راه های مبارزه با خشم

خشم نوعی هیجان روحی است که اغلب بر اثر واکنش شخص نسبت به رفتار ناشایست دیگران بروز می کند

همه ما با حالت روحی خشم آشنا هستیم و در زندگی بارها آن را تجربه کرده‌ایم. خشم نوعی هیجان روحی است که اغلب بر اثر واکنش شخص نسبت به رفتار ناشایست دیگران بروز می‌کند.خشم می‌تواند یک رنجش و ناراحتی زودگذر باشد و یا یک عصبانیت تمام عیار. در هر حال خشم پدیده‌ای کاملاً طبیعی است و مانند سایر احساسات نشانه سلامت و تندرستی و عواطف انسانی است، اما هنگامی که از کنترل خارج شود، می‌تواند به یک حس مخرب و ویرانگر تبدیل شده و پیامدهای ناگوار در محیط کار، روابط شخصی و در تمامی عرصه‌های زندگی شما به وجود آورد. طبق نظر دکتر چارلز اسپیلبرگر، خشم نیز احساسی نظیر سایر احساسات انسان است که با ویژگی‌های روانشناسی اشخاص تغییر می کند. هنگامی که عصبانی می‌شوید آثار فیزیولوژیک خشم در بدن شما ظاهر می‌شود، ضربان قلب و فشار خونتان بالا می‌رود و میزان ترشح هورمون ها نیز افزایش می‌یابد. خشم عکس‌العمل طبیعی در برابر تهدید، خطر و ... است که به ما این اجازه را می‌دهد که در شرایط بحرانی از خود دفاع کنیم. بنابراین عصبانیت برای بقا و پایداری انسان‌ها ضروری و اجتناب ناپذیر است، ولی نباید فراموش کرد که برخورد فیزیکی با افراد و مواردی که ما را خشمگین می‌کنند، از لحاظ قانونی و معیارهای اجتماعی ناهنجار تلقی شده و پیامدهایی منفی خواهد داشت.

▪ سه روش مهم برای برطرف کردن منطقی خشم وجود دارد:

۱) ابراز کردن

۲) سرکوب کردن

۳) آرام کردن.

ابراز کردن خشم به این معناست که در بیان خشم خود، جسور و منطقی باشید نه پرخاشگر، این روش منطقی‌ترین راه‌کار برای ابراز خشم است. شما باید یاد بگیرید که چگونه رفع اتهام کرده و خود را تبرئه کنید و چگونه به این هدف بدون صدمه زدن به دیگران برسید. جسور بودن به این معنی نیست که قلدر باشید و به دیگران زور بگویید، بلکه به این معنی است که برای خودتان و دیگران ارزش قائل باشید و با احترام رفتار کنید و مشکلاتتان را از راه منطقی حل کنید. سرکوب کردن خشم ، جهت دادن و تبدیل آن به رفتارهای دیگر راه حل بعدی مهار عصبانیت است. هنگامی که خشمگین می شوید، در مورد موضوعی که باعث خشم شما شده است، فکر نکنید و به‌جای آن به چیزهایی خوب و مثبت بیندیشید. هدف از این روش، مهار خشم شما و تبدیل آن به رفتارهای سازنده است، اما پیامد منفی این روش، این است که اگر عصبانیت خود را ابراز نکنید، خشم فرو‌خورده در درون شما باقی می‌ماند و این خشم درونی می‌تواند باعث افزایش فشار خون و یا افسردگی شما شود. از این رو، بیان نکردن خشم می‌تواند مشکلات دیگری را به وجود آورد. افرادی که خشم خود را ابراز نمی‌کنند، نسبت به همه‌چیز بدبین هستند و با دیگران رفتاری پر از کینه و خصمانه دارند. آن‌ها مرتب دیگران را تحقیر می‌کنند و همه چیز را مورد انتقاد قرار می‌دهند و معمولاً در روابط خود با دیگران دچار مشکل هستند و کمتر رابطه‌ای موفق دارند. در نهایت سومین راهکار فرونشاندن خشم مرحله آرام کردن آن است. در این حالت با جملات و واژه‌های تسکین‌دهنده خود را آرام کنید. بنابر این می‌توان چنین نتیجه گرفت که شما نه تنها در قبال اعمال ظاهری خود مسوول هستید، بلکه روحیات درونی خود را هم باید پرورش دهید. پس سعی كنید در موقع خشم خود را تسکین بدهید و احساسات خود را مهار کنید.کنترل خشم باعث کاهش احساسات و تحریکات جسمانی ناشی از عصبانیت می‌شود. بی‌تردید نمی‌توان پیشاپیش حوادثی را که باعث خشم می‌شوند، از سر راه برداشت و یا از روبه‌رو شدن با آن‌ها اجتناب نمود، شاید نتوانیم آن‌ ها را تغییر دهیم اما می‌توانیم بیاموزیم که چگونه واکنش‌های خود را کنترل کنیم.