مناجات با خدا

به نام او که تنهایی‌ام را دید و در تمام لحظه‌هایم ماند تا بی‌کس نمانم . . .
در این روزگاری که تند می‌رود و ما را با خود می‌برد. ناگاه لحظه‌ای صبر کردم، دیدم که درون چشمانم حلقه‌ای …

به نام او که تنهایی‌ام را دید و در تمام لحظه‌هایم ماند تا بی‌کس نمانم . . .

در این روزگاری که تند می‌رود و ما را با خود می‌برد. ناگاه لحظه‌ای صبر کردم، دیدم که درون چشمانم حلقه‌ای نورانی چکیده از روزهای زندگی‌ام، نقش بسته و من گریانم.

دلهره‌ای عجیب دلم را لرزاند. ناگهان پژواک صدای جاودانه‌ات را در اندیشه بارور کردن دوباره باغ خشکیده افکارم شنیدم را غرق در عشق کرد.

نمی‌دانستم چگونه تا افق نور و مهربانی تو پرواز کنم. فقط می‌دانستم که باید پرواز کنم لیک آن پژواک، قصد پرواز که مرا زمزمه‌وار بر من خواند و مرا از پیله دنیا جدا کرد و پرواز داد و احساس دلم را به سمت آن افق راهی کرد و من اینگونه پرواز را دوست می‌‌دارم.

ای خداوند مهربان!

ای دلیل همه پروازها، به خاطر پرواز احساسم سپاسگزارم!

بهروز مردانی