صهیونیسم؛ مولود نامشروع استعمار‏

بی تردید یکی از بارزترین تحولات سیاسی که در قرن نوزدهم در منطقه عرب نشین خاورمیانه به وقوع پیوسته ظهور تفکر انحرافی صهیونیسم می باشد. این نام مشتق است از کلمه صهیون و صیون. صهیون …

بی تردید یکی از بارزترین تحولات سیاسی که در قرن نوزدهم در منطقه عرب نشین خاورمیانه به وقوع پیوسته ظهور تفکر انحرافی صهیونیسم می باشد. این نام مشتق است از کلمه صهیون و صیون. صهیون نام کوهی است در اورشلیم که برای یهودیان مقدس بوده و معبد بنی اسرائیل بر بالای آن ساخته شده است.‏

صهیونیسم دارای دو بعد سیاسی و فرهنگی می باشد. صهیونیسم فرهنگی قدمتی بیش از صهیونیسم سیاسی دارد. صهیونیسم فرهنگی با مهاجرت یهودیان به فلسطین مخالف بود. اصولاً فعالیت شدید صهیونیسم سیاسی باعث تولد کشوری به نام اسرائیل در بطن فلسطین گردید. اندیشه های صهیونیستی در ابتدا تنها صیغه فرهنگی و معنوی داشت که با ارائه طرح استقرار یهود در فلسطین (که به زعم ایشان ارض موعود نامیده می شد) در نیمه دوم قرن نوزدهم رنگ و بوی سیاسی به خود گرفت.‏البته استعمار گران اروپایی نخستین طراحان باز گرداندن یهود به فلسطین می باشند که این پدیده نیز برای در هم شکستن قدرت و یکپارچگی عثمانی، نفوذ در منطقه و مطامع اقتصادی و سیاسی آن هم به صورت ضرورتی استعماری از سوی اینان مطرح گشت که با مقبولیت بورژوازی یهود به تدریج در صحنه سیاسی ظهور یافت. فلذا معنای لغوی صهیونیسم سیاسی تمرکز دادن بنی اسرائیل یعنی یهود است در فلسطین. به عبارتی دیگر صهیونیسم سیاسی جریانی است ناسیونالیستی افراطی، نژاد پرست و مربوط به بورژوازی ثروتمند یهود که در اواخر قرن نوزده ظهور یافته و از آنجایی که صهیونیسم در خدمت امپریالیسم جهانی قرار دارد، سرنوشت این تفکر سیاسی به امکانات و سرنوشت امپریالیسم سخت وابسته است. به دیگر سخن تا زمانی که شاهد سیطره و ابقای امپرالیسم در جهان خواهیم بود نباید به اضمحلال صهیونیسم امید چندانی داشت.‏

سازمان جهانی صهیونیست ها در ماه اوت سال ۱۸۹۷ میلادی در شهر بال سوئیس نخستین کنگره جهانی صهیونیست را بر پا نمود و تئودور هرتصل (یهودی اتریشی، پدر صهیونیسم) خواستار تاسیس کشوری یهودی در فلسطین گردید.‏

موشه دایان از جمله متقدمان صهیونیست است که ضمن گفتاری تشکیل حکومت یهود را به ظاهر هدف ایدئولوژی صهیونیستی خواند: "اگر کتاب ها یعنی تورات هست و اگر قوم مقدسی است سرزمین مقدسی نیز باید باشد." اما بی تردید تشکیل حکومت یهود هدف نهایی رهبران صهیونیستی نخواهد بود. بلکه تشکیل حکومت یهود تبار ابزاری است برای نیل به مقاصد دیگری چون تحکیم حکومت بر یهودیت، کسب ثروت به منظور حفظ قدرت، اجرای طرح های امپریالیستی و.. صهیونیسم سیاسی از همان ابتدا به صورت اقدامی مالی و سرمایه ای ظهور کرد. چرا که رهبران صهیونیستی از سوداگران ثروتمند ممالک مختلف و سرمایه داران یهودی بودند که نیازها و ملزومات این جریان سیاسی از تراست مستعمراتی یهود تامین می گشت. آنچه همواره از سوی طراحان تفکر صهیونیستی مطرح می گردید تقدس، پاکی و منحصر بودن قوم یهود را گوشزد می کرد. آنها یهود را قومی برتر و برگزیده می نامیدند.‏

بعد از تاسیس سازمان جهانی صهیونیست ها یعنی تراست مستعمراتی یهود هرتصل طبق آخرین ماده اعلامیه کنفرانس بال در پی کسب مجوز قانونی و منشور از سلطان عثمانی در جهت استعمار فلسطین برآمد. البته پیش از این تلاش برای کسب رضایت سلطان عثمانی برای مهاجرت یهود به فلسطین و خرید زمین در این منطقه با میانجی گری کشورهای اروپایی و آمریکایی در جریان بود. هدف هرتصل از تلاش برای دریافت مجوز قانونی از سلطان عبدالحمید تضمین حقوق بین الملل صهیونیست ها بود. در سال ۱۹۰۸ میلادی وقوع انقلاب ترک های جوان و به تبع آن با سرنگونی سلطان عبدالحمید ممنوعیت مهاجرت یهودیان و خرید زمین عملاً حذف گردید و از این پس سیل مهاجرت یهود به فلسطین آغاز گشت. سرانجام در سال ۱۹۴۷ میلادی شورای امنیت سازمان ملل با رای مبتنی بر تقسیم تولد کشوری ساختگی و جعلی به نام اسرائیل را در بطن جهان اسلام اعلام نمود.

لیلا نعمتی