماها و به خصوص بعضی ها! تحمل انتقاد کردن را ندارند؟

دلم را نشکن!

بعضی از ماها نقاط ضعفی داریم که اگر کسی دست روی آن ها بگذارد حسابی آب و روغن مان قاطی می شود یا حتی روی موضوعاتی حساس هستیم که اگر آن ها را به رخمان بکشند به هم می ریزیم!

من اشتباهی ام

فکر کن کاری را انجام می دهی که در نظرت خیلی عالی است اما شاید طرف مقابل از کار تو ناراضی باشد مانند این نوشته شاید من نگارنده از نوشتنم لذت ببرم اما شمای خواننده حتی یک کلمه از نوشته هایم را قبول نکنی، این جوری است که اگر کسی از نوشته من انتقاد کند حالت تدافعی می گیرم و هیچ جوری توی کتم نمی رود که طرف بخواهد نوشته من را این جوری نقد کند! (البته این مثال بود!)

منو تنها نذار

بعضی از ماها احساس می کنیم وقتی که کسی از ما انتقاد می کند، قصد طرد کردن ما را دارد، البته این یکی ریشه در تربیت خانوادگی و نوع نگرش پدرها و مادرها در کودکی به کارهای بچه هایشان دارد.

این ها تنها نمونه های کوچکی از آن همه دلیل برای تحمل نکردن یک انتقاد کوچک و سازنده بود! اما حالا چه کنیم که آستانه تحمل نقدپذیرمان بالا برود؟

یک: صبور باشید و بگذارید طرف هرچه قدر که دلش می خواهد بگوید البته اجازه ندهید که به شما توهین کند. در نهایت یا انتقادش را قبول می کنید یا از او می خواهید که علت انتقاداتش را بگوید!

دو: بعضی ها هستند که از انتقاد کردن شما قصد و منظوری دارند و می خواهند که یک جورایی زیرآبتان را بزنند در این جور مواقع فکرتان را به کار بیندازید و ببینید که صحبت های طرف چه جوری است و درباره چه چیزی است، درباره خودتان است یا کارتان؟ حواستان را جمع کنید.

جدای از این هایی که گفتیم باید بدانید که انتقاد کردن به این معنا نیست که تنها عیب کار طرف را به رخش بکشید، انصاف داشته باشید و خوبی و بدی کار طرف را با هم مقایسه و بعد از او انتقاد کنید. در ضمن به دنبال تلافی کردن هم نباشید که اگر یکی از شما انتقادی کرد شما هم دنبال فرصت باشید تا مچش را به قول خودتان بگیرید! یاد بگیرید که چه طوری نقد کنید که نه سیخ بسوزد و نه کباب!

اگر از طرف انتقاد می کنید، راه درست رفتن را هم نشانش بدهید و کمکش کنید! بگذریم! فقط این را بدانید که چه کسی و چه جوری از شما انتقاد می کند چرا که بعضی از انتقادها باعث پیشرفتتان می شود!