صدقه، رافع بلا

از امام رضا(ع) روایت شده که فرمود: در بنی اسراییل، چندسالی پی درپی خشکسالی پدید آمد. زنی لقمه نانی داشت و همین که آن را به دهان برد تا بخورد، فقیری فریاد زد: «ای کنیز خدا! من گرسنه ام. …

از امام رضا(ع) روایت شده که فرمود: در بنی اسراییل، چندسالی پی درپی خشکسالی پدید آمد. زنی لقمه نانی داشت و همین که آن را به دهان برد تا بخورد، فقیری فریاد زد: «ای کنیز خدا! من گرسنه ام. آن زن با خود اندیشید که در این حال بهتر است لقمه را بدین سائل صدقه دهم، و آن را از دهان بیرون آورد و به سائل داد. پیرزن پسر خردسالی داشت که به صحرا رفته بود تا هیزم بیاورد و گرگی آمد و او را ربود.

غوغایی بپا شد و آن زن در پی گرگ می دوید تا کودک را بازستاند. خداوند تبارک و تعالی جبرئیل را فرستاد تا آن کودک را از دهان گرگ گرسنه بیرون کشید و به مادرش باز داد و گفت: این لقمه به جای آن لقمه که صدقه دادی آیا راضی هستی؟ امام صادق(ع) فرمود: هرکس در روز یا شب (اگر روز باشد غذای روزش را، و اگر شب باشد غذای شبش را) صدقه دهد، خداوند از وی اندوه و گرفتار درندگان شدن و مردن بد (مثل سوختن و غرق شدن و زیرآوار رفتن و تصادف کردن) را دور می سازد.(۱)

۱- ثواب الاعمال، ص۳۱۲