اخترشناسی در مصرباستان

مصریان به آسمان و ستاره ها توجه ویژه داشتند. یک دلیل آن کوشش برای پیش بینی زمان طغیان رود نیل بود که همواره در زمان معینی رخ می داد. مصریان باستان طلوع ستاره شعرای یمانی (شباهنگ) …

مصریان به آسمان و ستاره ها توجه ویژه داشتند. یک دلیل آن کوشش برای پیش بینی زمان طغیان رود نیل بود که همواره در زمان معینی رخ می داد. مصریان باستان طلوع ستاره شعرای یمانی (شباهنگ) را آغاز سال نو و نشانه طغیان رود نیل می دانستند. پژوهش ها نشان می دهد که مصری ها از برخی روش های بابلی در محاسبه سیارات استفاده می کردند. به سبب نفوذ ستاره شناسی بابلی، صورت های فلکی دوازده گانه منطقه البروج در مصر رواج یافت. به احتمال، ستاره شناسی مصری از ستاره شناسی ایرانی نیز تاثیر گرفته باشد. زیرا در هنگام حکومت داریوش اول که مصر تحت قلمرو او بود، تغییراتی در ستاره شناسی مصری پدید آمد و دوباره اهمیت رصد ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی سخن به میان آمده است.

اخترشناسان مصر باستان دوره تناوب حرکت سیارات را با رصد تعیین کردند. برخی از پژوهشگران اعتقاد دارند که ساعتهای آبی، عقربه ای، آفتابی نخستین بار پیش از سده هفتم ق.م در مصر توسعه یافتند. هم چنین آنها برای زاویه سنجی در آسمان، ابزارهای قابل حملی را ساخته بودند. به نظر می رسد که رصدهای منجمان مصری چندان دقیق نبوده و دانسته های ریاضی آنها اندک بوده است. از این رو در مواردی که به ریاضیات پیشرفته نیاز بوده به ساده سازی متوسل می شدند. براساس اسناد به دست آمده دست کم از سده چهارم پیش از میلاد، یونانیان با نجوم مصری آشنا شدند. اخترشناسانی چون ائودوکسوس سیندوسی نزد کاهنان مصری ستاره شناسی آموختند و حتی گفته شده که فیثاغورس در معابد مصری نجوم و هندسه آموخته بود، اگرچه این موضوع مورد تردید است.

برگرفته از کتاب تاریخ نجوم در ایران