وحدت خدا و عبادت او

پیامبر ص به مردم مکه از زبان وحی می فرماید همانا خداوند, پروردگار من و پروردگار شماست پس او را عبادت کنید و همین عبادت پروردگار, صراط مستقیم در زندگی شخصی و اجتماعی است ولی مردم و گروه های گوناگون, عبادت خدای بزرگ نمی کنند یعنی اراده خودشان را منطبق با اراده خدای بزرگ در قانونمندی خودشان نمی کنند

خداوند متعال، وجودی واقعی و بی‌نهایت است هیچ حدی برای او متصور نیست به همین جهت ماهیتی از واقع خدا در ذهن انسان قابل تصور نیست و هیچ ترکیب و ترکب و تولید و تولد درباره خدا قابل تصور نیست پس سزاوار نیست برای خدای بزرگ که فرزندی برای خود بگیرد و او منزه از این‌گونه امور است و او هرگاه امری را اراده کند پس جز این نیست که به آن امر می‌گوید بشو پس او می‌شود پس خداوند از آنچه برای موجود محدود رخ می‌دهد منزه و مبراست و او موجود واقعی صاحب حکم و تصمیم است به لحاظ موجودات مادی در ظرف زمانی گاهی تصمیم به امری می‌گیر? و گاهی تصمیم نمی‌گیرد و چنانچه تصمیم بگیرد تحقق آن امر قطعی است و هیچ چیز دیگری نمی‌تواند مانع و جلودار او شود.

● صراط مستقیم

سپس پیامبر(ص) به مردم مکه از زبان وحی می‌فرماید: همانا خداوند، پروردگار من و پروردگار شماست پس او را عبادت کنید و همین عبادت پروردگار، صراط مستقیم در زندگی شخصی و اجتماعی است ولی مردم و گروه‌های گوناگون، عبادت خدای بزرگ نمی‌کنند یعنی اراده خودشان را منطبق با اراده خدای بزرگ در قانونمندی خودشان نمی‌کنند. حزب‌ها و گروه‌های حجاز از مشرکان ، نصاری و یهود بین خودشان اختلاف کردند پس وای بر کسانی که کفر پیشه کردند از این‌که روزی بزرگ در محشر قیامت حاضر شوند.

چه خوب می‌شنوند و چه خوب می‌بینند روزی که نزد ما بیایند لکن امروز ستمکاران در گمراهی آشکارند ای پیامبر، تو کافران را از روز تاسف و حسرت بترسان آن زمانی که کار بگذرد و آنها در غفلت باشند و آنها ایمان نمی‌آورند و اراده و خواست خود را مطابق اراده و خواست خدای بزرگ قرار نمی‌دهند در حالی که ما (خدای بزرگ) میراث بر زمین و هر کسی که بر آن است هستیم یعنی همه چیز غیر از خدای بزرگ از این وجودش و هستی‌اش نابود می‌شوند و به سوی ما (خدای بزرگ) باز گردانده می‌شوند.

و انتهای جهان همانند ابتدای جهان از آن خداست خدایی که اول و آخر است، خدایی که بود و هست و خواهد بود پس عبادت او کنیم تا در نزد او قرار بگیریم زیرا آنچه که نزد او قرار گیرد ماندنی است و اگر چیزی برای خودمان باشد نابودشدنی است.

● کفر و ایمان

کسانی که کفرپیشه می‌کنند شکل‌گیری اراده آنها با حذف اراده خدای بزرگ است یعنی برای اراده خالق انسان هیچ نقشی در زندگی اجتماعی و شخصی قائل نیستند و نفس آنها هیچ توجه و محبتی به ذات بی‌نهایت الهی ندارد تا فعلش یعنی اراده را منطبق با اراده الهی در زندگی انسان سازد ولی کسانی که ایمان می‌آورند نفس آنها خدا را می‌خواهد و به خواست و توجه خدا عشق می‌ورزند و به هدف جلب خشنودی او نماز می‌خوانند، روزه می‌گیرند، به مال مردم تعدی نمی‌کنند به ناموس مردم تجاوز نمی‌کنند و نفس انسان بخشی از واقعیت‌های جهان هستی است که درواق? وجود خود هرگز دوگانه نیست یعنی نفس به خدا یا ایمان دارد یا ندارد و هرگز در ذات نفس حالت سومی وجود ندارد گرچه در اظهار ممکن است انسان طور دیگری جلوه کند ولی به واقع، نفس یک وضعیت بیشتر ندارد.

باید به خودمان و نفس‌مان رجوع کنیم آیا می‌خواهیم که خواسته ما عین خواسته خدا باشد یا این‌که در برابر خدای بزرگ، من خود را مطرح می‌کنیم اگر اولی ‌باشد ایمان است و اگر دومی باشد استکبار است که صفت شیطان است و شیطان به همین پلشتی تمام، ایمان و گذشته درخشان خود را در بهشت تباه کرد.