«نوروز» شروع فصلی تازه در زندگی

زمستان سرد و سنگین و دلگیر را با همه مقتضیاتش پشت سر می گذاریم و فصلی تازه در زندگیمان شروع می شود درختان از نو جوانه می زنند و گلها با شکوفه های عطر آگین می شکفند

زمستان سرد و سنگین و دلگیر را با همه مقتضیاتش پشت سر می گذاریم و فصلی تازه در زندگیمان شروع می شود. درختان از نو جوانه می زنند و گلها با شکوفه های عطر آگین می شکفند.

طبیعت از خواب زمستانی برمی خیزد. تاریخ زندگی انسان در تسلسل تاریخ حیات و درکشاکش زندگی و دهر یکبار دیگر ورق می خورد و برگی تازه و فصلی تازه تر را آغاز می کنیم.

برگ هایی سرشار از شور و شعور و دلدادگی و سرمستی نوروز بهار تلفیق دو روح است، دریک قلب! نوروز و فصل بهار مرز بی نهایت دارد و قلمرویی فراخنای زمین می طلبد. از بخارا و سمرقند تا اقیانوس هند از قفقاز تا موج های خروشان خلیج فارس از مدیترانه تا سند از آفریقا تا آسیا از شرق تا غرب، کاروان نوروز به حرکت در می آید و درگذرها و محلها بهار را جا می گذارد و از کاروان، نوروز بهار برجای جای خاک باقی می ماند و یا شاید از کاروان بهار نوروز!...

فی الوقع جشنها ریشه ای کهن در آداب و رسوم ما دارند جشنها و مناسبت ها درگذشته بیشتر و متنوع تر از امروز بوده اند چرا که ایرانیان معمولا تقارن هر روز را با نام هر ماه جشن می گرفتند. مثلا جشن تیرگان که در تیر روز سیزدهمین روز از تیر ماه برگزار می شد و یا جشن مهرگان که در روز شانزدهم مهر ماه بود و یا جشن سده و بهمنگان و بسیاری دیگر. که بعضی از آنها منسوخ شده و بعضی دیگر از ارج و قرب فراوان بهره مند هستند.

مسلما جشنها و شادیها و مناسبت های مختلف اثری عمیق و شگرف درامر توسعه دلها و شادابی روانها و تعمیق دلها دارند و موجب بالا رفتن روحیه جمعی می گردند.

جشن نوروز در آغاز بهار دل انگیز، روح افزا، موسمی که طبیعت دامان سبز و فاخر و زیبای خود را می پوشد به جلوه های دلربا، چشم انداز بهجت آور و

نشاط آفرین خود فخر می فروشد وبسی پرشور و سودمند و مناسب می نماید...

شیخ طوسی از امام صادق (ع) روایت می کند:«چون نوروز شد غسل کن و پاکیزه ترین جامه های خود را بپوش و خود را به بهترین بوها خوشبو گردان و...»

نوروز که قرنهای دراز است برهمه جشنهای جهان فخر می فروشد از آن رو هست که یک قرارداد مصنوعی یا اجتماعی یا یک جشن تحمیلی نیست. بلکه جشن جهان است و روز شادمانی زمین، آسمان و آفتاب و جوش شکفتن ها و سرشار از هیجان آغاز نوروز تنها فرصتی برای آسایش، تفریح و خوشگذرانی نیست بلکه نیاز ضروری جامعه و خوراک حیاتی یک ملت نیز است، اسلام که همه زنگارهای قومیت را زدوده و سنت ها را دگرگون کرده، نوروز را جلای بیشتری داده و شیرازه بسته و آن را با پشتوانه استوار از خطر زوال در دوران مسلمانی ایرانیان مصون داشته است .»

- در هر حال از آغازین روزهای فصل رویش و طلیعه فصل بهار درسهای خوبی می توان گرفت نوروز یک آیین تشریفاتی نیست، نوروز بخشی از یک فرهنگ معنوی ما بوده و هست.

پاس داشتن یک سنت و آیین قومی است یعنی رعایت و حفظ تمامی آداب گذشتگان است.

ما ایرانیان به آداب دانی شهره ایم... با آمدن بهار باغ و بوستان دلهایمان را پر از شکوفه می کنیم و شکوه و جلال و هیمنه و جبروت زندگی را بیش از پیش درمی یابیم. در سال نو خالصانه و از روی خلوص به یکدیگر بگوییم (بهار دلها مبارک!) زیرا که نوروز نقش ازلی و ابدی بر صحیفه زمین، تاریخ و دلها نهاده است!

گویی همین چند صباح پیش بود که طبیعت زیرپوشش برف و یخ و سرما و انجماد انگار مرده به نظر می رسید و درختان بی برگ و بار و نوا و هوا دلگیر و گرفته و مغموم و فضا ملال انگیز به نظر می رسید. اما انگار معجزه ای در حال تکوین است. همه چیز دگرگون می شود و همه پدیده ها در حال نو شدن است!

یکسال دیگر در حال گذر است و ما در این گذر وارد سال جدید می شویم. کارنامه سال گذشته خود را بنگریم. از یکسال عمر تلف شده چه چیز آموختیم؟ آیا فقط یکسال به سن ما اضافه شد یا دست آوردها و جهش هایی به سوی کمال داشته ایم که قابل تأمل و امیدوارکننده باشد!

آیا به سوی معنویت گام برداشته ایم؟ یا... آیا اشک دیگران را درآورده ایم؟ یا اینکه دست کسی را گرفته ایم؟ یا بر دانش و معرفت خود چیزی افزوده ایم؟ آیا در راه پویایی و خلاقیت بشری گام برداشته ایم یا اینکه درجا زده ایم؟ و صدها آیاهای دیگر. بهر تقدیر در این ایام عده ای کثیر با مشکلات و مضایق فراوانی که از نظرگاه معیشت و امرارمعاش دارند روز نو و روز کهنه برایشان توفیری ندارد و در عوض عده ای دیگر غرق در ناز و تنعم و مغروق در ظواهر حیات حتی هفت سین خود را هم فقط با سین های سکه طلا جور می کنند! و در گذر این واقعیت ها شایسته است در آخر برای همه دیدگان روشنایی و برای همه دستها برکت و برای همه لبها تبسم و برای همه دلها دانایی و برای همه سیماها شادمانی و نشاط و برای تمامی رویاها تحقق و ظهور و برای همه شبها صبح صادق آرزو کنیم. به امید اینکه نوروز برای همه «نو» روز باشد.

جهانگیر رضایی