نحوه برخورد والدین با تیک کودکان

تیک، انقباض غیرارادی و ناگهانی ماهیچه است. عادت تیک می‌تواند در رفتارهایی نظیر شانه بالا انداختن، پلک‌زدن، تنگ‌کردن چشم‌ها، تکان‌های تند سر یا شانه، شکلک درآوردن، تکان‌دادن …

تیک، انقباض غیرارادی و ناگهانی ماهیچه است. عادت تیک می‌تواند در رفتارهایی نظیر شانه بالا انداختن، پلک‌زدن، تنگ‌کردن چشم‌ها، تکان‌های تند سر یا شانه، شکلک درآوردن، تکان‌دادن سر به طرفین یا پایین آوردن سر یا چین دادن بینی دیده شود. این تیک‌های حرکتی در دوران کودکی کاملا معمول است.

تیک‌ها موقع خواب وجود ندارد، وقتی کودک دچار استرس یا هیجان است، تیک در او بیشتر می‌شود. بعضی از تیک‌ها صوتی است، مانند بالاکشیدن بینی و صاف‌کردن گلو یا مواقعی که شخصی حرف یا کلمه را تکرار می‌کند.

تیک معمولا در پسرها بیشتر است. وظیفه اطرافیان در قبال رفتار با افراد دارای تیک بسیار مهم است. والدین نباید به کودک تذکر دهند، زیرا این حالت را در کودک تشدید می‌کند، زیرا تیک یک حرکت غیرارادی است و با تذکر رفع نمی‌شود. والدین باید در مورد تیک کودک خود تحمل داشته باشند تا رفع شود و نباید او را برای این رفتار غیرارادی تنبیه کنند. اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه، نادیده گرفتن آن است.

چنانچه کودک شما دچار تیک است، می‌توانید با روان‌شناس یا روانپزشک مشورت کنید. اگر تیک شدید باشد و موجب افسردگی کودک شود و شرایطی را به وجود آورد که دیگران او را مسخره ‌کنند، از درمان دارویی برای کودک تحت نظر یک متخصص بهره بگیرید.