اوج گیری جنون در شکنجه گاه بهشت زمینی

نگاهی به فیلم «تلألو» به بهانه ساخت فیلم ضداسلامی

با اینکه بیش از ۳۰ سال از ساخت فیلم «تلألو» یا «درخشش» (the shining) به کارگردانی استنلی کوبریک می گذرد، اما نه تنها تاریخ مصرف این فیلم نگذشته که امروز بیش از گذشته می توان واقعیت های جامعه مبدأ فیلم را در آن دید و دریافت. به ویژه در این شرایط که ساخت فیلم ضداسلامی و ضدانسانی اخیر-هرچند نمی توان نام فیلم بر آن گذاشت- علیه پیامبر اعظم(ص) از سوی عناصر و دستگاه های وابسته به حاکمان غربی، باطن خشونت طلب و اخلاق ستیز آن ها را بیشتر از گذشته برملا کرده است.

یکی از قابلیت های تولیدات رسانه ای ، بخصوص سینما این است که نمایانگر اوضاع و احوال جوامع تولید کننده این آثار هستند. به همین دلیل نیز از رسانه هایی چون تلویزیون و سینما با عناوینی چون جعبه و آینه جادو تعبیر می شود. درواقع، فیلم توهین آمیز اخیر، که به انواع شاخص ها و ویژگی های منفی و سخیف و موهن، از ابتذال و استهجان گرفته تا بی مایگی ، سطحی گرایی ، عصبانیت ، ضعف ساختاری و ... مبتلاست، نمایان کننده رویاها و آرزوهای سازندگان و سفارش دهندگان این فیلم است. هم از این رو نیز نمی توان مسئله تولید این فیلم را بدون درنظر گرفتن وضع و موقعیت کنونی غرب سیاسی و ایدئولوژیک به سرکردگی سرمایه دارهای صهیونیست بررسی کرد. موقعیتی که پس از گذشت ۳۲ سال از ساخته شدن فیلم «تلألو» می توان در این فیلم بعینه دید. گویی استنلی کوبریک آینده تمدنی که خود زاده آن است را در این فیلم پیش بینی کرده است.

فیلم «تلألو» که اقتباسی است از رمانی نوشته استیون کینگ، روایتی از سقوط و جنون مردی به نام جک تورنس (با بازی جک نیکلسون) است. جک مسئولیت محافظت از یک هتل در منطقه ای دور افتاده و کوهستانی را که در فصل زمستان خالی و بلااستفاده می شود را برعهده می گیرد و به همراه همسر و تنها فرزندش در آن ساکن می شوند. محیط بزرگ و نمای زیبای هتل و همچنین امکانات فراوانی که در آن وجود دارد، این خانواده را مفتون آنجا می کند. اما رفته رفته اوضاع به گونه ای دیگر می شود. با گذشت زمان، جک دچار نوعی روان پریشی و جنون می شود و به همسر و فرزندش حمله می کند تا آن ها را بکشد و ... .

بی تردید آنچه فیلم «تلألو» را در تاریخ سینمای جهان برجسته کرده، فقط به ایجاد موقعیت های ترسناک با خلق میزانسن و فضاسازی های منحصر به فرد محدود نمی شود، بلکه همان طور که اشاره شد، کوبریک در این فیلم چشم انداز و آینده نظام سرمایه داری و ماتریالیستی غرب را ترسیم کرده است. آینده ای که هم اکنون به وقوع پیوسته است.

جک تورنس را در این فیلم می توان نماینده و نمادی از نظام سیاسی و اقتصادی غرب مدرن دانست. هدف او از حضور در هتل، آسودگی و کسب درآمد و همچنین تبدیل کردن ایده های ذهنی اش به رمان است، غافل از اینکه این مکان به ظاهر زیبا و مرفه، برای وی تبدیل به کانون بحران و سقوط می شود. جک تورنس شخصیتی بی دین و مبتلا به خلأ معنوی است. او همچنین براساس اشارت های فیلم، از بی اخلاقی و بی قید و بند بودن رنج می برد. پوچی و بی هدفی در زندگی از یک طرف و انزوا و تنهایی از سوی دیگر به مرور زمان جک را به دیوانه ای تبدیل می کند که حتی تحمل صحبت با نزدیک ترین اعضای خانواده خود را نیز ندارد. به طوری که یک گفت و گوی ساده با همسرش را تبدیل به منازعه ای تلخ کرده و واکنش های عصبی و توهین آمیزی را به خورد زن بی نوای خود می دهد. جک که خانواده اش را با وعده زندگی در بهشتی زمینی به هتل آورد، آنجا را به یک زندان و شکنجه گاه برای آن ها تبدیل می کند. توجیه او برای ماندن در آن محل، تعهد به قراردادی است که با کارفرماهایش برای محافظت از هتل بسته بود. وی حتی راه های فرار همسر و فرزندش از آنجا را نیز مسدود می کند. در پایان دیوانگی جک به حدی می رسد که هر کس در مقابلش قرار می گیرد را می کشد. هرچند که درنهایت زن و کودک از شر او فرار می کنند و جک که در یک لابیرنت گیر افتاده و سرگردان شده سرانجام از سرما یخ می زند و می میرد. حکایت امروز سردمداران غرب

صلیبی-صهیونی و اداره کننده های سلطه بر جهان همچون موقعیت جک تورنس در دوره اوج گیری جنون در فیلم «تلألو» است؛ خشم و عصبانیت، فحاشی و توهین به دیگران ، سرکوب هرکس که بخواهد از محدوده قدرت او بگریزد و سرگردانی در یک هزارتوی پرپیچ و خم. آیا نظام سرمایه داری صهیونیستی حاکم بر جهان به سرنوشت ضدقهرمان این فیلم دچار خواهد شد؟

آرش فهیم