گونه ای از نیایش!

ای خالق باران! مرا تشنه کن: تشنه هر چه شبنم خلوص است.
ای آفریدگار ماه! مرا هلالی کن بی نیاز از قرص خورشید.
ای رازدار بزرگ! مرا به قسمت خود راضی گردان و هیچ پاره ای از وجودم را قسمت «خود …

ای خالق باران! مرا تشنه کن: تشنه هر چه شبنم خلوص است.

ای آفریدگار ماه! مرا هلالی کن بی نیاز از قرص خورشید.

ای رازدار بزرگ! مرا به قسمت خود راضی گردان و هیچ پاره ای از وجودم را قسمت «خود بزرگ بینی» مکن.

ای بال دهنده بر هر چه پرنده! کبوتر معصوم اندیشه هایم را از چنگال گربه انحراف و کژی مصون بدار.

ای گرداننده همه پیچ ها! مرا هرگز گرد محور «خودمحوری» مپیچان! «خدامحوری» را به من بیاموز.

ای ملک آفرین! لک لک قلبم را از هر لکه شرکی پاک گردان.

ای پرواز دهنده انسان بی بال! بالش خواب مرا از خاطرات خوش و صمیمی دوستی هایت سرشار فرما.

ای دست گیرنده هر افتاده! دیده افتادگی مرا هم پرنورتر کن.

ای لطیف! پرهای پروانه احساسم را از نقش ها و رنگ های ننگین، پاک گردان.

ای دوستدار شاعران حقیقت! «زبان شعار» مرا لال کن و برجای آن «زبان عمل» برویان

ای باز آفرین همه خوبی ها! کودک دل و ذهن مرا از فرصت بازی های خط دار، دور بدار.

ای همه آن چه که هستی! هرگز من و ما را نشسته بر صندلی پستی مپسند.

ای بهار آفرین! یخ های زمستانی دل های ما را با تابش خورشیدی بهاری، آب کن.

ای خدای سنجاقک ها! ما را شفاف کن و از آفات بنگ و رنگ و ننگ و نیرنگ محفوظ بدار.

ای کردگار! ما را بردار کردارمان میاویز.

ای هستی بخش! گناه نوشته های مرا هم بر من ببخش!

جواد نعیمی