۲۵ اردیبهشت ـ ۱۵ می ـ نخستین تیربار و اشاره ای كوتاه به تاریخچه آن

«جیمز پاكل» انگلیسی ۱۵ ماه مه سال ۱۷۱۸ اختراع خود، تفنگ خودكار را در لندن به ثبت رسانید. این تفنگ كه به «پاكل گان» معروف شد تنها می توانست ۹ گلوله پیاپی شلیك كند و سپس نیاز به فشنگ …

«جیمز پاكل» انگلیسی ۱۵ ماه مه سال ۱۷۱۸ اختراع خود، تفنگ خودكار را در لندن به ثبت رسانید. این تفنگ كه به «پاكل گان» معروف شد تنها می توانست ۹ گلوله پیاپی شلیك كند و سپس نیاز به فشنگ گذاری داشت. از این تیربار كه از لحاظ وزن، سنگین بود عمدتا در كشتی استفاده می شد.

ساخت تیربار از دیر زمان مورد توجه اصحاب صنایع نظامی بود، زیرا كه برتری تسلیحات نظامی، همچنان از عوامل اصلی قدرت یك كشور است. در سده نخست میلادی، كمانگران كمانی را ساخته بودند كه قادر به پرتاب بیش از یك تیر بود. در نیمه قرن یكم پیش از میلاد، در زمان سپهسالاری «سورنا» سرفرمانده ارتش امپراتوری ایران زوبین انداز و سنگ انداز مكانیكی مسلسل ساخته بودند كه در جنگ «كارهه» از آنها استفاده شد. در قرن پانزدهم میلادی، لئوناردو دا وینچی تلاش بسیار كرد كه تفنگ خودكار بسازد و در این زمینه به پیشرفتهایی هم نائل آمد. مسئله او این بود كه هنوز فشنگ اختراع نشده بود.

پس از اختراع جیمز پاكل، تیربار واقعی تر در سال ۱۸۶۱ و در جریان جنگ داخلی آمریكا توسط «ریچارد كاتلینگ» ساخته شد و از سال بعد در نیروی زمینی و نیروی دریایی بكار گرفته شد. تیربار كاتلینگ برقی و سنگین بود. در سال ۱۸۸۳ «هیرام ماكزیم» تیرباری ساخت كه مشابهت فراوان به تیربارهای امروز داشت و همین تیربار ماكزیم كه در انواع سبك و سنگین ساخته شده بود رو به تكامل گذارد و آلمانی ها در دوران جنگ جهانی اول، نوع بهتر آن را ساختند. تلاش نهایی این بود كه سلاحهای انفرادی (تفنگ و تپانچه) هم خودكار شوند و از تك تیرزنی بیرون آیند كه جنگ دوم جهانی این كار را میسر ساخت و میخائیل كالاش نیكوف روسی كاملترین تفنگ خودكار را در سال ۱۹۴۷ تحویل ارتش شوروی داد و ....