مامور کنتورخوانی

از نحوه در زدنشان معلوم است چه کار سختی دارند قلم و کاغذی به دست یا دستگاهی در جیب باید کوچه ها را گز کنند تا بفهمند هر خانواده چقدر آب مصرف کرده است چقدر از برق استفاده می کند و میزان استفاده گازش چقدر بوده است شاید کارمندان مخابرات خیلی خوشحالند که کارکرد تلفن را می شود از مرکز گرفت

از نحوه در زدنشان معلوم است چه کار سختی دارند. قلم و کاغذی به دست یا دستگاهی در جیب باید کوچه‌ها را گز کنند تا بفهمند هر خانواده چقدر آب مصرف کرده است؛ چقدر از برق استفاده می‌کند و میزان استفاده‌ گازش چقدر بوده است. شاید کارمندان مخابرات خیلی خوشحالند که کارکرد تلفن را می‌شود از مرکز گرفت!

اولین مساله‌ای که کار کنتورخوانان را سخت می‌کند؛ راه رفتن طولانی‌مدت است. یک مامور کنتور در مصاحبه‌ای می‌گوید هر روز هفت تا هشت کیلومتر راه می‌رود تا بتواند حدود ۵۰۰ کنتور را بخواند. همین موضوع باعث شده است سایت کریر کست که در زمینه اشتغال فعالیت می‌کند، نمره‌ای بالا به مضرات فیزیکی این کار بدهد. البته باید توجه داشت در شهرهای بزرگ این پیاده‌روی می‌تواند همراه با آلودگی هوا باعث مشکلات جسمی دیگری برای فرد شود.

این البته تنها مشکل نیست. برخوردهای مردم هم با آنها متفاوت است و حتی گاهی کار به درگیری می‌کشد. یکی از ماموران کنتورخوان در این‌باره می‌گوید: «در این مسیر روزانه با افراد مختلفی روبه‌رو هستیم و هر روز برخوردهای متفاوتی از مردم مشاهده می‌کنیم. یک روز وقتی زنگ می‌زنیم فرد در را باز می‌کند و با چای و شیرینی می‌خواهد از ما پذیرایی کند و در همان روز، چند خانه آن طرف‌تر فرد دیگری فکر می‌کند اگر زنگ منزلش را زده‌ایم یک مزاحم یا مردم‌آزار هستیم و حتی بعضا درگیری به وجود می‌آید.

او می‌گوید هر روز ما با دیروز متفاوت است. تفاوتی که طی آن در بسیاری از موارد شخصیت ما به‌طور کامل زیر سوال می‌رود! جلوی در بعضی از خانه‌ها که می‌رویم فرد از همان پشت آیفون، قسم خدا و پیغمبر می‌خورد که ما کمتر بنویسیم و بعضی‌های دیگر هم با فحاشی به ما اجازه ورود نمی‌دهند که کنتورشان را ثبت کنیم». مامور کنتورخوان دیگری از پیشنهادهای رشوه برای کمترنویسی هم گلایه می‌کند. سختی کار کنتورنویسان آن وقت بیشتر می‌شود که آنها مامور می‌شوند استفاده تجاری از اماکن مسکونی یا هرگونه تخلف دیگر را نیز گزارش دهند و این مساله باعث درگیری ماموران و مردم می‌شود.

یکی دیگر از مشکلات کنتورخوانان نبود استاندارد خاص برای نصب کنتور‌هاست. یکی از آنان در این‌باره می‌گوید: «بعضی از مواقع آنقدر کنتورها در ارتفاع بالا قرار دارند که مجبوریم نردبان بگذاریم و با زحمت بسیار ارقام را ثبت کنیم. بعضی مواقع نیز مجبوریم در خرابه‌های یک ساختمان در حال ساخت تمام نقاط را بگردیم تا کنتور آویزان را در گوشه‌ای پیدا کنیم. به هر حال کار ما سخت است و مردم فکر می‌کنند این وظیفه ماست که در هر شرایطی کنتور را پیدا کنیم و ارقام را بنویسیم و کمتر کسی پیدا می‌شود در شرایط سخت به ما کمک کند.»

مشکل دیگری هم وجود دارد که رفته‌رفته باعث کاهش اعتماد به ماموران کنتورخوان می‌شود. خبرهای متعددی از جعل عنوان مامور کنتور و سرقت و نیز تعرض توسط جاعلان منتشر شده است که سختی کار کنتورخوانان را بیشتر می‌کند.

همه اینها را باید کنار این گذاشت که حقوق این افراد بسیار پایین است. در حالی که طبق گزارش کریرکست، یک مامور برق می‌تواند ۳۵ هزار دلار حقوق داشته باشد؛ این مامور در ایران ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار تومان حقوق دارد. بسیاری از ماموران کنتورخوان از این بابت ابراز نارضایتی می‌کنند.

با این حال امیدهایی هم برای این کار وجود دارد. نخست این‌که با کمک دستگاه‌های ثبت اطلاعات، کار ثبت کنتور روز به روز ساده‌تر می‌شود. نکته بعدی اینجاست که شغل ثبت کنتور از نظر استرس کاری در زمره کارهای با استرس پایین قرار دارد و ضمنا محیط متنوعی برای کارمند فراهم است.