کریس بهتر است یا رافائل

رونالدو در اولدترافورد, ون دروارت در برنابئو

سرانجام رئالی ها اولین خرید واقعی خود را در تابستان انجام دادند اما این ستاره رونالدو نبود بلکه بازیساز هلندی رافائل ون دروارت بود که سرانجام به آرزوی خود رسید و به برنابئو رفت. تب رونالدو این روزها فروکش کرده است به طوری که حتی کالدرون، رئیس رئال مادرید که علاقه خاصی به او دارد، با آرامش اعلام کرده است این هافبک هلندی احتمالاً تنها خرید آنها در ماه آگوست خواهد بود. از طرف دیگر، شروع فصل بدون حضور رونالدو بر خلاف میل سران مادرید است اما هیچ کس نمی تواند در این مورد کاری بکند در ضمن ممکن است رافائل تأثیرگذارتر از رونالدو ظاهر شود.

● بهتر یا بهترین

در درجه اول باید مشخص شود که چه کسی بهتر است؟ البته مقایسه ۲ بازیکنی که هم پست نیستند و موقعیت های متفاوتی دارند درست نیست اما سعی می کنم که این کار را به صورت عادلانه ای انجام دهیم. از ویژگی های مشترک این ۲ ستاره شروع می کنیم: هر ۲ هافبک هجومی هستند، در لیست گلزنان قرار دارند، نقش یک هدایتگر را برای تیم هایشان بازی می کنند، جوان هستند و در صحنه های بین المللی درخشان هستند. به همین دلایل می توان آنها را با هم مقایسه کرد حال اگر این فاکتورها را با هم مقایسه کنید فوراً متوجه می شدید که رونالدو برتر است. آمار گلزنی او حتی برای یک مهاجم صرف هم فوق العاده است حال که او یک هافبک هجومی است. این هافبک پرتغالی با وجود اینکه فصل قبل در کناره ها بازی می کرد بیش از ۴۰ گل به ثمر رساند. هر چند ۲۰ گل ون دروارت در ۳ فصل گذشته قابل احترام است اما در مقابل گل های رونالدو به هیچ وجه به چشم نمی آید.

در مورد بازیسازی نیز کریس برتر است. از نظر قدرت بازی و آزار خط دفاعی حریفان رونالدو سلاحی قدرتمند است. با توجه به اینکه او در همه نقاط زمین حضور دارد و می تواند با پاس های کشنده و یا نفوذهای زیرکانه خود روباه های خط میانی را صاحب موقعیت کند. ون دروارت نیز می تواند خطوط دفاعی را درهم بشکند اما مهارت رونالدو را ندارد. پاس های توی عمق دقیق و همچنین توانایی بازی با ۲ پا (هرچند که پای چپ، پای تخصصی اوست اما می تواند با هر ۲ پا بازی کند) او را منحصر به فرد کرده است اما با این حال اگر توانایی های آنها را با هم مقایسه کنیم او با کمی اختلاف قافله را به رونالدو می بازد اما به هر حال تمایل رافائل به بازی و کار با توپ بسیار زیاد است.

بازی رونالدو برای تیم ملی پرتغال همیشه مورد انتقاد بوده است و حتی پروپاقرص ترین طرفداران او نیز این موضوع را قبول دارند. این هافبک ۲۳ ساله نمی تواند بازی های فوق العاده خود در منچستریونایتد را در پیراهن سبز وقرمز پرتغال انجام دهد در حالی که به نظر بسیاری از کارشناسان ون دروارت بهترین بازی های خود را در لباس نارنجی تیم ملی هلند انجام داده است، در مورد این موضوع می توان گفت که رونالدو از باشگاهش پول می گیرد نه از کشورش و در هر بازی باشگاهی ارزش های خود را نشان می دهد اما ون دروارت در یک باشگاه نه چندان مطرح توپ می زند و فرصت زیادی برای درخشش ندارد.به عبارت دیگر، انتخاب این هافبک هلندی به عنوان برنده این رقابت، شجاعت می خواهد اما همه می دانند که نه تنها رونالدو بهتر است بلکه او بهترین بازیکن جهان است اما دلایلی وجود دارد که ثابت می کند رئالی ها گزینه بهتر را انتخاب کردند.

● نکات مثبت

در نگاه اول، او با پاس های بی نقص خود، رائول و نیستلروی را تغذیه می کند.

با توجه به غیبت «وزلی اسنایدر» حضور کسی که بتواند پاس های مرگبار بدهد لازم است. اگر گوتی هم مصدوم شود فقدان یک هافبک طراز اول در این تیم حس خواهد شد. دوماً بازیکن سابق آژاکس که از مصدومیت خود بسیار خشمگین است اعلام کرده است با نیمکت نشینی مشکلی ندارد. او حتی اگر این حرف را برای نقش بازی کردن جلوی دوربین و یا هواداران زده باشد نمی تواند از زیر آن شانه خالی کند. به این ترتیب به نظر نمی رسد که شوستر بتواند این فصل تمام بازیکنان را راضی نگاه دارد در حالی که اگر رونالدو به برنابئو می آمد باید در هر بازی به صورت فیکس به میدان می رفت چون قیمت و توانایی های او به اندازه چند بازیکن معمولی است اما ون دروارت با مبلغ کمتری به مادرید رفت وبه همین دلیل وی فشار کمتری را احساس می کند.

● کسی که ارزش های خاص خود را دارد

این مسأله شاید مهم ترین فاکتور برای کالدرون بوده است: قیمت ۹۰ میلیون یورو مبلغ فریبنده ای است. زمانی که او برای ترک هامبورگ بهانه جویی می کرد و علاقه خود را برای پیوستن به رئال ابراز می کرد، سران این باشگاه اسپانیایی وارد عمل شدند و زمانی قیمت درخواستی ژرمن ها اعلام شد که اسپانیایی ها پی بردند که وارد معامله خوبی شده اند. اغلب بازیکنان پا به سن گذاشته با چنین مبلغی تیم ها را ترک می کنند برای مثال دکو که در آستانه بازنشستگی قرار دارد با مبلغی بیش از این به چلسی آمد اما هامبورگی ها سخاوت به خرج دادند.

در نقطه مقابل مبلغ پیشنهادی برای رونالدو حدود ۹۰ میلیون یورو اعلام شد. این مبلغ برای بهترین بازیکن جهان به نظر عادلانه می رسد. حال این سؤال پیش می آید آیا واقعاً باید به هر طریقی این پول را خرج کرد؟ یا می توان آن را پس انداز کرد؟

آیا تغییراتی که یک بازیکن می تواند ایجاد کند ارزش چنین مبلغی را دارد؟ هواداران لوئیز فیگو ممکن است این مطلب را تأیید کنند اما کسانی که به فکر آینده اقتصادی رئال مادرید هستند بدون توجه به ارزش بازیکنانی که قیمت آنها یک سوم رونالدو است نظر دیگری دارند.به طور خلاصه می توان گفت، رونالدو به هر قیمتی که برود باعث پیشرفت آن می شود اما وقتی بازیکنانی وجود دارند که قیمت آنها یک دهم این هافبک پرتغالی است می توانند تأثیری مشابه او داشته باشند چرا باید چنین مبلغی را هزینه کرد؟