رودخانه‌ی یخ‌زده

▪ کارگردان: کورتنی هانت
▪ فیلمنامه: کورتنی هانت
▪ مدیر فیلمبرداری: رید مورانو / تدوین: کیت ویلیامز
▪ موسیقی متن: پیتر گولوب، شهزاد اسماعیلی
▪ بازیگران: ملیسا لئو، میستی اوپهام، …

کارگردان:

کورتنی هانت

فیلمنامه:

کورتنی هانت

مدیر فیلمبرداری:

رید مورانو / تدوین: کیت ویلیامز

موسیقی متن:

پیتر گولوب، شهزاد اسماعیلی

بازیگران:

ملیسا لئو، میستی اوپهام، مایکل ا. کیف، مارک بون جونیور، چارلی مک‌درموت، جیمز ریلی، جی کلایتس، دیلن کاروسونا

محصول:

۲۰۰۸، آمریکا / مدت زمان: ۹۸ دقیقه

گزیده‌ی جوایز:

نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار برای بهترین فیلمنامه ارژینال و بهترین بازیگر نقش اول زن [ملیسا لئو]

نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین فیلمنامه ارژینال و بهترین بازیگر نقش اول زن [ملیسا لئو] از انجمن منتقدین شیکاگو

برنده جایزه بهترین فیلم اول از انجمن منتقدین نیویورک

برنده جایزه ویژه هیئت داوران از جشنواره فیلم ساندنس

بهای گران یک لبخند

تقابل و کشمکش زن با جامعه از جمله موضوعاتی است که همواره به شکل‌های متفاوت مطرح بوده و زمینه‌ی مناسبی را برای خلق درام‌های تاثیرگذار و باورپذیر در اختیار فیلمسازان قرار داده است و در این میان نکته قابل توجه تلاشی‌ست که فیلمسازان زن برای نشان دادن مشکلات بعضاً عمده‌ی زنان بی‌پناه و یا تنها در قبال مشکلات عدیده‌ای که در خانواده و جامعه با آن دست به گریبانند، از خود نشان می‌دهند. کورتنی هانت نیز در نخستین تجربه‌ی سینمایی خود، «رودخانه‌ی یخ‌زده»، موضوعی زن محور را دست‌مایه قرار داده و سعی می‌کند تا با پرهیز از بخشیدن جلوه‌ای فمینیستی به اثرش، تنها به شرح گوشه‌ای از مشکلات نمونه‌ای از هزاران زنی بپردازد که ناچارند تا برای گذران زندگی و اداره فرزندانشان، مصائب و سختی‌های فراوانی را به جان بخرند. از این رو می‌توان گفت که «رودخانه‌ی یخ‌زده» بیش از اینکه در فکر صدور بیانیه‌ای جهت محکوم نمودن مردان به عنوان عاملی برای بی‌پناهی زنان باشد، می‌کوشد تا تصویری سهل و ممتنع و بدون هرگونه اغراق را از به چالش کشیدن قهرمان خود در قبال مشکلات پیرامونش ارائه دهد.

«رودخانه‌ی یخ‌زده» که سال گذشته در جشنواره‌ی فیلم‌های مستقل ساندنس مورد توجه قرار گرفت و امسال نیز از چشمان اعضای آکادمی اسکار دور نماند، روایت زنی به نام ری ادی (با بازی ملیسا لئو) است که در پی رفتن بی‌خبر همسر قماربازش، ناچار به اداره‌ی دو فرزند خود و همچنین پرداخت بدهی‌های شوهرش شده و این در حالی‌ست که او هر چه تلاش می‌کند قادر به تامین هزینه‌های زندگی‌اش نیست. تا اینکه روزی به طور اتفاقی زنی موهاک به نام لیلا (با بازی میستی اوپهام) که در میان مرز آمریکا و کانادا به کار قاچاق انسان مشغول است، بر سر راهش قرار می‌گیرد و همین برخورد باعث می‌شود تا رفته رفته ری نیز برای چیره شدن بر مشکلات مالی‌اش به یک قاچاقچی انسان مبدل گردد و عده‌ای بی‌پناه‌تر از خود را از روی رودخانه‌ای یخ‌زده، از آن سوی مرز به این سو ‌آورد. این روایت ساده و یک خطی در کنار تحلیل کاراکتر دقیق شخصیت‌های ری و لیلا، از «رودخانه‌ی یخ‌زده» درامی اثرگذار و تلخ می‌سازد که می‌توان از آن در حکم سند راستینی برای نمایش مشکلات زنان تنها استفاده کرد.

«رودخانه‌ی یخ‌زده» با اینکه در داستان خود به موضوعات مختلفی از جمله مهاجرت غیرقانونی و یا قاچاق انسان اشاره می‌کند اما هرگز بر آنها تاکید نمی‌ورزد تا مبادا با این کار خدشه‌ای به پیام اصلی خود وارد آورد. کورتنی هانت تلاش می‌کند تا در فیلمش اهمیت جایگزنی پاپکورن با گوشت، خریدن یک اسباب‌بازی گران‌بها و یا برپا کردن درخت کریسمسی باشکوه را محور قرار دهد و دلیل تلاش‌های بی‌وقفه‌ی قهرمانش را در برآوردن چنین نیازهای به ظاهر ساده و پیش پا افتاده‌ای جستجو نماید. مسائلی که ممکن است در ظاهر بی اهمیت به نظر آیند اما مگر نه اینکه بسیارند کسانی چون ری ادی که در سراسر دنیا تنها برای خوشحال کردن فرزندان خود به این در و آن در می‌زنند و در این راستا گاه به بیراهه کشیده می‌شوند. به عبارت بهتر ری ادی و همچنین لیلا نماینده‌ی زنانی هستند که شجاعانه به نبرد با مشکلات بر می‌خیزند و این چالش را نه برای خود و یا احقاق حقوق زنان، بلکه برای رفاه و آرامش فرزندانشان، به جان می‌خرند. از این رو «رودخانه‌ی یخ‌زده» می‌تواند بعدی وسیع‌تر به خود بگیرد و در نگاهی کلی‌تر، ستایشی باشد برای تمامی کسانی که برای رفاه عزیزان خود پا به مهلکه‌ای سخت و بعضاً کشنده می‌گذارند تا نهایتاً لبخندی را بخرند که بر لبان فرزندانشان نقش می‌بندد.

«رودخانه‌ی یخ‌زده» از فیلمنامه‌ای روان و کم کاراکتر اما ریزبین و نکته‌سنج بهره می‌برد که نمره‌ی بالای قبولی را برازنده‌ی فیلمنامه‌نویس و کارگردان تازه‌کارش می‌نماید. از سوی دیگر بازی‌های قوی ملیسا لئو و همچنین میستی اوپهام موجب شده تا این فیلمنامه‌ی سهل و ممتنع در مرحله‌ی اجرا نیز موفق از کار درآید و نهایتاً به فیلمی اثرگذار بدل گردد. نمایش بی عیب و نقص ملیسا لئو از زنی که یکه و تنها به نبرد با چالش عظیم پیرامونش بر می‌خیزد، یادآور بازی حیرت‌انگیز او در نقشی تقریباً مشابه در فیلم «۲۱ گرم» است و به حق شایسته‌ی نامزدی اسکار است. در این بین نباید از کنار فیلمبرداری رید مورانو در القای فضای سرد و سنگین حاکم بر زندگی ری ادی که گویی همچون محیط زندگی‌اش یخ‌بسته و منجمد است به سادگی گذشت.

www.salam۳۰nama.blogfa.com