پرهیز از افراط و تفریط

حمایت مالی به معنای این نیست که شما فرزندتان را از لحاظ مالی صد در صد تامین کنید

حمایت مالی به معنای این نیست که شما فرزندتان را از لحاظ مالی صد در صد تامین کنید. حتی اگر پولدار هستید به فرزندتان یاد دهید برای به دست آوردن پول تلاش کند و مستقل بار بیاید. منظور ما این نیست که حساست به خرج دهید، بلکه به مانند یاد دادن ماهیگیری به جای دادن ماهی به فرزندانتان است. گاهی والدین با این که خودشان در مضیقه هستند به خواسته‌های غیرضروری مالی فرزندشان عمل می‌کنند.

در سنین پایین این مساله اشکال ندارد، اما وقتی فرزند شما کمی بزرگ‌تر می‌شود و می‌تواند مسائل را درک کند، باید به او یاد دهید که گاهی در زندگی انسان به آنچه می‌خواهد نمی‌رسد و گاهی نیز باید برای آن تلاش کند یا انتظار بکشد. این که شما هرچه فرزندتان از لحاظ مالی احتیاج دارد بلافاصله و بی‌بهانه برآورده کنید، لطف نیست، بلکه پرتوقع بار آوردن اوست. چون ممکن است در زندگی روزهایی داشته باشد که نتواند به هر چه می‌خواهد برسد و آن وقت چون یاد نگرفته که باید صبر و تلاش کند، سرخورده خواهد شد و همیشه از دیگران انتظار کمک دارد. حمایت مالی به این معناست که شما بتوانید برنامه‌ریزی اقتصادی و مستقل بودن را به فرزندتان یاد بدهید.

دادن پول تو جیبی و ماهانه یکی از این راه‌هاست که می‌توان با آن پس‌انداز کردن و برنامه‌ریزی را به فرزندتان یاد دهید، اما اگر هر وقت فرزندتان پول خواست به او بدهید، او هیچ وقت مهارت‌های مالی را یاد نمی‌گیرد. در جوانی هم اگر می‌خواهید سرمایه‌ای به فرزندتان دهید حتما بر کارش نظارت کنید و به او آموزش‌های لازم را بدهید تا بتواند پیشرفت کند. در دوران بزرگسالی و پس از ازدواج فرزندتان نیز به علت وضع اقتصادی نابسامان جامعه امروز، اگر والدین کاری از دستشان برمی‌آید خوب است برای فرزندشان انجام دهند. البته نباید تمام وظایف مالی که فرزندشان در خانواده خود دارد را به عهده بگیرند. بلکه تنها کمکی به او بکنند تا او بتواند خودش روی پای خودش بایستد نه این که او را به حال خود رها کنند و هر کمک مالی را نیز از او دریغ کنند. پس کمک مالی باید به اندازه نه کم و نه زیاد و با برنامه تربیتی برای فرزندان باشد تا آنها بتوانند خودشان از پس زندگی مالی خود بر بیایند.

● حمایت اجتماعی

حمایت اجتماعی به معنی آن است که فرزندتان را در جامعه مورد حمایت قرار دهید و از حقش دفاع کنید؛ اما این بیشتر جنبه آموزشی دارد. یعنی در دوران کودکی شما باید به فرزندتان مهارت‌های اجتماعی را مانند نه گفتن و... بیاموزید تا بتواند از حق خودش دفاع کند و به حقوق دیگران احترام بگذارد. او را به رعایت قوانین اجتماعی عادت دهید تا رعایت قانون برایش سخت نشود و به قانون‌شکنی روی نیاورد.

ممکن است شما براساس عقاید خود یک سری از قوانین را در درون خود نپذیرید، اما در جامعه زیر پا گذاشتن قوانین جز دردسر برای شما چیزی به همراه ندارد. پس به فرزندتان یاد دهید در جامعه جدا از عقایدی که دارد باید قوانین را رعایت کند تا بتواند در کنار مردم به زندگی اجتماعی ادامه دهد. اگر در اجتماع از مهد کودک تا دانشگاه یا محیط کار مشکلی برای فرزندتان پیش آمد که احتیاج به حمایت شما داشت، از او حمایت کنید، اما این طور نیز نباشد که در هر اتفاقی دخالت کنید و نگذارید فرزندتان یاد بگیرد خودش مشکلش را حل کند. به عبارتی حد تعادل را اینجا نیز رعایت کنید.

