درمان ناباروری تخمدان مصنوعی انقلابی در رشته مهندسی زیستی است

دانشمندان موفق به کشف تکنیک جدیدی شده اند که می تواند روزی به بچه دار شدن زنانی که به دلیل شیمی درمانی نابارور شده اند کمک کند این تخم دان مصنوعی مانند جام مقدس مهندسی زیستی در انسان ها عمل خواهد کرد

محققان دانشگاه نورث وسترن آمریکا با استفاده از علم مهندسی زیستی به جای پیوند زدن از جسد فرد مرده ساختار این اندام را ساختند که سلامت آن بافت را برای فرد به همراه دارد و دوباره به حالت اول باز می گرداند، اتفاقی که به عنوان جام مقدس مهندسی زیستی برای پزشکی ترمیمی عمل می کند. این ساختار به صورت سه بعدی با استفاده از ژلاتین است تا شبکه ای ایجاد کند تا بتواند محل نگهداری فولیکول هایی باشد که حاوی تخمک هستند.

نکته هیجان انگیز این کشف این است که ما می توانیم در آینده تخم دان هایی بسازیم که امیدوار هستیم روزی به بازگرداندن باروری به زنان جوانی که از سرطان نجات یافته اند و نیز کودکانی که در حال بلوغ هستند و تحت درمان های مرتبط با سرطان بوده اند اما در عین حال به خاطر همان درمان ها عقیم شده اند کمک کند.

به گفته محققان ما هرگز هیچ راهی برای بازگرداندن باروری نداشته ایم. می توانیم از باروری محافظت کنیم اما قادر نبوده ایم آن را بازگردانیم. این یعنی قرار است چنین افرادی از هورمون های غدد درون ریز مانند استروژن و پروژسترون برخوردار باشند و روزی دارای فرزند شوند. این تخمدان های مصنوعی کارکرد طولانی مدت و بادوامی از خود نشان داده اند. درواقع موش هایی که چنین تخم دان هایی داشتند توانستند در نتیجه تغییرات هورمونی معمولی در بدنشان شیر تولید کنند. زایمان به تنهایی با کاشت انجام شد، یعنی نیازی به فاکتورهای رشد رگ زایی، تحریک هورمونی و انتقال جنین نبود.

با این حال محققان با این یافته ها محتاطانه رفتار می کنند و می گویند باید تحقیقات بیشتری صورت گیرد تا بدانیم چنین تخمدان مصنوعی می تواند مشابه تخمدان طبیعی در انسان عمل کند و آیا در معرض خطر سلول های سرطانی قرار ندارد.

محققان دانشگاه نورث وسترن آمریکا با استفاده از علم مهندسی زیستی به جای پیوند زدن از جسد فرد مرده ساختار این اندام را ساختند که سلامت آن بافت را برای فرد به همراه دارد و دوباره به حالت اول باز می گرداند، اتفاقی که به عنوان جام مقدس مهندسی زیستی برای پزشکی ترمیمی عمل می کند. این ساختار به صورت سه بعدی با استفاده از ژلاتین است تا شبکه ای ایجاد کند تا بتواند محل نگهداری فولیکول هایی باشد که حاوی تخمک هستند.

نکته هیجان انگیز این کشف این است که ما می توانیم در آینده تخم دان هایی بسازیم که امیدوار هستیم روزی به بازگرداندن باروری به زنان جوانی که از سرطان نجات یافته اند و نیز کودکانی که در حال بلوغ هستند و تحت درمان های مرتبط با سرطان بوده اند اما در عین حال به خاطر همان درمان ها عقیم شده اند کمک کند.

به گفته محققان ما هرگز هیچ راهی برای بازگرداندن باروری نداشته ایم. می توانیم از باروری محافظت کنیم اما قادر نبوده ایم آن را بازگردانیم. این یعنی قرار است چنین افرادی از هورمون های غدد درون ریز مانند استروژن و پروژسترون برخوردار باشند و روزی دارای فرزند شوند. این تخمدان های مصنوعی کارکرد طولانی مدت و بادوامی از خود نشان داده اند. درواقع موش هایی که چنین تخم دان هایی داشتند توانستند در نتیجه تغییرات هورمونی معمولی در بدنشان شیر تولید کنند. زایمان به تنهایی با کاشت انجام شد، یعنی نیازی به فاکتورهای رشد رگ زایی، تحریک هورمونی و انتقال جنین نبود.

با این حال محققان با این یافته ها محتاطانه رفتار می کنند و می گویند باید تحقیقات بیشتری صورت گیرد تا بدانیم چنین تخمدان مصنوعی می تواند مشابه تخمدان طبیعی در انسان عمل کند و آیا در معرض خطر سلول های سرطانی قرار ندارد.

Independent

شفقنا زندگی