۲۲ فوریه سال ۱۹۴۳ میلادی ـ پرپر شدن رز سفید زیر تبر گشتاپو

۶۹ سال پیش در روز ۲۲ فوریه سال ۱۹۴۳ میلادی سه دانشجوی مذهبی آلمانی ، هانس شول ، سوفی شول و کریستف پروبست در زندان استادلهایم در نزدیکی مونیخ توسط جلادان گشتاپو با تبر قطعه قطعه …

۶۹ سال پیش در روز ۲۲ فوریه سال ۱۹۴۳ میلادی سه دانشجوی مذهبی آلمانی ، هانس شول ، سوفی شول و کریستف پروبست در زندان استادلهایم در نزدیکی مونیخ توسط جلادان گشتاپو با تبر قطعه قطعه شدند.

جرم آنها عضویت در یک گروه مسیحی مذهبی بود که با جنایات نازی ها به رهبری آدولف هیتلر و اقدامات سرکوب گرایانه رژیم نازی علیه افراد مومن و مذهبی مخالفت می کرد ، نام این گروه «رز سفید» بود.

هسته اصلی این گروه توسط هانس شول ، خواهرش سوفی و سه دانشجوی دیگر الکساندر شمرول ، کریستف پروبست و ویلی گراف ایجاد شد.

همه آنها دانشجوی پزشکی بوده و کمتر از ۲۵ سال سن داشتند ، بعدها چند دانشجو و استاد دانشگاه به آنها پیوستند.

این گروه کوچک از جوانان مومن مسیحی از ژوئن سال ۱۹۴۲ تا فوریه سال ۱۹۴۳ میلادی با نوشتن و چاپ نوشته های مذهبی ضدنازی و پخش آنها در محیط های فرهنگی و نوشتن شعارهای صلح طلبانه به روی دیوارهای شهر مونیخ با به خطر انداختن جان خود از ارزش های ایمانی خود دفاع کرده و علیه بی دینی ، جنایات ضد بشری ، جنگ افروزی و خشونت طلبی نازی ها مبارزه کردند.

اما سرانجام ، گشتاپو ، پلیس وحشتناک آلمان نازی آنها را به دام انداخت.

در روز ۲۲ فوریه ، یک دادگاه نازی در یک محاکمه سه ساعته حکم مرگ هانس شول و خواهرش سوفی و کریستف پروبست را به اتهام جنایات سیاسی صادر کرد.

آنها پس از محاکمه بلافاصله به زندان «استادلهایم» در نزدیکی مونیخ منتقل و به دست جلادان گشتاپو سپرده شدند.

به این ترتیب ، در روز ۲۲ فوریه سال ۱۹۴۳ میلادی سه دانشجوی مذهبی آلمانی هانس شول ، سوفی شول و کریستف پروبست تنها چهار روز بعد از دستگیری به دلیل مخالفت با بی دینی و جنایات رژیم نازی در زندان استادلهایم در زیر ضربات تبر جلادان گشتاپو قطعه قطعه شدند و «رز سفید» پرپر شد.

جنازه های قطعه قطعه شده این سه جوان در کنار یکدیگر در گورستان نزدیک به جنگل پرلاخ دفن گردید و امروز نیز هنوز بسیاری با رفتن به مزار آنها یادشان را گرامی می دارند.

سایر اعضای این گروه سرنوشت بهتری نداشتند ، همه آنها پس از دستگیری توسط نازی ها کشته شدند.«رز سفید» پرپر شد ، اما نامش برای همیشه در تاریخ جاودان گردید.

بهرام افتخاری