تغییر واقعی در گرو متوقف ساختن پول به جیب زدن از محل ضمانت است

به منظور فهم معنای نتایج انتخابات ایالات متحده, بهتر است برگردیم و لحظه ای را بنگریم که همه چیز برای کمپین اوباما تغییر کرد بی تردید آن لحظه هنگامی بود که بحران اقتصادی وال استریت را درهم کوبید

به منظور فهم معنای نتایج انتخابات ایالات متحده، بهتر است برگردیم و لحظه ای را بنگریم که همه چیز برای کمپین اوباما تغییر کرد. بی‌تردید آن لحظه هنگامی بود که بحران اقتصادی وال استریت را درهم کوبید.

تا آن لحظه، برای باراک اوباما اوضاع چندان خوب و روبه راه بنظر نمی رسید. هنگامی که سارا پیلین معرفی شد این طور به نظر می رسید که وزنه به شکل قابل توجهی به سود جان مکین سنگین‌تر شده و گردهم آیی حزب دمکرات ضربه ی سختی خورده است.

سپس،Fannie Mae و Freddie Macورشکست شدند و به دنبال آن بیمه AIGو بعد هم Lehman Brothers. در این لحظه‌ی سرگیجه و دوران اقتصادی بود که اوباما کلام و زبان جدیدی پیدا کرد. او با شفافیت بسیار، با کمپین خویش ، مقررات زدایی و سیاست‌های فروبرنده و مضمحل کننده ای که از زمان رونالد ریگان برگفتمان اقتصادی جاری سلطه داشت را به رفراندوم گذاشت. او گفت که رقیبش کمابیش همان سیاست ها را در دستور کار دارد در حالی که او برای جهت گیری نوین عزم خود را جزم کرده است؛ جهت گیری نوینی که به جای روند از بالا به پایین، اقتصاد را از پایین به بالا بازسازی خواهد کرد. او بر این پیام تا انتهای کمپین تکیه کرد و همه دیدیم که از این کار نتیجه هم گرفت.

حال پرسش این است که آیا اوباما جرات خواهد داشت ایده هایی که باعث پیروزی او در انتخابات شد را به سیاست بدل کند؟ یا به جای آن ، ممکن است وی از بحران مالی استفاده کند و حرکت به سوی آنچه صاحب‌نظران "میانه" می نامند را جا بیاندازد؟ (اگر این انتخابات یک چیز را اثبات کرده باشد، این است که یک میانه ی واقعی ، از چپ که قبلا آدرسش را داده بود بسیار دور است). قابل پیشبینی است که اوباما شدیدا تحت فشار قرار گیرد تا قول و وعده های انتخاباتی اش را بشکند؛ بویژه آن دسته از قول های مربوط به افزایش مالیات ثروتمندان و اعمال مقررات زیست محیطی واقعی بر آلایندگان. ما هر روز از شبکه های تجاری می شنویم که با توجه به بحران اقتصادی، شرکت ها نیازمند مقررات کمتر و کاهش مالیات ها هستند و به بیان دیگر خواستار تشدید همان سیاست های موجودند.

تنها امید رئیس جمهور جدید برای مقاومت در برابر کمپینی که از سوی نخبگان به راه افتاده است این است که آن جنبش مردمی که او را به پیروزی رساند پر انرژی ، متشکل ، آماده – و مهمتر از همه منتقد باقی بماند. حال که پیروزی در انتخابات کسب شده، ماموریت جدید این جنبش باید روشن باشد: به شکل پرسر و صدایی اوباما را بر سر وعده های کمپین انتخاباتی‌اش نگه دارد و به دمکرات‌ها بفهماند خیانت ، تبعات سختی در پی خواهد داشت.

نخستین دستور کار- دستور کاری که نمی توان برای انجام آن تا مراسم آغاز به کار رئیس جمهور جدید صبر کرد – باید متوقف ساختن دزدی در حال انجامی باشد که به "ضمانت اقتصادی" معروف شده است. من ماه گذشته را صرف بررسی نقاط تاریک و تضاد منافعی کردم که با برنامه‌های دپارتمان خزانه داری همراه است. نتایج آن تحقیق را می توان در مقاله ای که در Rolling Stone منتشر شد یافت. عنوان آن پول به جیب زنندگان از محل ضمانت است. همچنین می توان به مقاله ی من د ر شماره ی اخیر Nation تحت عنوان آخرین چپاول بوش اشاره کرد.

در هر دو مقاله این طور بحث شده است که" برنامه نجات " ۷۰۰ میلیارد دلاری را باید به عنوان آخرین دزدی دولت بوش در نظر گرفت. این اقدام نه تنها میلیاردها دلار ثروت عمومی را به جیب شرکت هایی که از نظر سیاسی مرتبط بوده و دار و دسته بوش محسوب می شوند سرازیر می‌کند، بلکه آنچنان وام سنگینی را به دولت بعد تحمیل می کند که سرمایه گذاری ها در امور زیربنایی سبز و خدمات جامع بهداشتی و درمانی را غیرممکن می کند. اگر این دزدی آخر متوقف نشود (و بله، هنوز فرصت هست)، دیگر باید عملی شدن وجوه مترقی تر برنامه کمپین وی را نیز فراموش کنیم چه رسد به این‌که امیدوار باشیم او به کشور نوعی نیودیل سبز را پیشنهاد کند.

خوانندگان دکترین شوک می دانند که دزدی های وحشتناک معمولا در دوره انتقال دمکراتیک قدرت سیاسی رخ می دهد. هنگامی که جوامع به سرعت در حال تغییرند، رسانه ها و مردم طبیعتا بر نمودهای بزرگ این تغییرات متمرکز می شوند- این که چه کسی در عالی ترین منصب قرار گرفته و در آخرین سخنرانی اش چه گفته. در همین حال ، ایمن از نگاه نقادانه‌ی عموم، سیاست های مدافع منافع شرکت ها به اجرا گذاشته می شود، و به شکل قابل توجهی امکانات آتی برای یک تحول واقعی را محدود می کند.

هنوز برای متوقف کردن این دزدی در حال وقوع دیر نشده است، اما نمی توان تا آغاز به کار رئیس جمهور جدید صبر کرد. ابتکار عمل های متعدد و وسیعی برای پرده برداشتن و نشان دادن ماهیت واقعی ضمانت در جریان است که از جمله می توان به bailoutmainstreet.com اشاره کرد. من نام خود را ذیل " فراخوان برای عمل: زمان برای آمریکای سبز قرن بیست و یکم فرا رسیده است" اضافه کردم و دعوت می کنم شما نیز این فراخوان را امضا کنید.

متوقف کردن پول به جیب زنندگان از محل ضمانت مساله ای فراسوی پول است. موضوع بر سر دمکراسی است. به ویژه این‌که آیا آمریکایی ها قادرند تغییری را که به آن رای داده اند بصورت کامل ، جامع و فراگیر کسب کنند یا نه.

ناومی کلاین

بابک پاکزاد