روش های سلطه جویی والدین بر نوجوانان

● وعده دادن: پدر یا مادر به فرزند نوجوان شان می گویند: برو به باغچه رسیدگی کن تا برایت یک حساب پس انداز باز کنم؛ اگر آشغال ها را هر شب بیرون بگذاری کامپیوترت را تعمیر و پول توجیبی …

وعده دادن:

پدر یا مادر به فرزند نوجوان شان می گویند: برو به باغچه رسیدگی کن تا برایت یک حساب پس انداز باز کنم؛ اگر آشغال ها را هر شب بیرون بگذاری کامپیوترت را تعمیر و پول توجیبی ات را زیاد می کنیم؛ اگر فلان کار را انجام دهی بلیت فلان کنسرت را برایت می گیریم.

تهدید کردن:

اگر خواهرت را به خانه نرسانی از این به بعد باید پیاده بروی؛ می خواهم بروم مدرسه ات ببینم وضعیتت چه طوریه اگر اذیت کنی، به پدرت می گویم.

مقایسه:

برادرت به اندازه تو پول توجیبی نمی گیره ولی هیچ کدوم از ادا و اطوارهای تو رو هم نداره؛ اینقدر از این مریم خوشم می یاد، چقدر دختر نازیه (درواقع غیرمستقیم به نفر مقابل فهمانده می شود که مریم خیلی بهتر از اوست).

دروغ گفتن در وعده:

تابستون می فرستیمت پاریس دو سه هفته ای پیش دایی ات بمونی (خودمان می دانیم که هرگز این کار را نخواهیم کرد)؛ اگه معدلت بالای نوزده باشه اون دوچرخه ای که دیدی برات می گیریم (خودمان می دانیم دوچرخه را نخواهیم گرفت).

باج گیری:

اگه بابات برگرده بهش می گم امروز چی کار کردی؛ اگه معلمت بفهمه توی خونه این کارها رو می کنی... ؛ اصلاً فردا می خوام بیام مدرسه ببینم چه جوابی داری به معلمت بگی.

بیماری:

والدین برخی مواقع از بیماری به عنوان یک حربه و وسیله ای برای سلطه بر نوجوانان استفاده می کنند: اگه دست از این کارت برنداری قلبم دوباره درد می گیره ها، از دست تو بالاخره سکته می کنم و می میرم؛ ساکت شو اینقدر حرف نزن سردرد می گیرم ها.

استفاده از محبت:

اگه منو دوست داشتی این کار رو نمی کردی؛ تو اصلاً به من علاقه نداری؛ منو دوست داری یا نه

بازی برنده - برنده به جای برنده - بازنده

دکتر صداقت معتقد است در طول زندگی یک بازی واقعی با شیوه های مختلف میان والدین و نوجوانان جریان دارد. رابطه درست زمانی شکل می گیرد که بازی به شیوه برنده- برنده ادامه داشته باشد، در صورتی که اگر والدین احساس باخت کنند یا بالعکس نوجوانان احساس کنند در این بازی شکست خورده اند، رابطه های آنها آسیب می بیند.