مجری هواشناسی

دیوید اسپریتز, مجری موفق برنامه های هواشناسی در شیکاگو, کار بهتری گیر آورده و قرار است در شبکه ای نیویورکی برنامه اجراء کند, ولی در زندگی خصوصی اش بیشتر نشیب دارد تا فراز او مدام تلاش می کند رضایت خاطر پدر مبتلا به سرطانش را جلب کند که رمان نویس معروفی ست که جایزهٔ پولیتزر هم گرفته و در عین حال بیهوده کوشش می کند رابطه اش با همسر سابقش نورین و دو فرزندش را بهبود بخشد در همین حال, پسرش مایک با یکی از مشاوران مریض احوال مدرسه مشکل پیدا کرده و شلی, دختر نوجوان و بسیار چاقش, با وجود تلاش های دیوید که می خواهد او را به اسکیت روی یخ ببرد یا تیراندازی با کمان یادش بدهد, محبت های پدر را پس می زند

The Weather Man

کارگردان: گور وربینسکی. فیلم‌نامه: استیون کنراد. مدیر فیلم‌برداری: فیرون پاپامایکل. تدوین: کریگ وود. موسیقی: هانس زیمر. بازیگران: نیکلاس کیج (دیوید اسپریتز)، مایکل کین (رابرت اسپریتز)، هوپ دیویس (نورین)، جمین دولاپینا (شلی)، نیکلاس هولت (مایک)، مایکل ریسپولی (راس). محصول ۲۰۰۵ آمریکا، ۱۰۲ دقیقه.

دیوید اسپریتز، مجری موفق برنامه‌های هواشناسی در شیکاگو، کار بهتری گیر آورده و قرار است در شبکه‌ای نیویورکی برنامه اجراء کند، ولی در زندگی خصوصی‌اش بیشتر نشیب دارد تا فراز. او مدام تلاش می‌کند رضایت خاطر پدر مبتلا به سرطانش را جلب کند که رمان‌نویس معروفی‌ست که جایزهٔ پولیتزر هم گرفته و در عین حال بیهوده کوشش می‌کند رابطه‌اش با همسر سابقش نورین و دو فرزندش را بهبود بخشد. در همین حال، پسرش مایک با یکی از مشاوران مریض‌احوال مدرسه مشکل پیدا کرده؛ و شلی، دختر نوجوان و بسیار چاقش، با وجود تلاش‌های دیوید که می‌خواهد او را به اسکیت روی یخ ببرد یا تیراندازی با کمان یادش بدهد، محبت‌های پدر را پس می‌زند...

در حالی‌که دیو با صدائی حزن‌آلود داستان را تعریف می‌کند، تصویرهای فیلم، زندگی حرفه‌ای ظاهراً موفق او را در شیکاگو و زندگی خانوادگی پر از مشکل و گرفتاری‌اش را به‌طور موازی نشان می‌دهد: همسرش می‌خواهد از او جدا شود و پدرش هم که نویسندهٔ معروفی‌ست دارد از سرطان می‌میرد. دخترش بیش از حد چاق است و بنابراین کسی تحویلش نمی‌گیرد و پسرش هم که در مدرسه مشکل پیدا کرد. ”موفقیت“ دیو در واقع سرابی بیش نیست.

روزانه فقط چند دقیقه جلوی دوربین است و آن‌هم با پیش‌بینی‌هائی که یک نفر دیگر برایش آماده کرده. بزرگ‌ترین استعداد او بازی با ”پردهٔ آبی“ست: اشاره به چیزهائی بر روی نقشهٔ هواشناسی که واقعاً آنجا نیستند و کسی نمی‌تواند آنها را ببیند. بازی‌ها، به‌خصوص بازی کیج و کین، خارق‌العاده است (کیج که معمولاً ریسک‌های بزرگی می‌کند، دوباره نقشی ”خطرناک“ و خوب گیرش آمده). مجری هواشناسی فیلمی‌ست جسورانه با قهرمانی از خود بیگانه، در مایهٔ قهرمان‌های دههٔ ۱۹۶۰ و ۷۰ فیلم‌هائی مثل شب، همچون در یک آینه و پنج قطعهٔ آسان.

● هفت شمشیر

Seven Swords

کارگردان: تسوئی هارک. فیلم‌نامه: تسوئی هارک، چونگ چی‌سینگ. مدیر فیلم‌برداری: کوئک من کنگ. موسیقی: کنجی کاوای. تدوین: انجی لام. بازیگران: دانی ین (چون ژانو نان)، لئون لی (یانگ یان چونگ)، چارلی یانگ (وو یوآن ین)، لیو دای (چین لانگ زی). محصول ۲۰۰۵، ۱۴۵ دقیقه.

چین، قرن هفدهم. پس از روی کار آمدن سلسلهٔ چینگ، طبق حکمی که برای دور نگه‌داشتن ملی‌گراها از مسند قدرت صادر شد، آموزش و کاربرد هنرهای رزمی، ممنوع و مجازات متمردان اعدام اعلام شده است. همین باعث پدید آمدن ”شکارچیان سر“ شده که در برابر سیصد سکهٔ نقره، سر خطاکاران را تحویل مقام‌های محلی می‌دهند. بی‌رحم‌ترین شکارچی سر سان هونگلی‌ست؛ مزدور دیوانه‌ای که بالای تپه‌ای زندگی می‌کند و هدف بعدی حمله‌اش دهکده‌ای کوچک در دشت‌های غبارآلود شمال غربی چین است...

آیا هفت شمشیر فیلم خوبی‌ست؟ پاسخ هم مثبت است و هم منفی. مثبت است چون تسوئی هارک کارگردان خوبی‌ست که شهرتی به حق در دیگر کشورهای جهان دارد. کافی‌ست فیلم حماسی‌اشت روزی روزگای در چین را ببینید یا زمان و موج‌اش را. این کارگردان هنگ‌کنگ بی‌آن‌که مثل جان وو به استیلیزه کردن افراطی کار متوسل شود، میزانسن‌هائی ملموس و الهام‌بخش می‌آفریند. ولی خب، هارک، کوروساوا نیست و این حماسهٔ تاریخی / بشر دوستانه به خاطر فقدان حرفی قابل توجه، به لب چشمه می‌برد و تشنه برمی‌گرداند.

مایکل ویلمینگتن

تامس بورز