دایی به دکترین خود وفادار نماند

سقوط دایی به دست خودش

تیمی که چهارشنبه شب در ورزشگاه آزادی به میدان رفت، می تواند فرزند بالغ تفکرات علی دایی به عنوان سرمربی تیم ملی لقب بگیرد.

شهریار هفته هاست که حکم رهبری تیم اول ایران را دریافت کرده و پس از سپری کردن مرحله پیش مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰، فرصت عملیاتی کردن ایده های خود را داشته است.

بدون تردید و بعد از وقفه قابل تعمق بین بازی با کویت و مسابقه با عربستان، می توانستیم انتظار داشته باشیم تیم «آرمانی» دایی را در مصاف با کره شمالی در زمین شماره یک آزادی ببینیم.

با این همه، آنچه در عصر دلکش پاییزی چهارشنبه به معرض تماشا گذاشته شد، همان مجموعه همیشگی بود، بدون آنکه فریادهای بنیادگرایانه دایی خللی در سازمان آن به وجود آورده باشد!

به عنوان یک تماشاگر حرفه ای، تیم علی دایی چه تفاوت آشکاری با مجموعه تحت هدایت برانکو ایوانکوویچ داشت؟ انتظار می رفت در پی آن همه، های و هوی و در پی انتشار تمام آن فهرستهای ریشه گرایانه و مملو از بازیکنان جوان، این روزها و در رقابتهای حساس مقدماتی جام جهانی، دایی به دکترین خود وفادار بماند و مجموعه ای از ستاره های نوظهور و مورد اعتمادش را به جنگ با کره گسیل کند.

با این همه آنکه برای ایران گل زد و عنوان بهترین بازیکن زمین را دریافت کرد، مهدی مهدوی کیا بود و آنان که به مثابه دیدار قبلی با عربستان، فرشته نجات تیم ملی لقب گرفتند، زوج ایرانی لالیگای اسپانیا بودند!شما آقای دایی!پس از آن همه ادعا، کدام محصول جدید را به دیده های ملت تقدیم کردی؟!

شاید تنها ره آورد اندیشه های فنی شهریار در این دیدار غلامرضا رضایی بود که مثل بازی با عربستان، مأیوس کننده ظاهر شد. جالب تر اینکه دهداری معاصر فوتبال ایران (!) برای کریم باقری ۳۵ ساله هم کارت دعوت فرستاده است، کاری که حتی برانکو هم با کاپیتان جوانتر سرخپوشان نکرد!

ما با میدان دادن به لژیونرها و بازیکنان کهنه کار، اما سرنوشت ساز فوتبال کشورمان مشکلی نداریم؛ بلکه در نقاط مقابل این علی دایی بود که با فراخواندن ۹ بازیکن از سایپا (!) اعای ساختن یک نسل جدید را در سر می پروراند!امروز اما در پی تمام آن شعارها، چه کسانی تیم اصلی ایران در مصاف با کره شمالی را تشکیل دادند؟

غیر از این، قانون فوتبال می گوید، نوع بازی هر تیمی به شدت متأثر از کاراکتر سرمربی آن است. آیا علی دایی توانسته بود روح نافذ خود را در کالبد تیم ملی بدمد؟ آنچه ما دیدیم، مجموعه آشفته ای بود نظیر تیمی که در برابر آذربایجان ظاهر شد و با تمام وجود به خلاقیتهای فردی و جسته و گریخته ستاره هایش وفادار ماند. دایی حتی از اندیشه های تاکتیکی برانکو هم عدول کرده تا با یکی از شلخته ترین تیمهای ملی یک دهه اخیر، به حیات خود در قامت سرمربی ادامه بدهد.

هرگز دور از ذهن نخواهد بود که در فقر مفرط تفکرات سیستماتیک و تاکتیکی، سرمربی مغرور تیم ملی مصالحه را بر ادامه مناقشه ترجیح بدهد و علی کریمی را نیز به سان مهدوی کیا و کریم باقری به اردو باز گرداند؛ چه اینکه او خود بهتر از هر کس دیگری واقف است که صعود از همین گروه آسان نیز در چنین شرایطی، دور از توانمندی های فنی ستاره های امتحان پس داده، میسر نخواهد بود.

رسول بهروش