درهای پناهگاه بسته است

شاید زمانی كه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلا می با تاكید و صراحت خاصی از اصطلا ح كودتای خزنده در مطبوعات صحبت كرد, هرگز گمان نمی كرد این حرف چه ابعاد سیاسی اجتماعی وسیعی پیدا می كند

شاید زمانی كه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلا‌می با تاكید و صراحت خاصی از اصطلا‌ح <كودتای خزنده> در مطبوعات صحبت كرد، هرگز گمان نمی‌كرد این حرف چه ابعاد سیاسی- اجتماعی وسیعی پیدا می‌كند.

بازتاب اجتماعی چنین حرفی و تهدید به برخوردهای قهرآمیز با مطبوعات، اگرچه در وجه اول در بدنه مطبوعات نگرانی و حس عدم امنیت را ایجاد می‌كند اما در وجه دوم ماجرا، شوك و نگرانی خاصی را در گروه‌های مختلف اجتماعی ایجاد می‌كند؛ همان گروه‌های اجتماعی‌ای كه مخاطبان و همراهان مطبوعات هستند و سال‌ها و سال‌ها با تمام ناهمواری‌ها و شكاف‌ها، پا به پای مطبوعات با تلخ و شیرین روزگارشان پیش آمده‌اند. حمله و هجمه به مطبوعات صدمات گوناگونی را به امنیت روانی جامعه وارد می‌كند؛ مردمی كه روزنامه‌ها را در امر دفاع از حقوق شهروندیشان، یك عامل قوی و زنده می‌دانند، وقتی خبر حمله و هجمه به مطبوعات را می‌شنوند و به احتمال زیاد دچار این ذهنیت می‌شوند، با تخریب و حذف این پایگاه‌های دفاع از حقوق شهروندی، آنها آسیب‌پذیرتر و شكننده‌تر خواهند شد؛ آسیب‌پذیر در هزارتوهای بی‌اطلا‌عی و شكننده در برابر برخوردهای قهریه‌ای كه بر حقوق و تمایلا‌ت‌شهروندان خط قرمز می‌كشند!در شرایطی كه حتی برخی از همفكران و یاران دور و نزدیك آقای <وزیر> از این اصطلا‌ح ناخوشایند <كودتای خزنده> استقبال نكرده‌اند و روزنامه‌نگاران هم در این روزها به صراحت نوشته‌اند كه <نقد دلسوزانه> و <قلم متعهد> به هیچ وجه رنگ و بویی از گفته وزیر ارشاد ندارد و نمی‌دهد، سوال واقعی این است كه معیارها و دلا‌یلی كه مشاور مطبوعاتی رئیس‌جمهور و جناب وزیر را به گفتن چنین سخنی هدایت كرده، چیست؟ ‌ گمان نمی‌كنم ذهن شهروندانی كه با شنیدن و خواندن حرف‌های این دو مرد سیاسی، دچار <حس عدم امنیت روانی- اجتماعی> شده، دقیقا همین سوال را دارد و خواهان پاسخی از سوی آنان است. این كمترین حق اهالی مطبوعات و مخاطبانشان است كه بپرسند: <مبنا و دلیل حرف تندی كه به ما نسبت داده‌اید، چیست؟ اگر ما هم مثل شما اهل ایران و تحت حمایت قوانین جمهوری اسلا‌می هستیم می‌خواهیم نسبت به تهمتی كه حیثیت كار و اندیشه‌مان را خدشه‌دار كرده، توضیح و تحلیلی منطقی بشنویم.> ‌ آنچه كه از تعریف كاری وزیر فرهنگ و ارشاد استنباط می‌شود، حمایت و دفاع از آزادی مطبوعات، ترویج فرهنگ و هنر و پاسداشت از حرمت و شأن اهل قلم است؛ اما آنچه این روزها اتفاق افتاد، در هیچ‌كدام از این تعاریف نمی‌گنجد! تصور ما این بود كه اگر بدی و ناصوابی بر ما اعمال شد، اگر تنگنا و فشاری بود، می‌توانیم به وزارتخانه‌ای كه برای حمایت و رسیدگی به ما ایجاد شده، پناه ببریم، حالا‌ <پناهنده> هست و درهای <پناهگاه> بسته است. ‌

جناب وزیر، به احترام هزاران شهروندی كه به ركن چهارم دموكراسی اعتقاد دارند و با آن پیش آمده‌اند، همان شهروندانی كه از حرف‌های چند روز اخیرتان دچار اضطراب و حس عدم امنیت شده‌اند، لطفا توضیحی بر این سخن بدهید... ‌

رضا قنبری