خداحافظی محترمانه

یک آدم متشخص صراحت را با کیاست مخلوط می کند. بیشتر آدم ها وقتی در موقعیتی قرار می گیرند که باید سخن طرف مقابل را قطع کنند و ارتباط را پایان دهند دچار مشکل می شوند.

یک آدم متشخص صراحت را با کیاست مخلوط می کند. بیشتر آدم ها وقتی در موقعیتی قرار می گیرند که باید سخن طرف مقابل را قطع کنند و ارتباط را پایان دهند دچار مشکل می شوند. این مشکل دو جنبه دارد:

الف) امکان این که طرف مقابل کار آن ها را بی ادبی تلقی کند.

ب) فشار روانی که تا زمان قطع رابطه مجبورند تحمل کنند.

اشکال اول زمانی اتفاق می افتد که شخص می خواهد صراحت در بیان داشته باشد و مثلا برای انجام کاری ضروری خداحافظی و تلفن را قطع کند. در این زمان طرف مقابل ممکن است احساس کند مورد بی ادبی و بی حرمتی قرار گرفته است. از سوی دیگر اگر این صراحت در کار نباشد و شخص نتواند بگوید که مجبور است تلفن را قطع کند از درون دچار یک فشار روانی بزرگ می شود که تا پایان مکالمه باید آن را تحمل کند. گروهی که معمولا به اشکال نوع اول دچار می شوند رگه هایی از ابراز وجود پرخاشگرانه را در خود دارند و گروه دوم ابراز وجود منفعلانه. یک آدم متشخص سبک ابراز وجودش جرأتمندانه است و بنابراین دچار این مشکل نمی شود. او اگرچه به صراحت سخن می گوید ولی احساسات طرف مقابل را خدشه دار نمی کند.

عذرخواهی از اتمام ارتباط پیش از موعد، درجاتی از شوخی، بیان دقیق و صادقانه مشکل و وعده ارتباط بعدی قدم هایی است که خوب است در این موقعیت برداشته شود. گاهی نیز کیاست به کمک آدم متشخص می آید و او نه تنها اجبار به قطع مکالمه را رو نمی کند بلکه توپ را در زمین طرف مقابل می اندازد.

مثال:

برخورد نامناسب ۱: اوه چقدر حرف زدی!... من هر دفعه به تو زنگ می زنم همین طور وقتم گرفته می شود... من باید بروم،کاری نداری؟...

برخورد نامناسب ۲: ...(سکوت در بیان مشکل و ادامه دادن به مکالمه و تحمل استرس فراوان تا مکالمه پایان بپذیرد)

برخورد صحیح: عذر می خواهم که مجبورم تلفن را قطع کنم، می دانی که ما عیالوار شده ایم!(خنده) ... اکنون ساعت تعطیل شدن فرزندم است و باید بروم دنبالش... کی فرصت دارید دوباره تماس بگیرم و ادامه بحث امروزمان را با هم داشته باشیم؟

مشاور: محمدامین تاجور