یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
روزی که من گم شدم
من و خرسم روی صندلی عقب نشسته بودیم. مامان لبخند میزد. بابا ماشین را روشن کرد. ما کمربندهایمان را بستیم و مسافرت شروع شد.
مسافرت خیلی قشنگ بود. ما از شهرهای زیبایی گذشتیم. من ماشینهای زیادی را دیدم که با سرعت از کنارمان رد میشدند. اما بابا تند نمیرفت، چون میگفت کار خطرناکی است. من و خرسم هر کدام ده تا ماشین شمردیم، اما زود چشمهایمان خسته شد و خوابیدیم.
صبح که بیدار شدیم در شهر مشهد بودیم، شهری بزرگ و زیبا. بابا وارد یک خیابان بزرگ شد. من از دور ساختمان قشنگی را دیدم که مثل مسجد بود. بابا دستش را روی سینهاش گذاشت و سلام کرد. مامان هم اشکهایش را پاک میکرد و زیر لب چیزی میگفت.
وقتی از لای دو تا صندلی سرم را جلو بردم و به صورت مامان نگاه کردم. او خندید و مرا بوسید. خیالم راحت شد. مامان گفت: «پسرم به امام رضا(ع) سلام کردی؟ آن گنبد طلایی قشنگ را ببین، آن جا حرم امام رضا(ع) است.»
من پرسیدم: «پس خونه خالهجون کجاست؟»
بابا گفت: «همین نزدیکیا، اول میریم خونه خالهجون چمدونرو میگذاریم، بعد هم میریم حرم، باشه؟»
من گفتم: «آخ جون، با سپهر و خالهجون؟»
مامان گفت: «آره عزیزم»
حرم خیلی شلوغ بود. من دست بابا را محکم گرفته بودم. پرسیدم: «بابا امام رضا(ع) کجاست؟»
بابا گفت: «امام رضا(ع) شهید شده»
من پرسیدم: «پس چرا مردم میان این جا؟»
بابا گفت: «چون امام رضا(ع) خیلی خوبه، خدا به اون اجازه میده از آسمون به ما نگاه کنه و به حرفای ما گوش بده. خدا به اونایی که امام رضا(ع) رو دوست دارن کمک میکنه. تو هم باهاش حرف بزن.»
من سرم را بالا گرفتم و به گنبد طلایی بزرگ نگاه کردم. وقتی وارد حرم شدیم عکس خودم را توی آینههای کوچک دیوار دیدم. صد تا شده بودم. بعد به سقف نگاه کردم، وای چقدر قشنگ بود، پر از چراغ و آینه.
اما وقتی سرم را پایین آوردم مامان و بابا و خاله و سپهر نبودند. خیلی ترسیدم. داشت گریهام میگرفت که حرف بابا به یادم آمد یواشکی گفتم: «آقای امام رضا(ع) لطفاً از آسمون بیا پایین و مامان وبابامو پیدا کن.»
یکی از آقاهای حرم که یک چوب بلند با پرهای نرم سبزرنگ در دستش بود جلو آمد و دستم را گرفت. پرسید: «گم شدی بابا؟» سرم را تکان دادم یعنی: بله. آن آقای مهربان مرا بوسید وبغل کرد. من از آن بالا میتوانستم همه چیز را ببینم. امام رضا(ع) خانه بزرگی داشت و یک عالمه مهمان. یک دفعه مامان و بابا را دیدم که دارند دنبال من میگردند. آنها را به آقای حرم نشان دادم. انگار آنها بیشتر از من ترسیده بودند. چون وقتی مرا دیدند آن قدر محکم توی بغلشان فشار دادند که به زور نفس میکشیدم. خاله و سپهر هم آمدند و از دیدن من خوشحال شدند. بعد همه کنار هم نشستیم تا دعا بخوانیم. من هم یواشکی توی دلم از امام رضا(ع) تشکر کردم.
سعیده موسویزاده
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
مجلس شورای اسلامی ایران مجلس انتخابات مجلس دوازدهم صادق زیباکلام انتخابات مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی ستاد انتخابات کشور دولت رهبر انقلاب
تهران قتل هواشناسی فضای مجازی شهرداری تهران سیل زلزله سازمان هواشناسی وزارت بهداشت پلیس آتش سوزی بارش باران
قیمت دلار خودرو قیمت طلا قیمت خودرو بازار خودرو سایپا گاز بورس حقوق بازنشستگان نمایشگاه نفت ایران خودرو بانک مرکزی
نمایشگاه کتاب کتاب نمایشگاه کتاب تهران رضا عطاران کیانوش عیاری کتابخانه سینمای ایران تلویزیون دفاع مقدس سینما نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران سریال
خورشید فناوری تجهیزات پزشکی کنکور سراسری
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین جنگ غزه روسیه آمریکا سازمان ملل افغانستان حماس رفح اوکراین
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر رئال مادرید هوادار باشگاه پرسپولیس سپاهان لیگ برتر فوتبال ایران لیگ برتر ایران بازی باشگاه استقلال
هوش مصنوعی همراه اول شفق قطبی دبی ناسا ایلان ماسک نوآوری اپل گوگل طوفان خورشیدی وزیر ارتباطات
سرطان تغذیه درمان و آموزش پزشکی کاهش وزن رژیم غذایی زیبایی فشار خون قهوه بارداری توت فرنگی هندوانه