چهارشنبه, ۲ خرداد, ۱۴۰۳ / 22 May, 2024
مجله ویستا

کلیسای جامع کلن


کلیسای جامع کلن

‌این کلیسا ‌ در کلن، با ۱۵۷ متر بلندی، دومین کلیسای بلند در کشور آلمان و سومین در کل جهان محسوب می‌شود.‌این کلیسا بین سال‌های ۱۸۸۰تا ۱۸۸۸ میلادی بلندترین ساختمان جهان بود. …

‌این کلیسا ‌ در کلن، با ۱۵۷ متر بلندی، دومین کلیسای بلند در کشور آلمان و سومین در کل جهان محسوب می‌شود.‌این کلیسا بین سال‌های ۱۸۸۰تا ۱۸۸۸ میلادی بلندترین ساختمان جهان بود. این بنای زیبا و عظیم، محبوبترین ساختمان دیدنی در کشور آلمان به حساب می‌آید.در سال ۲۰۰۱میلادی،۵ میلیون و در سال ۲۰۰۴ میلادی، ۶ میلیون جهانگرد از این بنا دیدن کردند (تقریباً به اندازه بازدیدکنندگان برج ایفل در شهر پاریس.)‌این کلیسای جامع دوقلو، همچنین پس از کلیسای جامع "سویلا" و کلیسای جامع"میلان " سومین کلیسای بزرگ عصر گوتیک به حساب می‌آید. این بنا در سال ۱۹۹۶میلادی در رده میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.‌

تاریخچه کوتاه: پس از بازگشت "روم شرقی" یعنی بیزانس به غرب و پیروزی و غلبه بر روم غربی، آنها مذهب جدید خود یعنی مسیحیت را که در خاورمیانه اختیار کرده بودند، مذهب رایج قلمروی پادشاهی خود اعلام نمودند. در سال ۳۱۱ پادشاه کنستانتین در آلمان که مستعمره مطلق روم بود، فرمانی مبنی بر رسمی شدن مذهب مسیحیت صادر نمود و فرمان داد تا تمامی عبادتگاه های ایرانی میترایی را که تا چندی پیش تنها مذهب بخش عمده اروپا محسوب می‌شد، ویران کرده و بر روی آنها عبادتگاه های مسیحی بنا کنند.

چنین فرمان‌هایی همزمان در سرتاسر قلمروی تحت فرمان روم صادر شد. در واقع می‌توان در زیرزمین یا در لابلای خاک‌های زیر بنای اکثر کلیساهای تاریخی اروپا، از جمله کلیسای جامع کلن، باقی مانده عبادتگاه‌های میترایی را یافت. یکی از مهمترین علل معروفیت کلیسا جامع کلن در دنیای مسیحیت، گذشته از ابعاد بسیار وسیع آن (زیربنای تقریبی ۷۹۱۴ متر مربع)، تابوت طلایی می‌باشد که در آن اسکلت سه "پادشاه مقدس" یا "مغ های مقدس مشرق زمین( "مغ ها و موبدان اشکانی همان سه "پادشاهی" هستند که در ادبیات دینی مسیحیت از آنها به عنوان پیام آور میلاد مسیح یاد می شود) نگهداری می‌شود. اسکلت ها را اسقف اعظم "راینالد فون داسل" در سال ۱۱۶۴ مسیحی از شهر میلان ایتالیا به کلن آورد. در سال ۱۲۲۵ به خاطر تعداد روز افزون زواری که برای زیارت "مغ های مقدس" به این عبادتگاه می‌آمدند تصمیم گرفته شد که کلیسای جدیدی ساخته شود. پایان کار کلیسای جدید تقریبا ۶۰۰ سال به درازا کشید و پس از چندین توقف اجباری به‌خاطر جنگ‌های متعدد و در گیری های محفلی داخل کلیسا و یا سیاسی- که حدود ۵ ۵ سال طول کشید- در تاریخ ۱۵ اکتبر ۱۸۸۰ جشن گرفته شد.‌