دغدغه های روزانه آقای «قشنگ» ؛او حالا باید به «تاریکی» عادت کند

اینکه هر روز صبح از خواب بلند شود و به دست و صورتش آبی بزند یا نه، شبها حتماً قبل از خواب مسواک بزند، دمپایی هایش را کنار تخت جفت کند تا صبح روز بعد، راحت تر پیدایشان و پایش کند، …

اینکه هر روز صبح از خواب بلند شود و به دست و صورتش آبی بزند یا نه، شبها حتماً قبل از خواب مسواک بزند، دمپایی هایش را کنار تخت جفت کند تا صبح روز بعد، راحت تر پیدایشان و پایش کند، برایش کسل آور نیست، دوست داشتنی هم نیست. فقط یک عادت است مثل همه عادتهای دنیا.

اما چند صبحی می شود که وقتی رو به روی آینه می ایستد، چیز دیگری می بیند که شبیه عادتهای روزانه نیست. دستش مدتی است که اطراف بینی اش می چرخد. با دو انگشت سبابه و شست آن را منگنه می کند. سرش به چپ و راست می چرخد. کمی مایل تر. توی ذهنش تصویر دیگری از خودش را در آینه می بیند... .

چند روزی می شود که نه فقط صبحها، بلکه در تمام روز خودش را رو به روی آینه می بیند. انگار که این تکه صاف صیقلی بخش مهمی از زندگی اش شده باشد.

آنقدر درد دارد که یادش می رود شبها دمپایی هایش را کنار تخت جفت کند. آنقدر ذهنش درگیر دیدن خودش است که حتی یادش می رود مسواک بزند، شاید هم برای مدتی نتواند که... .

آقای «قشنگ»، علاقه شدیدی پیدا کرده به عوض کردن چسبهای عمل بینی اش. خودش می گوید که این یک عادت است و نمی شود عوضش کرد.

یک لنگه دمپایی آقای «قشنگ» مدتهاست که زیر تخت او گم شده، اما این روزها برای او چیز دیگری مهم است. او یک آینه تمام قد رو به روی تختش و یک آینه بزرگ آویزان هم بالای تختش نصب کرده تا خودش را نه به عادتهای روزانه، بلکه جور دیگری در آینه ها ببیند.

این روزها، برایش مهم است که مثل بقیه همکاران ودوستانش صورتی زیبا و گیرا داشته باشد.

آقای قشنگ مدتی است که فکر می کند چشمان جذابی ندارد.

اگر ابروانش را به سمت بالا بکشد و زیر چشمانش هم کمی بالاتر برود، قطعاً زیباتر می شود... .

آقای «قشنگ» مدتهاست که فراموش کرده شبها مثل یک عادت همیشگی مسواک بزند. لنگه دمپایی او هنوز زیر تخت است. روی آینه های تخت را سالهاست که غبار گرفته.

آقای «قشنگ» مدتهاست که روی تخت می خوابد. برایش کسل آور نیست. دوست داشتنی هم نیست. او حالا باید به «ندیدن» و «نفس تنگی های شبانه» عادت کند، مثل همه عادتهای دنیا.

کهندل