جمعه, ۲۹ تیر, ۱۴۰۳ / 19 July, 2024
آنها با چشمهایشان حرف میزنند
بیشتر مبتلایان به اوتیسم توانایی درک محرکهای اجتماعی را ندارند. بهطور معمول یک کودک در ۴ روزگی میتواند نگاه اطرافیانش را درک کند. او حتی متوجه میشود اطرافیان درحال نگاه کردن به او هستند اما اوتیسمیها این توانایی مهم را مدتها بعد و البته ناقص کسب میکنند...
بگذارید در چرخه تکامل کمی به عقب برگردیم و پستانداران موسوم به پریماتها را که نزدیکترین حیوانها به انسان هستند، از نظر عضلات صورت ارزیابی و یک موش را بهعنوان یک جونده، یک میمون کوچک و یک شامپانزه بزرگ و سرانجام انسان را با هم مقایسه کنیم. حیوانات هرچه به لحاظ تکاملی به انسان نزدیکتر میشوند، عضلات صورتشان کاملتر و پیچیدهتر میشود. این عضلات پرتعداد و پیچیده به انسان کمک میکند که با سرعت حالت چهرهاش را تغییر دهد و به این طریق با همنوعانش ارتباط برقرار کند. او حتی میتواند حالت درونی خود را مخفی کند و به این طریق دروغ بگوید. این توانایی را میتوان آخرین دستاورد او دانست.
البته این زبان بدون صدا و در ابتدا شبیه زبان افراد ناشنوا بوده است اما بهتدریج تواناییهای بالای عضلات صورت به عضلات حنجره نیز منتقل شد و انسان اولین کلمه را بر زبان راند. این توانایی آنقدر مورد توجه فلاسفه قرار گرفته که برخی انسان را حیوان ناطق نامیدهاند. سوال اینجاست که چرا صحبت کردن تا این اندازه اهمیت دارد؟ دلیلش بسیار ساده است، صحبت کردن توانایی برقراری روابط اجتماعی را به انسان میدهد. فکر میکنم حالا متوجه شدهاید صورت، چه ابزار قدرتمندی در برقراری روابط اجتماعی است اما متاسفانه اوتیسمیها توانایی درک حالتهای چهره را ندارند و این امر باعث میشود صحبت کردن را که یک امر تقلیدی-آموزشی است، فرا نگیرند.
به این ترتیب میتوان یک فرد مبتلا به اوتیسم را شبیه یک زندانی دانست که مدتها در یک سیاهچال حبس شده و به او اجازه برقراری ارتباط با همنوعانش داده نمیشود. بدتر از همه اینکه حبس در این زندان مخوف تنهایی، از دوران کودکی شروع میشود یعنی زمانی که کودک بیشترین نیاز را به همنوعانش دارد تا بتواند حرف زدن را بیاموزد. نتیجه کار البته معلوم است؛ همه میگویند کودک مبتلا به اوتیسم احساس ندارد، معنای عشق را نمیفهمد، علاقهای به حرف زدن ندارد و ساعتها با اشیاء سرگرم است اما هیچکس نمیپرسد آیا شما تلاش کردهاید با او ارتباط برقرار کنید؟
بیشتر بچههای مبتلا به قدرت بینایی فوقالعادهای دارند. برخی از آنها جزئیات تصاویر را بهتر از ما درک میکنند و زبان آنها واقعا یک زبان بینایی است. اخیرا محققان بر مبنای این توانایی اوتیسمیها روشی را طراحی کردهاند که در آن به مربی آموزش داده میشود چگونه با کمک تصاویر با افراد مبتلا صحبت کند. جالب اینکه اوتیسمیها نه تنها به این روش جدید برقراری ارتباط بیتفاوت نیستند، بلکه بسیار سریع آن را میآموزند و به سرعت با مربیشان شروع به صحبت میکنند. گویی بعد از مدتها کسی در سیاهچال آنها را باز کرده است. راستی فراموش نکنیم آنها هوش فضایی خوبی دارند. در ضمن برخلاف توانایی کم کلامی، درک موسیقی بعضی از آنها از افراد عادی به مراتب بیشتر است.
دکتر مهرداد اخوانبهبهانی
دانشجوی دکترای علوم اعصاب
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
مسعود پزشکیان دولت چهاردهم ایران محمدجواد ظریف پزشکیان دولت ظریف انتخابات رئیس جمهور علی باقری رهبر انقلاب علیرضا زاکانی
هواشناسی سازمان هواشناسی سراوان آتش سوزی وزارت بهداشت هواپیما پلیس تهران تب دنگی قتل شهرداری تهران پشه آئدس
واردات خودرو مایکروسافت خودرو قیمت خودرو حقوق بازنشستگان بازنشستگان دولت سیزدهم قیمت طلا بازار خودرو قیمت دلار اربعین دلار
اوشین فضای مجازی تلویزیون سینمای ایران امام حسین (ع) امام حسین سینما صداوسیما بازیگر سینمای جهان
دانشگاه تهران
یمن رژیم صهیونیستی دونالد ترامپ اسرائیل آمریکا جو بایدن غزه فلسطین ترامپ روسیه جنگ غزه چین
پرسپولیس فوتبال استقلال علی علیپور لیگ برتر باشگاه پرسپولیس لیگ برتر ایران سپاهان تراکتور علیرضا بیرانوند مهدی طارمی نقل و انتقالات
ویندوز بیماری ناسا هوش مصنوعی اینترنت عیسی زارع پور گوشی سرعت اینترنت سامسونگ
چاقی رژیم غذایی گرمازدگی کاهش وزن بارداری سکته قلبی گیاهان دارویی صبحانه افسردگی