كرایف, پلاتینی و بكن باوئر سه نگاه

فوتبال امروز جهان به دنبال چیست هر روز صحبت از علمی شدن و پیشرفت است ایجاد انستیتوهای مربیگری و تشكیل كلاس های متعدد مربیگری در جهان دلیل این ادعاست
فرانتس بكن باوئر, یوهان كرایف و میشل پلاتینی از بزرگان فوتبال جهان, همگی دنیای مربیگری را نیز تجربه كرده اند, نظرات این سه بی همتا در فوتبال جهان را در مورد مربیگری بخوانید

میشل پلاتینی

مربی در ابتدا تنها تصمیم گیرنده در خارج میدان است، این اصل مهمی است كه در عین سادگی، پیچیده می باشد. به نظر من، مربیگری باید از جوانی آغاز شود، اگر بخواهم نظری موشكافانه داشته باشم باید بگویم كه مربی شدیداً به بازیكنانش وابسته است. مربی بازیكن را انتخاب می كند، اما نمی تواند جای آنها بازی كند، این خود درد بزرگی است كه فقط مربیان می توانند آن را حس كنند. مسأله دیگر این كه مربیان نباید خود را با هیچ مربی دیگری مقایسه كنند. هر مربی روش خاصی دارد، به عنوان بازیكن می شود بازیكن دیگری را الگو قرار داد، اما اگر به عنوان مربی خود را با مربی دیگر مقایسه كند نابود می شود.

یوهان كرایف

یك مربی باید فوتبال را در وهله اول به عنوان یك شغل همراه با سرگرمی و تفریح نگاه كند. اصولاً مربی افسرده یعنی تمام شده. حرفه مربیگری به همان اندازه دشوار است كه ثبت اوقاتی خوش از خلال آن.بنابراین سعی می كردم كار و فعالیت در میان بازیكنانم بخش عمده ای از این خاطرات را تشكیل دهد.

روزی كه دیگر شور و وجدی در رهبری یك تیم در خود ندیدم. بلافاصله، بارسلونا را ترك كردم. البته توجه داشته باشید حتی در اوج لحظات خوش، هیچ كس هدف و منظور اصلی كه همان فعالیت، تمرین مداوم و ارتقاء مهارت های فردی و گروهی است را نباید فراموش كند. برای مربی رویا نباید معنا داشته باشد و فقط واقعیت ها و نتایج مطرح است.

یك مربی باید انتظار هر گونه اتفاقی را داشته باشد. شكست برای عبور از مرز خوش باوری ها لازم است و برای ورود به ورطه پرمشقت حقایق باید بسیار مقاوم بود.در مربیگری هیچ اختراعی یا كشفی انجام نداده ام، من فوتبال را در آنچه بدان بیشترین معنی را می دهد می بینیم، به ثمر رسیدن گل های بسیار و برای موفقیت باید از امكانات مناسب سود جست. شایسته نیست كه بازیكنانی كه در اختیار داریم تنها به دفاع و كسب نتیجه بیندیشیم. یك مربی باید همیشه خود را برنده بداند.

یك مربی باید در انتظار این باشد كه در بهترین لحظات، امكان شكنندگی است و باید مراقب و مواظب باشد. كمترین سستی و غفلت، افتی چشمگیر و همه جانبه در كیفیت فنی، تاكتیكی و روحی به دنبال دارد و در این هنگام است كه یك بازیكن بسیار خوب در حد یك بازیكن در حد متوسط نزول می كند.در سطح پایه به فوتبال خیابانی كه تابع غریزه است معتقدم، وقتی می شنوم كه مربیان، نوجوانان و جوانان را در سیستم های (۲-۴-۴) و یا (۳-۳-۴) محبوس می سازند، مو بر بدنم راست می شود، باید بگذاریم آنها بازی كنند. اجازه دهیم آنها مجال بسط و پرورش اندیشه های خود را بیایند و بگذاریم در رشد و باروری استعدادهایشان آزاد باشند.

فرانتس بكن باوئر

مربی در وهله اول باید یك روانشناس بزرگ باشد، وقتی توانستی میان ۲۰ بازیكن یك مجموعه هماهنگی ایجاد كنی، مسائل تاكتیكی حل می شود. یك مربی باید بپذیرد كه اعتراف به اشتباه گناه نیست و مربیان باید این شجاعت را داشته باشند، مربی باشگاهی با ملی متفاوت است و هر كدام بحث خود را دارد اما خود با این كه بیشتر مربی ملی بودم اما كار در باشگاهها را دوست داشتم. مربیگری در باشگاه یعنی زندگی با فوتبال.یك مربی باید حداقل ۱۶ ساعت در روز را به فوتبال اختصاص دهد. این كه روزی یك یا دو جلسه بازیكنان را تمرین دهی و سپس اسیر كارهای دیگر شوی. هیچ گاه موفق نخواهی شد.