تصادف کهکشانها

کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته می شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده اند. کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری ، شامل حدود ۱۱۰۰۲۰ میلیارد …

کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته می شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده اند. کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری ، شامل حدود ۱۱۰۰۲۰ میلیارد سال ستاره هستند. بزرگترین کهکشانها تا ۳ میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از ۱۰۰۰ میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوه ای طبقه بندی می شود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناس آمریکایی ، ادوین هابل (۱۹۵۳- ۱۹۸۶) ، شکل یافته است. در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعی کمی در دست است. تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشانها میلیاردها سال پیش به شکل توده ای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمدند. انفجار کهکشانها

در فراسوی جهان برخی از کهکشانها بطور کامل در حال انفجارند، با از هم پاشیدن هسته کهکشان ، ستارگان نیز نابود می شوند. در برخی کهکشانهای ویژه ، نور درخشان حاصل از انفجار ، تمام آن چیزی است که می بینیم. نور ستاره در برابر عظمت انفجار کهکشانی ناچیز است. حدود چندین سال پیش ، اخترشناسان رادیویی برای نخستین بار کهکشانهای انفجاری را کشف کردند.

بیشتر کهکشانها از کهکشانهای همسایه خود صد هزار سال نوری فاصله دارند. به هر حال ، بعضی از کهکشانها تا اندازه ای به یکدیگر نزدیک می شوند که نیروی جاذبه دو طرفه آنها اشیاء موجود در کهکشانها دیگر را به اطراف خود می کشد و این امر باعث بوجود آمدن توده هایی به نام دنباله های کشندی می گردد، که این دنباله ها مانند پلی کهکشانها را به یکدیگر وصل می نمایند. نزدیکی بیش از حد کهکشانها ممکن است، توأم با تصادم آنها گردیده و به دنبال این عمل یک تغییر شکل بنیادی در شکل ظاهری آنها صورت پذیرد.

تصادف کهکشانها

ژول ورن و اچ. جی. ولز هیچکدام نمی توانستند وقایعی را که بعد از وقوع یک تصادف در جهان رخ می دهد پیش بینی نمایند. جهان مجموعه هایی از ستارگان عظیم الجثه ای است که هر یک از آن مجموعه ها کهکشان نامیده می شوند و هر یک ترکیبی از میلیونها ستاره می باشند. اکنون با وسعت دید فوق العاده تلسکوپ فضایی هابل بخوبی می توان دریافت که برخورد کهکشانها حوادث دیگری همچون تولد ستاره ها را به دنبال خواهد داشت. تصاویر جدید و جالب توجه هابل ، ترکیب دو کهکشان را به معرض نمایش می گذارد.

آنها آنتنهای تماس (موجگیر) را به فضا پرتاب می نمایند، زیرا که تصادفا دم یک جفت از این ستاره های دنباله دار ، شبیه به دم حشره ها می باشد. بیشترین نقطه تصادف در میان بیش از هزار توده درخشان و آتشین ستارگان جدید می باشد که نور آبی رنگی را به دنبال دارند. ستاره شناسان احتمال می دهند که حاصل انفجار این گلوله های روشن بیش از یک میلیون ستاره تازه تولید یافته باشد.

بردلی وایت مور از موسسه علمی تلسکوپهای فضایی ، واقع در بلتی مورد اظهار داشت: درخشش نور برخی از این ستاره های جوان شگفت انگیز است. اما چرا این پدیده را تولد می دانیم و نه مرگ؟ هنگامی که کهکشانها به یکدیگر نزدیک می شوند، جاذبه نیرومندی توده های گاز هیدروژن را به یکدیگر می فشارد و بعد از آنکه تراکم آنها به نقطه حساسی رسید، این دسته ها به ستاره های جدیدی تبدیل می شوند.

چشم انداز بحث

ستاره شناسان امیدوارند که تصاویر هابل روزنه ای بسوی کشف راز جهان را به روی ما بگشاید. همچنین تصاویر آنها به ما کمک می کند تا حوادثی را که از هم اکنون تا ۵ سال آینده وقوع آنها می رود پیش بینی کنیم، چنانکه برخی از داشنمندان پیش بینی نموده اند کهکشان راه شیری ما، در آینده به کهکشان Andromeda برخورد می کند.

مجید