جنبه دیگر حمایت اجتماعی در میان دوستان و آشنایان و فامیل است. شما از همان کودکی به هیچ وجه نباید فرزندتان را میان جمع تحقیر یا تنبیه کنید و باید همیشه وجهه و احترام اجتماعی او را حفظ کنید و از طرف دیگر نباید زیاد از حد از فرزندتان تعریف و تمجید کنید بلکه باید به او فرصت دهید تا خودش، خودش را به دیگران ثابت کند. راز نگهداری نیز یک حمایت اجتماعی است. اگر فرزندتان حرفی را به شما می‌گوید و از شما می‌خواهد آن را به کسی نگویید، حتما راز نگه‌دار او باشید و او را از این حمایت مهم اجتماعی برخوردار کنید تا همیشه به شما اعتماد کند و رازهایش را به شما بگوید.

● حمایت خانوادگی

حمایت خانوادگی بیشتر وقتی معنی و مفهوم پیدا می‌کندکه فرزند شما ازدواج می‌کند. شما در انتخاب همسر نقش مهمی برای فرزند خود دارید. اگر با فرزندتان دوست باشید که مشکلی برای مشورت دادن به او در این زمینه نخواهید داشت، اما ممکن است گاهی پیش بیاید که فرزندتان روی ازدواج با شخصی تاکید کند و تصمیمش را گرفته باشد شما باید بدانید که فرزندتان یک فرد مستقل است و در نهایت اوست که برای زندگی اش تصمیم می‌گیرد و شما تنها می‌توانید نقش یک مشاور را ایفا کنید و نظر خود را با دلیل و منطق به او بگویید و به او فرصت دهید تا به حرف‌های شما بیندیشد.

وقتی تصمیمش را گرفت، به او قول دهید در هر حال حمایتش می‌کنید. حمایت شما نباید تنها زمانی باشد که فرزندتان به حرف شما گوش می‌دهد. بلکه در هر حال شما وظیفه دارید فرزندتان را حمایت کنید. گاهی والدین این حمایت را با دخالت کردن در زندگی خصوصی فرزندشان اشتباه می‌گیرند و مشورت‌های غلطی به آنها می‌دهند. حمایت خانوادگی به این معناست که بگوید «فرزندم هر گاه به کمک و حمایت ما نیاز داشتی، ما هستیم و می‌خواهیم به تو کمک کنیم» نه این که «تو مجبوری به حرف‌های ما گوش دهی تا در زندگی‌ات موفق شوی» و در نهایت والدین همیشه باید در بهبودی زندگی مشترک فرزندشان بکوشند نه در خرابی و ویرانی آن. گاهی دلسوزی‌های والدین باعث می‌شود فرد فکر کند همیشه حق با اوست و نسبت به همسر خود بدبین‌تر شود. در حالی که والدین همیشه باید راهنمایی‌های مثبت و سازنده و بحق به فرزندانشان بدهند. گاهی دخالت نکردن در زندگی زناشویی فرزندتان خود نوعی حمایت است.

در نهایت باید بدانید اگر می‌خواهید فرزندانتان را به شکلی صحیح حمایت کنید، باید به تمام جنبه‌ها اهمیت دهید و از هیچ کدام غافل نشوید و حد تعادل را در تمام اینها رعایت کنید تا اشتباه نکنید و در تمام این جنبه‌ها تنها به دانش و تجربیات خود اکتفا نکنید و اول با فرزند خود و بعد با روان‌شناسان و مشاوران مجرب مشورت کنید تا تلاش‌های زیادی که برای فرزندانتان می‌کنید به بار بنشیند و انرژیتان برای حمایت فرزندتان از بین نرود و به جای تاثیر مثبت تاثیر منفی به جای نگذارد و در نظر داشته باشید میزان اهمیت دادن به این جنبه‌ها ممکن است در سن‌ها و بچه‌های مختلف متفاوت باشد. مثلا در سن خاصی یک بچه ممکن است به حمایت روحی بیشتری نیاز داشته باشد تا جسمی و در بچه‌ای دیگر برعکس. شما با دقت به رفتارها و نیاز‌های فرزندتان می‌توانید به این موضوع نیز اشراف پیدا کنید.

با توضیحاتی که داده شد، بر کسی پوشیده نیست که پدری و مادری کردن بر پایه حمایت درست بجا و به اندازه از فرزند است تا بتوانید تمام آنچه از فرزندتان می‌خواهید به دست آورید.