ویتامین C تاثیرات فیزیكی و روانی استرس را كاهش می دهد

طبق آخرین پژوهش ها ویتامین C نه تنها نقش پیشگیری از ابتلا به سرماخوردگی های عادی و مقابله با سرطان را بر عهده دارد بلكه می تواند باعث كاهش تاثیرات فیزیكی و روانی استرس بر روی افراد شود

بررسی‌ها نشان می‌دهد كه مقادیر قابل توجهی ویتامین C مصرف می‌كنند علایم روحی و فیزیكی معمول ناشی از استرس را كه در اثر چالش‌های روانی شدید بروز می‌كند، اغلب بروز نمی‌دهند. به علاوه این افراد خیلی زودتر از كسانی كه میزان ویتامین C در خون آنها كمترست، از شرایط استرس‌زا به حالت عادی باز می‌گردند.

در این مطالعات محققان آلمانی ۱۲۰ فرد را تحت شرایط بسیار استرس‌زا قرار دادند كه نیمی از آنها روزانه ۱۰۰۰ میلی‌گرم ویتامین C مصرف می‌كردند. بررسی‌ها نشان داد كه بروز علایم ناشی از استرس مانند افزایش میزان هورمون استرس موسوم به كورتیزول و نیز افزایش فشار خون به میزان قابل توجه در افرادی كه مكمل‌های این ویتامین را دریافت نكرده بودند مشاهده شد.

در مقایسه افرادی كه ویتامین C مصرف می‌كردند اغلب در این شرایط كمتر احساس استرس می‌كردند. از این‌رو محققان معتقدند كه ویتامین C باید به عنوان عامل اصلی برای كنترل استرس در نظر گرفته شود.

هورمون كورتیزول هورمونی است كه در واكنش به استرس از غدد آدرنالین آزاد می‌شود. زمانی كه این هورمون وارد جریان خون شود وظیفه دارد تا خبر بروز استرس را به تمام اعضای بدن و مغز مخابره كند. این هورمون به ما اجازه می‌دهد كه در موقع لزوم احساس خطر كرده و از خود عكس‌العمل نشان دهیم.

ترشح مداوم میزان زیاد هورمون‌های استرس باعث تحلیل رفتن منابع فیزیكی بدن، ضعف یادگیری و حافظه شده و در انتها فرد را مستعد ابتلا به افسردگی می‌كند. در حال حاضر دوز توصیه شده از این ویتامین برای افراد بزرگسال ۶۰ میلی گرم است و این میزان بسیار با دوزی كه در آزمایشات فوق كه برابر ۱۰۰۰ میلی گرم توصیه می‌شود، متفاوت است.

اما اعتقاد رو به رشدی وجود دارد مبنی بر اینكه ۶۰ میلی گرم در روز بسیار اندك و منسوخ است.

محققان می‌گویند این مقدار در واقع زمانی مورد تایید بود كه در چندین دهه قبل برای مقابله با بیماری اسكوربیك توصیه می‌شد اما بررسی‌های امروزی در راستای متضاد قرار می‌گیرد به طوری كه میزان مورد نیاز از این ویتامین برای حفظ سلامت بدن با توجه به شرایط محیط زیستی متفاوت است.

به این ترتیب نیاز امروزی به مراتب بیشتر از گذشته و نه تنها برای رفع كمبودهاست. به علاوه شواهد علمی نشان می‌دهد كه انسان‌های ماقبل تاریخ خیلی بیشتر از ویتامین C در یك رژیم غذایی غنی در مناطق گرمسیری از طریق میوه‌های تازه استفاده می‌كردند. به این ترتیب میزان مورد نیاز ما نیز باید خیلی بیشتر از دوز تامین شده قبلی است.

ویتامین C در سبزیجات و میوه‌های تازه و خام و به ویژه در مركبات و نیز فلفل قرمز و سبز یافت می‌شود.

هر یك لیوان ۸ اونسی از آب پرتقال تازه حاوی ۹۷ میلی گرم از این ویتامین است. این ویتامین هم چنین در میوه‌هایی چون خربزه درختی، طالبی، توت فرنگی و كلم بروكلی، كلم بروكسل و گوجه فرنگی وجود دارد.

این ویتامین در مواد غذایی حیوانی یافت نمی‌شود و تنها مقدار اندكی در ماهی تازه وجود دارد.

ویتامین C ناپایدار است و با پختن و قرار دادن غذا در برابر نور تخریب می‌شود.